Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό αν ρωτήσεις «παρακολουθούνταν ο Χ;» και ο συνομιλητής σου απαντήσει «ναι παρακολουθούνταν» δεν υπάρχει καμία επιβεβαίωση, η μόνη έγκυρη απάντηση θα ήταν «ναι παρακολουθούνταν ο Χ».

Έτσι, τι κι αν ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ απαντά ότι ήταν θετικός ο έλεγχος για τα ονόματα που του ζήτησε με επίσημο αίτημα ο Τσίπρας να ερευνήσει. Εφόσον δεν τα αναφέρει ένα προς ένα στο έγγραφο που προώθησε στους αρχηγούς, η παρακολούθησή τους δεν επιβεβαιώνεται παρά μόνο στη φαντασία του Τσίπρα και των «ρυπαρών δικτύων» που του τα διοχέτευσαν. Τι  και αν ο Κωστής Χατζηδάκης ποτέ δεν διέψευσε την παρακολούθησή του και αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει ήδη από το σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας Documento, πολύ πριν ανακοινωθούν τα ευρήματα της έρευνας της ΑΔΑΕ και του Ράμμου.

Έτσι ο Μητσοτάκης, με διάφορα συλλογιστικά άλματα (τέτοια που πραγματικά θέλει κόπο για να τα σκεφτείς) και μπρος – πίσω επιχειρεί να μπερδέψει και να θολώσει τα νερά, δημιουργώντας σύγχυση μεταξύ του οι «παρακολουθήσεις δεν έγιναν» και του «έγιναν αλλά ήταν νόμιμες, πολιτικά λάθος ήταν αυτή του Ανδρουλάκη, για τα άλλα – για τα οποία ο πρωθυπουργός ούτε γνώριζε ούτε γνωρίζει – θα τα βρει η δικαιοσύνη». Για την παρακολούθηση Χατζηδάκη που ο υπουργός δεν διαψεύδει, απλώς λέει πως δεν πιστεύει πως ο πρωθυπουργός γνώριζε, κουβέντα. Ούτε καν αν ήταν πολιτικά λανθασμένη όπως αυτή του Ανδρουλάκη, το ίδιο και για τους αρχηγούς των Ενόπλων.

Δεν είναι σαφές επίσης αν τα στοιχεία που κατά τον Κ. Μητσοτάκη έχουν διοχετεύονται από «ρυπαρά δίκτυα» εντός της ΕΥΠ προς τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και τα φιλικά προς το κόμμα ΜΜΕ, ο πρωθυπουργός τα θεωρεί πλαστά ή πραγματικά. 

Αν τα θεωρεί πλαστά δε φαίνεται να έχει φροντίσει να ξεσκεπάσει αυτά τα δίκτυα που έχουν στήσει τέτοια σκευωρία στον πιο κρίσιμο για την εθνική ασφάλεια κάτω απ’ τη μύτη. Αν πάλι τα θεωρεί πραγματικά αυτό που νομιμοποιούμαστε να καταλάβουμε είναι ότι προτάσσει το «πού τα βρήκατε εσείς, όταν ούτε εγώ δεν τα ξέρω» για να αποφύγει την απάντηση στο αν είναι πραγματικά, εξάλλου, είπαμε, την αλήθεια αναζητεί η δικαιοσύνη. Με τους ρυθμούς της…

Και επανέρχεται το ερώτημα για ποιο λόγο ο πρωθυπουργός μετέφερε στην εποπτεία του την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησής του; Για να την «αναβαθμίσει» ή για να την μετατρέψει σε «ξέφραγο αμπέλι», αν λάβουμε υπόψη τη θεωρία ότι έχουν στηθεί «ρυπαρά δίκτυα» που λειτουργούν ανεξέλεγκτα και συνωμοτούν με τον ΣΥΡΙΖΑ; Είναι τόσο ισχυρή η υποτιθέμενη δράση του ΣΥΡΙΖΑ σε σύμπραξη με τα «ρυπαρά δίκτυα» που δεν μπόρεσε να την αποτρέψει καιτοι πολιτικός προϊστάμενος της Υπηρεσίας;

Ο πρωθυπουργός προφανώς δεν αισθάνεται την ανάγκη να απαντήσει σε λογικά ερωτήματα, απλά κατασκευάζει θεωρίες στις οποίες επιλέγει να απαντήσει και αφήνει να αιωρείται κι ένα κάναμε «λάθη αλλά τα διορθώνουμε» λες και πρόκειται για απλά διοικητικά ή πολιτικά λάθη.

Έτσι, ο πρωθυπουργός φαίνεται να πορεύεται προς τις εκλογές υποβαθμίζοντας τις υποκλοπές με παραλογισμούς και βγάζοντας υπεραξία από την πρώτη τετραετία ΣΥΡΙΖΑ. Αυτήν θα την ξεζουμίσει καθώς φαίνεται, ήδη υπενθυμίζει ό,τι έχει ξεχαστεί και αξιοποιεί ότι έχει επανέλθει στην επικαιρότητα (Μάτι, τηλεοπτικές άδειες) εμφανίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα κόμμα καθηλωμένο, σαν να παραμένει σήμερα αυτό που ήταν το 2012 και το 2015.

Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ του 2015 προφανώς δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2018, του 2019 και του 2023. Την ίδια ώρα είναι ένα κόμμα το οποίο κατά καιρούς έχει προβάλει την αδυναμία του να ελέγξει τους αρμούς της εξουσίας στη δημόσια διοίκηση ως παράγοντα της κυβερνητικής ήττας, εν τούτοις, κατά πώς μας τα λέει η κυβέρνηση, την ΕΥΠ την έχει ελέγξει απόλυτα και δη υπό την ηγεσία Μητσοτάκη…

Από εκεί και πέρα, είναι με ερωτηματικό αν η στρατηγική που έχει ακολουθήσει μέχρι τώρα βοηθά την προνομιακή απεύθυνση στο κέντρο για την οποία επαίρεται. Με όρους οικονομίας μπορεί να παίξει το χαρτί της μείωσης των φόρων- πέραν αυτού, ακόμη και συστημικοί παράγοντες υποστηρίζουν πως στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων δεν έχει να επιδείξει τίποτα ουσιαστικό. Πολιτικο-ιδεολογικά όμως το πιθανότερο είναι ότι έχει «τρομάξει» και «θυμώσει» το πολιτικοποιημένο κομμάτι των κεντρώων που αυτοπροσδιορίζονται ως δημοκράτες, τόσο με την υπόθεση των υποκλοπών και της συγκάλυψης, της μεταχείρισης των θεσμών εν γένει (μπορεί κανείς να συνυπολογίσει και τον συγκεντρωτισμό του «επιτελικού κράτους») όσο και με τα επίσημα «χαϊδέμετα» σε μερίδα της κομματικής βάσης με φιλο-χουντοβασιλικές απόψεις (και που δε φαίνεται να περιορίζεται σε ολίγους γραφικούς).

Διαβάστε επίσης

Ουκρανία, ένας τόπος μαρτυρίου!

Το ΠΑΣΟΚ ως ο αναγκαίος πολιτικός ζωτικός χώρος

Ο Μητσοτάκης υπόσχεται «καλύτερες μέρες» – Μπορεί κανείς να τον πιστέψει;