Είναι προφανές ότι η ιστορία ενός ενεργού, εδώ και τρεις χιλιετίες, λαού δεν μπορεί να χωρέσει σε τέσσερα αφιερώματα. Η αναδρομή αυτή στον αντισημιτισμό είναι ενδεικτική, ωστόσο και αρκετή για να δημιουργήσει ερεθίσματα σε όσους θέλουν να σχηματίσουν μια γενική εικόνα.

Αυτή η τρισχιλιετής ιστορία λέει ότι ο λαός του Ισραήλ είναι που εκδιώχτηκε από τα εδάφη του εις τον αιώνα τον άπαντα. Ο λαός του Ισραήλ είναι που δεν δέχθηκαν ποτέ οι Άραβες να αποκτήσει πατρίδα στη δική του γη, την κατακτημένη από Άραβες αποικιοκράτες δουλεμπόρους.

Η αναγεννησιακή τάση του αντισημιτισμού

Στα χρόνια της Αναγέννησης, όταν οι ιδέες του Διαφωτισμού άρχισαν να επιδρούν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες – και κυρίως μετά τη Γαλλική Επανάσταση – οι θρησκευτικές και κοινωνικο-οικονομικές προκαταλήψεις εναντίον των Εβραίων υποχώρησαν μπροστά σε μια νέα ανανεωμένη εκδοχή του αντισημιτισμού, η οποία ιδεολογικοποιήθηκε μέσα από τη σχιζοφρενική αντίληψη της φυλετικής στοχοποίησης που ήθελε τους Εβραίους να είναι ένα ξεχωριστό είδος ανθρώπου…

Η εντύπωση αυτή επεκτάθηκε και εντάθηκε στη διάρκεια του 19ου αιώνα, καθώς παρατηρείται μια έντονη αύξηση του εθνικισμού με βάση τη συγκρότηση των εθνών – κρατών και της ισχυροποίησης της εθνικής συνείδησης. Επίσης, από το 1815 κι έπειτα, έως τις αρχές της εμφάνισης του Χίτλερ στο προσκήνιο, ο αμφιλεγόμενος και αμφιταλαντευόμενος ρόλος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας συνέβαλε στην αύξηση αλλά και τη συναισθηματική νομιμοποίηση του αντισημιτισμού στην Ευρώπη, καθώς κάποιες φορές δεχόταν τον φυλετικό στιγματισμό των Εβραίων και άλλες φορές τον αρνιόταν.

Να σημειώσουμε εδώ ότι ο εμπνευστής της προτεσταντικής μεταρρύθμισης Μαρτίνος Λούθηρος διατύπωσε τις αντισημιτικές του απόψεις στο βιβλίο του «Οι Εβραίοι και τα ψέματά τους». Στο βιβλίο του διατυπώνονται συγκεκριμένες προτάσεις για πογκρόμ εναντίον τους, για διαρκή καταπίεση και κοινωνικό αποκλεισμό. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Paul Johnson, «μπορεί να χαρακτηριστεί το πρώτο βιβλίο του σύγχρονου αντισημιτισμού και ένα γιγάντιο βήμα στον δρόμο προς το Ολοκαύτωμα».

Τα νεότερα χρόνια

Γενικά, σε πολλές χώρες της Ευρώπης, και προκειμένου με κάθε ευκαιρία να εκτονωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια, καλλιεργούνταν το πρότυπο του αποδιοπομπαίου τράγου. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα όπου μετά τη δολοφονία του Τσάρου Αλέξανδρου Β’ από μια βόμβα στην Αγία Πετρούπολη τον Μάρτιο του 1881, εκατομμύρια Ρωσοεβραίων και Πολωνοεβραίων υπέστησαν πογκρόμ και βρήκαν καταφύγιο σε άλλες χώρες, εντείνοντας την άποψη ότι οι Εβραίοι ήταν «ξένοι» και «εισβολείς». Με αντισημιτικά επιχειρήματα προωθήθηκαν εθνικιστικά, ρατσιστικά, αντισοσιαλιστικά και αντικαπιταλιστικά πολιτικά προγράμματα.

Μέσα σε αυτή τη νέα διαμορφούμενη τάση του αντισημιτισμού, η εβραϊκή αντίδραση βρήκε την πολιτική έκφρασή της στον Σιωνισμό, που επίσης ως λέξη φέρει πάντα αρνητικό περιεχόμενο, ενώ στην ουσία πρόκειται για ένα αμιγώς πολιτικό κίνημα που ξεκίνησε τον 19ο αιώνα με σκοπό τη δημιουργία στην περιοχή της Παλαιστίνης ενός νέου εβραϊκού κράτους, που θα συγκέντρωνε όλους τους Εβραίους της διασποράς. Το όνομά του προέρχεται από τον λόφο της Σιών στην Ιερουσαλήμ. Σημειώνουμε δε ότι στην Παλαιά Διαθήκη η λέξη Σιών χρησιμοποιείται συνεκδοχικά για την πόλη Ιερουσαλήμ.

Στα νεότερα χρόνια, ο αντισημιτισμός όχι μόνο δεν υποχωρεί, αλλά στις θρησκευτικές – πολιτισμικές προκαταλήψεις προστίθεται και ένα ιδιότυπο βιολογικό χαρακτηριστικό στην εβραϊκή φυλή. Μια από τις μεγαλύτερες πλαστογραφίες στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι αυτή που συντελείται λίγο πριν από την εκπνοή του 19ου αιώνα, με τα περίφημα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», ένα συνωμοσιολογικό κείμενο που συνέταξαν δήθεν οι αρχηγοί του ιουδαϊσμού το 1897, με σκοπό να υποτάξουν τον κόσμο στην «ιουδαιομασονική» κυριαρχία, ένα υποτιθέμενο σχέδιο κυριαρχίας του κόσμου από τους Εβραίους. Η γελοιότητα αυτή αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα πλέον διαδεδομένα κείμενα έκφρασης αντισημιτισμού και αντισιωνισμού. Αρκετές ανεξάρτητες έρευνες έχουν επανειλημμένα αποδείξει ότι τα πρωτόκολλα αποτελούν απάτη και σχεδόν καθολικά αναγνωρίζονται ως προϊόν πλαστογραφίας, δημιούργημα της Οχράνα, της Μυστικής Αστυνομίας της Τσαρικής Ρωσίας, με σκοπό να νομιμοποιήσουν τις ενέργειές τους εναντίον των Εβραίων.

Προς την «τελική λύση»…

Ο Αρτύρ ντε Γκομπινώ (1816-1882) ήταν Γάλλος διπλωμάτης και συγγραφέας, και θεωρείται ο πατέρας των σύγχρονων αντιλήψεων περί φυλετικών διακρίσεων. Ήταν ο πρώτος που διατύπωσε τις γελοιότητες περί ανωτερότητας της Αρείας φυλής, στο δοκίμιό του με τίτλο «Περί της ανισότητος των ανθρωπίνων φυλών». Ο έτερος Καππαδόκης, Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλεν (1855-1927), Αγγλογερμανός συγγραφέας, εντοπίζει τη φυλή ως το κλειδί της ιστορίας και τη βάση του πολιτισμού, και εξελίσσει τις ιδέες του Αρτύρ ντε Γκομπινώ. Αυτές οι θεωρίες περί ανώτερης φυλής βρήκαν το αποκορύφωμά τους σε εκείνες του Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ (1893-1946), ο οποίος υπήρξε επίσημος διαμορφωτής και εκφραστής της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας. Μέσω των δογμάτων που εξέφρασε (περί παγγερμανισμού και ενοποίησης της γερμανικής σκέψης), ισχυροποίησε τις προθέσεις της Ναζιστικής Γερμανίας για τη διεξαγωγή πολέμου. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ρόζενμπεργκ συνελήφθη και δικάστηκε στη Δίκη της Νυρεμβέργης, όπου καταδικάστηκε σε θάνατο δι’ απαγχονισμού.

Το Ολοκαύτωμα

Στη Γερμανία οι αντισημιτικές εκδηλώσεις άρχισαν από το 1921, όταν ο Χίτλερ και οι συνεργάτες του εκμεταλλεύθηκαν επιδέξια την οικονομική κρίση. Ακολούθησε μια περίοδος όπου οι Εβραίοι στο πλαίσιο της νομοθέτησης του Γ’ Ράιχ άρχισαν να χάνουν το ένα μετά το άλλο τα δικαιώματά τους ως πολίτες, πράγμα που κατέληξε στο να χάσουν και την ιθαγένειά τους. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι την απελευθέρωση, αναπτύχθηκε ένα συστηματικό και προγραμματισμένο σχέδιο φυσικής τους εξόντωσης, καθώς τους συγκέντρωναν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως προορίζοντάς τους για την «τελική λύση»…

Παρά την τερατωδία των ναζιστικών κρεματορίων και το στίγμα που άφησαν στη συνείδηση της ανθρωπότητας, ο αντισημιτισμός δεν έπαψε να υπάρχει και να κάνει την εμφάνισή του με κάθε ευκαιρία. Μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, που υποτίθεται ότι θα έβαζε ένα τέλος στη δισχιλιετή τους περιπλάνηση, οι Ισραηλινοί Εβραίοι πολίτες ήρθαν αντιμέτωποι με τον αραβικό ισλαμικό αντισημιτισμό, έτσι που στις μέρες μας να παρατηρείται το απίθανο φαινόμενο να διαδηλώνουν αντισημίτες στο Μανχάταν, τη μεγαλύτερη εβραϊκή πόλη στον κόσμο, εναντίον της άσκησης του δικαιώματος της αυτοάμυνας, της εθνικής και φυσικής ύπαρξης των Εβραίων

Διαβάστε επίσης:

Η γη της Χαναάν ως όραμα της Επαγγελίας – Μέρος Τρίτο: Η συκοφαντία του αίματος

Αφιέρωμα: Η γη της Χαναάν ως όραμα της επαγγελίας! Μέρος Δεύτερο: Οι ρίζες του αντισημιτισμού

Αφιέρωμα: Η γη της Χαναάν ως όραμα της επαγγελίας!