Και τώρα τι κάνουμε; Το αιώνιο ερώτημα του Λένιν μοιάζει επίκαιρο με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στο πολιτικό μας σύστημα μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Μια αμηχανία έχει απλωθεί πάνω από την Βουλή, καθώς δύσκολα μπορεί να εκτιμηθεί πως θα επηρεαστούν οι επιλογές των πολιτών, οι οποίες μέχρι δυο εβδομάδες έμοιαζαν σχεδόν διαμορφωμένες.

Πολλοί συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι θα ενισχυθεί η αποχή και ότι θα κυριαρχήσει η πεσιμιστική λογική όλοι ίδιοι είναι. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι διαφορετική, καθώς ούτε ίδια είναι τα κόμματα, ούτε είναι μοιρασμένες ισόποσα οι ευθύνες τους. Εν προκειμένω, για το δυστύχημα στα Τέμπη, την ευθύνη την φέρει ακέραια η κυβέρνηση.

Μετά από τέσσερα χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας δεν δικαιούται να λέει πως «δεν ήξερα», πως «αυτό είναι το κράτος», ούτε να απλώνει τις ευθύνες έως τον Τρικούπη. Και δεν δικαιούται διότι δεν έκανε τίποτα για να αλλάξει τις παθογένειες, ούτε καν τα στοιχειώδη με την τηλεδιαχείριση. Και μάλιστα συνέχισε την άθλια πρακτική της επιλογής διοικήσεων από τον κομματικό σωλήνα. Ούτε καλά βιογραφικά, ούτε άριστοι.

Οι γαλάζιοι κομματικοί διοικούσαν, με τα τραγικά αποτελέσματα, τον ΟΣΕ. Και φυσικά δεν είναι μόνο ο εν λόγω Οργανισμός. Η φιλοσοφία των δικών μας παιδιών είναι κυρίαρχη στη σημερινή κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε ήθελε ούτε μπορούσε.

Για αυτό και δεν έχει να επιδείξει το παραμικρό τα 4,5 χρόνια που κυβέρνησε. Εκεί και αν κυριάρχησαν τα δικά μας παιδιά, εκεί και αν ακούν αξιολόγηση και βγάζουν φλύκταινες, εκεί και αν έκαναν μια απαράδεκτη και ζημιογόνα ιδιωτικοποίηση, εκεί και αν δεν προχώρησαν σε κανένα μεταρρυθμιστικό μέτρο για τη βελτίωση της λειτουργίας του δημοσίου τομέα. Για αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δικαιούται δια να ομιλεί.

Και το ΠΑΣΟΚ; Φυσικά και είναι το κόμμα που δικαιούται να μιλά. Όχι με αυτάρεσκο τρόπο, ούτε χωρίς αναγνωρίζει λάθη που έγιναν. Αλλά σίγουρα μπορεί να επαίρεται για όσα έκαναν οι κυβερνήσεις του. Με αποκορύφωμα το open gov της κυβέρνησης Παπανδρέου, όπου συγκεντρώθηκαν χιλιάδες βιογραφικά και έγιναν αξιοκρατικές επιλογές, όπως με την περίπτωση του Θανάση Ζηλιασκόπουλου που είχε τοποθετηθεί στον ΟΣΕ.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είναι εκείνες που αφενός συνδέονται με όλα τα μεγάλα έργα υποδομών της τελευταίας 20ετίας αλλά και με ότι μεταρρυθμιστικό έχει γίνει για το κράτος. Τη δική του σφραγίδα φέρνουν το ΑΣΕΠ, η Διαύγεια, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, οι ανεξάρτητες αρχές και φυσικά το open gov, που προαναφέραμε.

Άρα, στο ερώτημα τι κάνουμε, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι το κόμμα που έχει απαντήσεις. Τόσο στα θετικά πεπραγμένα του όταν κυβερνούσε, όσο και στις σημερινές προγραμματικές επεξεργασίες του. Αλλά και κάτι εξίσου σημαντικό τώρα που είναι διάχυτη η απογοήτευση για τους κυρίους Μητσοτάκη και Τσίπρα. Πως έχει επικεφαλής έναν νέο αρχηγό, που δεν βαρύνεται με καμία πολιτική αμαρτία, ούτε κουβαλάει τις συνήθεις παθογένειες. Τα προαναφερθέντα, λοιπόν, μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως οι πολίτες έχουν επιλογή αν θέλουν η χώρα να πάει μπροστά. Και αυτή είναι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και ο Νίκος Ανδρουλάκης.

*Ο Ανδρέας Ε. Παπαδόπουλος είναι Δημοσιογράφος, υποψήφιος βουλευτής Βορείου Τομέα ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ

Διαβάστε επίσης:

Το βίαιο ξεθώριασμα του «επιτελικού» λούστρου

Να κάνουμε τον φόβο τους πραγματικότητα!

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις της «οδύνης»