Η Λίμνη Βουλιαγμένης στην καρδιά της Αθηναϊκής Ριβιέρας, αποτελεί τον κρυμμένο θησαυρό της Αττικής φύσης και όχι μόνο.

Σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο παγκόσμιας εμβέλειας σας προσκαλεί να το γνωρίσετε. Τα υφάλμυρα νερά της λίμνης που ανανεώνονται συνεχώς, τόσο από τη θάλασσα όσο και από τις υπόγειες ιαματικές πηγές, υπόσχονται μια φυσική και μοναδική εμπειρία thermal spa.

Ο επιβλητικός βράχος, τα ιαματικά νερά, οι δαιδαλώδεις υποβρύχιες σήραγγες, η καταπράσινη βλάστηση δημιουργούν ένα μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο.

Το σπήλαιο ως γεωλογικό φαινόμενο

Η σημερινή της μορφή διαμορφώθηκε μετά από πτώση της οροφής του σπηλαίου η οποία διαβρώθηκε από την υψηλή θερμοκρασία του νερού που έτρεχε στο εσωτερικό του.

Η Λίμνη είναι ενταγμένη στον Εθνικό κατάλογο NATURA 2000 αλλά και ως Τόπος Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλους από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Εκεί όπου η γνωστή λίμνη τελειώνει ξεκινά ένα πολυδαίδαλο υποβρύχιο σπήλαιο το οποίο έχει εξερευνηθεί σε μήκος 3.123 μέτρων καθώς το τέρμα του δεν έχει ανακαλυφθεί.

Ανάμεσα στις 14 σήραγγές του βρίσκεται και η μεγαλύτερη στον κόσμο με μήκος 800 μέτρα, ενώ η ανακάλυψη ενός τεράστιου σταλαγμίτη στο σπήλαιο δημιουργεί νέα δεδομένα στην έρευνα για το σχηματισμό της Μεσογείου.

Ο υδάτινος παράδεισος της Λίμνης Βουλιαγμένης στα καταπράσινα νερά του φιλοξενεί πληθώρα μοναδικών οργανισμών.

Ανάμεσά τους ξεχωρίζει ένα είδος θαλάσσιας ανεμώνης το Paranemonia Vouliagmeniensis αλλά και είδη σπόγγων και μαλακίων που μαρτυρούν την απόλυτη ισορροπία του οικοσυστήματος της λίμνης.

Στον έμβιο κόσμο της συγκαταλέγονται και τα γνωστά ψαράκια Garra Rufa που προσφέρουν απολέπιση της επιδερμίδας.

Οι απόπειρες εξερεύνησης

Οι πρώτες απόπειρες εξερεύνησης της λίμνης φαίνεται να ξεκίνησαν από τους Γερμανούς κατακτητές την δεκαετία του ’40.

Αρκετά χρόνια αργότερα, τo 1988, ένας πολύ γνωστός δύτης και πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Σπηλαιοδυτών, ο Ελβετός Ζαν Ζακ Μπολάνζ, εγκαινίασε ένα πρόγραμμα εξερεύνησης και χαρτογράφησης του σπηλαίου της Βουλιαγμένης, υπό την αιγίδα του σπηλαιολογικού τομέα του υπουργείου Πολιτισμού, με χρηματοδότηση του Δήμου Βουλιαγμένης.

Ο Μπολάνζ ακολούθησε ένα άγνωστο στενό πέρασμα και ανακάλυψε μια τεράστια υποβρύχια έκταση με χωρητικότητα 1.200.000 κυβικών μέτρων. Ο συνεργάτης του Μπολάνζ, Λουίτζι Καζάτι, έφερε στο φως έναν υπερμεγέθη σταλαγμίτη, ο οποίος βρίσκεται σε βάθος 105 μέτρων, περίπου 730 μέτρα μακριά από την είσοδο του σπηλαίου.

Το περίεργο της υπόθεσης οφείλεται στο γεγονός ότι οι σταλαγμίτες δεν δημιουργούνται κάτω από την επιφάνεια του νερού. Αφορμή για τις έρευνες του Μπολάνζ στάθηκε ένα τραγικό ατύχημα, όταν δύο δύτες έχασαν τη ζωή τους κατά τη φάση της αποσυμπίεσης, λίγα μόλις μέτρα πριν από την επιφάνεια.

Τα πτώματά τους δε βρέθηκαν ποτέ. Αιτία του θανάτου τους ήταν ένα δυνατό ρεύμα που εμφανίζεται κατά καιρούς στο άνοιγμα του σπηλαίου και προκαλεί μικρές δίνες στο νερό.

Τον Σεπτέμβριο του 1993, δύο στρατιωτικοί, ο Σωτήρης Δρόσος και ο Σπύρος Βλών χάθηκαν στο σπήλαιο. Χρειάστηκαν έρευνες 15 ημερών για να εντοπιστούν οι σοροί τους.

Το σπήλαιο έκλεισε για το ευρύ κοινό, το 1995, για λόγους ασφαλείας.

Διαβάστε επίσης

Μάνος Χατζιδάκις: Ένας αντιεξουσιαστής που αγαπούσε με πάθος τους κυνηγημένους (videos)

Νίκος Κωστόπουλος στο topontiki.gr: «Αλώβητη» η αστυνομία από την απόφαση για τη δολοφονία του Ζακ

Νίκος Καββαδίας: Ο ποιητής που χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία (videos)