Οι εντυπωσιακές σε μέγεθος και ένταση διαδηλώσεις των Γερμανών αγροτών, που πυροδοτούν απεργιακές κινητοποιήσεις και σε άλλους κρίσιμους κλάδους της οικονομίας της χώρας, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου πάνω στο οποίο προσέκρουσε το γερμανικό οικονομικό «θαύμα» και κατά συνέπεια ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Η γερμανική κοινωνία καλείται να καταβάλει το τίμημα των αδηφάγων επιλογών της πολιτικής / οικονομικής ελίτ της χώρας που:

● Μετακύλισε το κόστος της επανένωσης στην Ε.Ε.

● Επέλεξε τη διεύρυνση (των αγορών) αντί για την εμβάθυνση των θεσμών (κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα) της Ε.Ε.

● Συντήρησε την υπεροχή του πλούσιου ευρωπαϊκού Βορρά εις βάρος των «τεμπέληδων» Νοτιοευρωπαίων.

● Επέβαλε την προσαρμογή των οικονομιών των χωρών – μελών της Ε.Ε. με βάση τα στενά συμφέροντα της γερμανικής οικονομίας.

Το γερμανικό «θαύμα» μετετράπη σε εφιάλτη όταν προσέκρουσε στα συμφέροντα των ΗΠΑ, που κυριαρχούν απόλυτα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη – αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά ότι η οικονομική ισχύς, δίχως την ανάλογη στρατιωτική ισχύ, που μπορεί να υποστηρίξει μακροπρόθεσμες στρατηγικές επιλογές, είναι κενό γράμμα.

Εν μια νυκτί το Βερολίνο υποχρεώθηκε να ακυρώσει τη στρατηγική σχέση που είχε οικοδομήσει με τη Μόσχα και να απεξαρτηθεί άρον – άρον από το ρωσικό ενεργειακό δίκτυο δένοντας ολόκληρη την Ευρώπη στο αμερικανικό άρμα συμφερόντων.

Ο εφιάλτης γίνεται ακόμη εντονότερος (στη Γερμανία και συνολικότερα στην Ευρώπη) από τον συνδυασμό του αυξημένου αριθμού προσφύγων και μεταναστών που (ενώ ήταν χρήσιμοι και καλοδεχούμενοι όταν η οικονομία ανθούσε) κινδυνεύουν να γίνουν ο καταλύτης μιας ακροδεξιάς στροφής με απρόβλεπτες αλλά σίγουρα δραματικές συνέπειες.

Κάτι ακόμη που επίσης δυσχεραίνει τις προοπτικές εξόδου από την κρίση που ήδη ταλανίζει (πολιτικά / οικονομικά / κοινωνικά) την Ε.Ε. είναι η αδυναμία διατύπωσης κάποιου σχεδίου.

Η απομυθοποίηση των ευρωπαϊκών ηγεσιών (για τις οποίες χρόνια ακούμε τόσα σπουδαία) απέδειξε ότι οι χώρες της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένων των ισχυρών, ήταν και παραμένουν προτεκτοράτα και φόρου υποτελείς της Ουάσιγκτον (Μπρζεζίνσκι). Καθώς η αποκαλούμενη ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία / Αριστερά είναι απόλυτα ενταγμένη στην αμερικανική στρατηγική, η άνοδος της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς έχει δρομολογηθεί παρά το γεγονός ότι οδηγεί κατευθείαν στην άβυσσο…

Διαβάστε επίσης:

«Σκεύος» να πείτε την κατσαρόλα σας, φίλτατοι

«Ασπίδα Προστασίας»

Ο στρατηγός που δεν παραιτήθηκε ποτέ