Το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη το βράδυ της περασμένης Τρίτης δείχνει να αποτελεί μια τομή στα πράγματα και δη στο παρά πέντε της προκήρυξης των εκλογών – μένει να δούμε αν τελικώς και αυτές θα επηρεαστούν και πώς όσον αφορά την σχεδιαζόμενη ημερομηνία διεξαγωγής τους.

Μετά το πρώτο σοκ η κοινωνική οργή φαίνεται να είναι τεράστια, τέτοια που δεν αντιμετωπίζεται με τη συνήθη επικοινωνιακή διαχείριση. Αν για τα «μικρά» η κυβέρνηση είχε ακολουθήσει, κυρίως στην αρχή της θητείας της, το μοτίβο «συγνώμη κάναμε λάθος και το διορθώνουμε», στην πανδημία προβλήθηκε εντόνως η «ατομική ευθύνη» και από κει και πέρα για τα «μεγάλα» (πυρκαγιές, κακοκαιρίες, υποκλοπές, Τέμπη) η συνταγή είναι αυτή της διάχυσης ευθυνών και η δέσμευση για διερεύνηση σε βάθος από αυτόν που ελέγχεται και είναι απολογούμενος, την κυβέρνηση. Το είδαμε καθαρά στις υποκλοπές, με την παρεμπόδιση ουσιαστικά του θεσμικού ελέγχου μέσω των αρμόδιων επιτροπών της Βουλής (Εξεταστική, Θεσμών και Διαφάνειας).

Τώρα το βλέπουμε και στο πλαίσιο του σιδηροδρομικού δυστυχήματος, όπου για τον μέσο πολίτη η πρόκληση είναι πιο άμεση και μεγαλύτερη: την ώρα που δημιουργείται ένα τεράστιο «τραύμα» προσωπικό και συλλογικό, λόγω της σφοδρότητας του δυστυχήματος, του μεγέθους των απωλειών και της πληγής που αφήνει σε όσους μένουν πίσω, επιζώντες και συγγενείς των θυμάτων, η κυβέρνηση εξαγγέλλει Επιτροπή με διορισμένους από την ίδια «Εμπειρογνώμονες» που θα διερευνήσουν τα αίτια του δυστυχήματος. Κι ενώ ο πρωθυπουργός είχε επιχειρήσει από την πρώτη στιγμή να προκαταλάβει την κοινή γνώμη με τα περί ανθρώπινου λάθους ενώ στη συνέχεια έβαλε στο κάδρο τις «διαχρονικές ευθύνες» των κυβερνήσεων της τελευταίας εικοσαετίας, στην ανάρτησή του με την υποτιθέμενη «συγνώμη».

Όμως πλέον η οργή για το συγκεκριμένο γεγονός είναι μεγάλη, ενώ κάποια πράγματα λειτουργούν και σωρευτικά. Αν για άλλα σοβαρά ατοπήματα μεγάλη μερίδα του κόσμου έδινε τόπο στην οργή γιατί θεωρούσε ότι δε μπορεί να αντιδράσει, ή γιατί έπιανε τόπο το αφήγημα «όλοι ίδιοι είναι» κλπ., το δυστύχημα φαίνεται να «ξυπνά» άλλα αντανακλαστικά.

Κι αυτό διότι εδώ με τον πιο επώδυνο τρόπο αποδεικνύεται η γύμνια του κράτους σε ζητήματα όπως οι βασικές υποδομές και η ασφάλεια των πολιτών, η έκθεση του καθενός σε κίνδυνο και δη τον κίνδυνο βίαιου θανάτου. Ο καθένας θα μπορούσε να είναι στη μοιραία αμαξοστοιχία, ο καθένας θα μπορούσε να κάνει χρήση μιας βασικής υποδομής μεταφοράς αυτής της χώρας.

«Γύμνια» που σε τίποτε καθώς φαίνεται δε βελτιώθηκε από την παρούσα κυβέρνηση, αντιθέτως κάτω από διάφορες πομπώδεις διακηρύξεις για καινοτομίες, εκσυγχρονισμούς, ψηφιακούς μετασχηματισμούς, μεγαλόπνοα πρότζεκτ και άλλα τέτοια «άριστα» και μεγαλεπήβολα, οι υπηρεσίες που προσφέρονται στους πολλούς χειροτέρευσαν. Κι αυτό λόγω συνεχούς απαξίωσης κρατικών υποδομών και υπηρεσιών με στόχο την παράδοσή τους στον ιδιωτικό τομέα, όπου και πάλι τομείς ευθύνης μένουν στο κράτος μέχρι νεωτέρας παίρνοντας τον «μουτζούρη».

Και μπορεί να γράφεται τις τελευταίες μέρες ότι ο σιδηρόδρομος στην Ελλάδα απαξιώθηκε γιατί κονδύλια κατευθύνθηκαν στους αυτοκινητόδρομους και τις αεροπορικές υπηρεσίες, όμως, τρύπες στην ασφάλεια φαίνεται ότι υπάρχουν παντού. Ενδεικτικά, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας με αφορμή το δυστύχημα στα Τέμπη, κατήγγειλαν ότι όπως οι μηχανοδηγοί και άλλοι εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο είχαν απευθύνει προς τους αρμόδιους δραματικές προειδοποιήσεις, έτσι και οι ίδιοι έχουν «επισημάνει πολλές φορές, σε όλους τους αρμόδιους, τις σημαντικές ελλείψεις σε σύγχρονο εξοπλισμό και προσωπικό που ταλανίζουν την εναέρια κυκλοφορία διαχρονικά», διαβεβαιώνοντας πως θα συνεχίσουν να αγωνίζονται «για να υλοποιηθούν το ταχύτερο δυνατό οι απαραίτητες αναβαθμίσεις των κρίσιμων συστημάτων και η πρόσληψη ικανού αριθμού ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας για την αντιμετώπιση της διαρκώς αυξανόμενης αεροπορικής κίνησης». Ο τουρισμός μας μάρανε και τα ρεκόρ κάθε καλοκαίρι.

Εν ολίγοις το ζήτημα είναι μεγάλο και κρίσιμο, καθώς εδώ πρόκειται για βασικές ευθύνες του κράτους απέναντι στους πολίτες, αλλά και όλων όσοι δρουν μέσα σε αυτό προσφέροντας υπηρεσίες και μάλιστα όλο και πιο ακριβές, με τιμές όλο και πιο αναντίστοιχες με την ποιότητα.

Επομένως, για μία φορά η κυβέρνηση, σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, μήπως να αφήσει να λειτουργήσουν ανενόχλητα οι θεσμικές διαδικασίες; Και από εκεί και πέρα, θα υπάρξει και πολιτική αποτίμηση στις εκλογές. Εκεί δε θα φανεί αν υπάρχει συνέχεια, και τι είδους, στην αναζήτηση και απόδοση ευθυνών…

Διαβάστε επίσης:

Πολιτικές ευθύνες για τους άλλους!

«Δικαιοσύνη» και κοινό περί δικαίου αίσθημα

Πολιτικές εκτροπές και παρεκτροπές