Δυστυχώς κανένας εργαζόμενος στον σιδηρόδρομο δεν έπεσε από τα σύννεφα με αυτό το τραγικό γεγονός. Ήταν θέμα ημερών να συμβεί ένα μεγάλο δυστύχημα και γι’ αυτό η παράταξη που στηρίζει το ΠΑΜΕ στον σιδηρόδρομο, λίγες μέρες πριν, προειδοποιούσε σε ανακοίνωσή της ότι «Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις…».

Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους:

–Στο μεγαλύτερο τμήμα της γραμμής, όπως στο τμήμα Λάρισα – Πλατύ, όπου έγινε η σύγκρουση, δεν λειτουργεί η τηλεδιοίκηση της κυκλοφορίας. Αυτό σημαίνει ότι δεν λειτουργούν τα φωτοσήματα (πράσινο, κόκκινο κλπ.) και η κυκλοφορία γίνεται με εντολή του σταθμάρχη προς τον μηχανοδηγό για να πάει από τον έναν σταθμό στον άλλον. Επίσης, αφού δεν λειτουργεί το σύστημα δεν μπορεί να ξέρει ο σταθμάρχης που το χειρίζεται που βρίσκονται ανά πάσα στιγμή τα τρένα.

—Δεν έχει ολοκληρωθεί ποτέ η εγκατάσταση του συστήματος ETCS (Ευρωπαϊκό Σύστημα Ελέγχου Τρένων), εκείνο δηλαδή το σύστημα που στην περίπτωση που για οποιονδήποτε λόγο παραβιάσει ένα τρένο το κόκκινο φωτόσημα, αυτό φρενάρει αυτόματα το τρένο.

Τα συστήματα αυτά είναι οι δικλείδες ασφαλείας για την αποτροπή ατυχήματος ακόμα και αν υπάρξει κάποιο ανθρώπινο λάθος.

Αν κάποιο από αυτά τα δυο λειτουργούσε θα είχε αποφευχθεί η σύγκρουση, αλλά η ολοκλήρωση και λειτουργία τους είναι κόστος για τις εταιρίες. Πόσο κοστίζουν αυτά τα δύο συστήματα θα ρωτούσε κανείς; Δυστυχώς, η απάντηση είναι όσο δεκάδες ανθρώπινες ζωές.

Συνεπώς, δεν πρόκειται για μια «κακή στιγμή», αλλά για προδιαγεγραμμένο έγκλημα με αιτίες κι ενόχους.

Όλα τα παραπάνω είναι τα αποτελέσματα της διαχρονικής πολιτικής της λεγόμενης «απελευθέρωσης» των σιδηροδρόμων, της κρατικής υποχρηματοδότησης, της κατάτμησης του σιδηροδρομικού έργου σε πολλά κομμάτια και της ιδιωτικοποίησης της πρώην ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Πρόκειται για μια εγκληματική -όπως αποδεικνύεται- πολιτική, που φέρει τη σφραγίδα όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής απολύθηκαν εργαζόμενοι, επιβλήθηκαν ελαστικές σχέσεις εργασίας και εντατικοποίηση σε όσους απέμειναν, ενώ η ιταλική εταιρεία επιδοτήθηκε με πακτωλό χρημάτων.

Αυτές οι ευθύνες δεν παραγράφονται με την παραίτηση ενός υπουργού, ούτε μπορούν να κρυφτούν πίσω από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού για ανθρώπινα λάθη.

Στο βωμό αυτής της εγκληματικής κρατικής πολιτικής, καθώς και στο βωμό των κερδών του επενδυτή, θυσιάζονται οι αναγκαίοι όροι για ασφαλείς και σύγχρονες σιδηροδρομικές μεταφορές, αφού αντιμετωπίζονται συστηματικά ως «κόστος».

Ας αφήσουν λοιπόν  τα «ποτέ ξανά», που είπε πάλι ο πρωθυπουργός. Τα έχουμε ξανακούσει και από άλλους αυτά, όχι μια και δυο φορές. «Ποτέ ξανά» είπαν μετά τις πυρκαγιές στην Ηλεία, στην Πάρνηθα. «Ποτέ ξανά» είπαν μετά τη φωτιά στο Μάτι, μετά τις πυρκαγιές στην Εύβοια. «Ποτέ ξανά» μετά τις πλημμύρες στην Μάνδρα και ο κατάλογος δεν έχει τέλος…

Το πραγματικό, αληθινό, αποτελεσματικό ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ πρέπει να τους το πει ο ΙΔΙΟΣ Ο ΛΑΟΣ!

Με τον οργανωμένο μαζικό αγώνα του, με τη στάση του σε όλες τις μάχες, σε σύγκρουση με την πολιτική που εντείνει την εκμετάλλευση των πολλών, που βάζει την ανθρώπινη ζωή στο ζύγι του κόστους – οφέλους, που στην τελική αποτυπώνεται στο σύνθημά μας «οι νεκροί μας, τα κέρδη τους»!

Έτσι θα βαδίσουμε, δεν θα περιμένουμε άλλη τραγωδία για να δράσουμε μαζικά, αποφασιστικά οργανωμένα.

*Ο Πέτρος Μαρκομιχάλης είναι μέλος της ΚΕ και Γραμματέας της Τ.Ε.  Μεταφορών του ΚΚΕ

Διαβάστε επίσης:

Πολλά μας τα είπατε! Ένα ανθρώπινο λάθος ήταν

Οι Υπουργοί και οι …Γκρούεζες

Νεκρές ψυχές!