Chris Carter

Γραμμένο με αίμα

Μετάφραση: Αντώνης Γιαννούλης

Εκδόσεις: Bell

Σελ.: 424

Η ενδέκατη υπόθεση του ντετέκτιβ Ρόμπερτ Χάντερ είναι η πιο σκοτεινή, η πιο ακραία, η πιο προσωπική ιστορία που έχει γράψει μέχρι σήμερα ο σημαντικότερος συγγραφέας αστυνομικών θρίλερ Κρις Κάρτερ.

Η Άντζελα Γουντ ήθελε να δώσει στον αγενή τύπο ένα μάθημα. Και του έκλεψε το σακίδιο. Όμως όταν το ανοίγει, ο χειρότερος εφιάλτης της ξεκινά. Ό,τι πιο πολύτιμο είχε ο δολοφόνος έχει κλαπεί. Τώρα θα πρέπει να το πάρει πίσω. Και τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει. Την ίδια στιγμή ένα ημερολόγιο βρίσκει τον δρόμο του για το γραφείο του Ρόμπερτ Χάντερ. Σύντομα γίνεται ξεκάθαρο ότι ένας σίριαλ κίλερ κυκλοφορεί ελεύθερος. Και αν ο Χάντερ δεν καταφέρει να τον σταματήσει εγκαίρως, κι άλλοι άνθρωποι θα πεθάνουν. Με πρώτη την Άντζελα.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

---

M.W. Craven

Ο βοτανολόγος

Μετάφραση: Χριστίνα Ριζοπούλου

Εκδόσεις: Bell

Σελ.: 472

Οι φιλίες του ντετέκτιβ αρχιφύλακα Ουάσιγκτον Πόου μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Και περισσεύει ο αντίχειρας. Στη ζωή του υπάρχει η Τίλι Μπράντσο, φυσικά, η άδολη αναλύτρια με την οποία συνεργάζεται. Εξαιρετικά ευφυής, μπορεί να μετατρέψει οποιαδήποτε κοινωνική περίσταση σε κόλαση. Επίσης, ο Πόου γνωρίζει – και ταλαιπωρεί – χρόνια τώρα το αφεντικό του, την επιθεωρήτρια Στέφανι Φλιν, όπως και την πιο κοντινή γειτόνισσά του, τη Βικτόρια, εκτροφέα προβάτων στο επάγγελμα και νταντά του σκύλου του όταν λείπει.

Κι έπειτα υπάρχει η Εστέλ Ντόιλ. Είναι γεγονός πως η ιατροδικαστής με την καυστική γλώσσα δεν υπήρξε ποτέ καλόβολος και αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά μήπως αυτή τη φορά της ξέφυγε η κατάσταση; Η δολοφονία του πατέρα της, που βρίσκεται νεκρός με δυο σφαίρες στο κεφάλι, φαίνεται ξεκάθαρη περίπτωση. Η Εστέλ έχει υπολείμματα από εκπυρσοκρότηση στα χέρια της και, ενώ ένα φρέσκο στρώμα χιονιού σκεπάζει τα πάντα γύρω από το σπίτι, τα δικά της είναι τα μοναδικά αποτυπώματα. Από τη στιγμή της σύλληψής της έχει πει μόνο τέσσερις λέξεις: «Ειδοποιήστε τον Ουάσιγκτον Πόου».

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

---

Lisa Gray

Σκοτεινός δρόμος

Μετάφραση: Μαρία Παπανδρέου

Εκδόσεις: Bell

Σελ.: 336

Ένας απομονωμένος αυτοκινητόδρομος καταμεσής στην έρημο – το τέλειο μέρος για να κρύψεις ένα μυστικό.

Έχουν περάσει δύο μήνες από την εξαφάνιση της Λόρι Σίμοντς, μιας νεαρής ζωγράφου από το Λος Άντζελες. Το βαν της βρέθηκε παρατημένο στον ερημικό Αυτοκινητόδρομο Τουεντινάιν Παλμς, χιλιόμετρα μακριά από τους πάντες και τα πάντα. Η έρευνα της αστυνομίας δεν οδηγεί πουθενά και οι γονείς της Λόρι αναθέτουν στην ιδιωτική ερευνήτρια Τζέσικα Σο να ανακαλύψει τι συνέβη.

Η Τζέσικα και ο Ματ Κόνορ, ο συνεργάτης της, μαθαίνουν ότι άλλες δύο γυναίκες έχουν εξαφανιστεί, και τα στοιχεία οδηγούν στον ίδιο αυτοκινητόδρομο. Όταν έρχεται στο φως ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα σ’ αυτές τις γυναίκες και μια παρέα παλιών φίλων από το πανεπιστήμιο, η Τζέσικα είναι σίγουρη ότι πλησιάζουν στην αλήθεια.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

---

«Οροπέδιο»

Κυκλοφόρησε το τεύχος 26, Χειμώνας 2023-2024, του περιοδικού «Οροπέδιο», που εκδίδει ο ποιητής και συγγραφέας Δημήτρης Κανελλόπουλος. Μέσα από μια πλούσια και ενδιαφέρουσα ύλη ξεχωρίζει και το αφιέρωμα «Από τον κόσμο των στρατοπέδων εξόντωσης», το οποίο συμπληρώνεται και από κείμενα στρατοπεδικής λογοτεχνίας. Επίσης, το τεύχος αυτό περιέχει: Ελληνική και Ξένη Ποίηση, Ελληνικό και Ξένο Διήγημα, Δοκίμιο, Κινηματογράφο, Κριτική Βιβλίου και ένα αφιέρωμα στη ζωγραφική του Νικόλα Κληρονόμου από τον Μάνο Στεφανίδη.

Η καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορίας στο ΕΚΠΑ, Οντὲτ Βαρὼν-Βασάρ, με ερευνητικά πεδία την Αντίσταση, το Ολοκαύτωμα, τη στρατοπεδική λογοτεχνία, γράφει για τις γυναίκες που επιβίωσαν από το Άουσβιτς. Η επιβίωση, η μαρτυρία, η μεταβίβαση. Μαρτυρίες Ελληνίδων Εβραίων γυναικών που επέζησαν από το Άουσβιτς.

[…] Ἀλλὰ ἡ σιωπὴ δὲν ἐπιβαλλόταν μόνο ἀπὸ τὴν ἄρνηση ἢ τὴν ἀδιαφορία τοῦ περιβάλλοντος, ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Προερχόταν καὶ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς πρώην κρατούμενους, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦσαν νὰ θάψουν βαθιὰ μέσα τους τὶς ἀναμνήσεις ποὺ τοὺς εἶχαν σημαδέψει καὶ νὰ κοιτάξουν μόνο μπροστά. Ἦταν κι αὐτὸ ἀγώνας γιὰ τὴν ἐπιβίωση. Ὑπάρχει συχνὰ μία περίοδος ποὺ ἡ λήθη εἶναι θεραπευτικὴ καὶ ἐπιβεβλημένη, πράγμα ποὺ λησμονεῖται ἐνίοτε στὴ φλύαρη ἐποχή μας, ποὺ ἀπαιτεῖ ὅλα νὰ λέγονται ἀμέσως, ἐδῶ καὶ τώρα.

Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Θανάσης Γιαλκέτσης γράφει για τη Μνήμη τῆς ναζιστικῆς γενοκτονίας:

[…] Ὁ ἀνθρώπινος νοῦς ἀδυνατεῖ ἢ δυσκολεύεται πολὺ νὰ ἐξηγήσει τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ὑπέρτατη φρίκη, τὰ στρατόπεδα θανάτου, ἡ ναζιστικὴ γενοκτονία ἀναδύθηκαν ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ ὑψηλότερου πολιτισμοῦ. Ἀδυνατεῖ νὰ δώσει μιὰ πειστικὴ ἀπάντηση στὸ βασανιστικὸ ἐρώτημα: γιατί ἡ κουλτούρα, ἡ γνώση, ἡ ἐπιστήμη, οἱ τέχνες δὲν μπόρεσαν νὰ ὀρθώσουν κανένα προστατευτικὸ φραγμὸ ἀπέναντι στὴν ἀπανθρωπιὰ καὶ στὴ βαρβαρότητα; Ὅπως παρατηρεῖ ὁ Τζὸρτζ Στάινερ, σήμερα γνωρίζουμε ὅτι «οἱ βιβλιοθῆκες, τὰ μουσεῖα, τὰ θέατρα, τὰ πανεπιστήμια, τὰ ἐρευνητικὰ κέντρα… μπορεῖ κάλλιστα νὰ εὐδοκιμοῦν δίπλα στὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης…

Ο συγγραφέας Λάκης Δόλγερας γράφει τα Αμυδρά χαμόγελα στην στρατοπεδική λογοτεχνία:

 […] Ἡ ζωὴ τῶν κρατουμένων στὰ στρατόπεδα αἰχμαλώτων τῶν Γερμανῶν δὲν ἦταν μαύρη καὶ ἀνέλπιδη ὅπως στὰ στρατόπεδα ἐξόντωσης. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ἦταν σκληρὴ κι ὅτι ἡ ζωὴ καὶ ἡ σωματικὴ ἀκεραιότητα τῶν αἰχμαλώτων δὲν κινδύνευε ἢ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ὅτι ὅλα ἦταν ἀπόλυτα ρυθμισμένα ἀπὸ τοὺς φρουροὺς καὶ πὼς δὲν ὑπῆρχε δυνατότητα διαμόρφωσης τῶν συνθηκῶν καὶ ἀπὸ τοὺς κρατουμένους, οἱ ὁποῖοι ἔδιναν τὶς δικές τους προσωπικὲς μάχες, ἰδιαίτερα στὸ Ἔλστερχορστ ὅπου εἶχαν συγκεντρώσει ὅλους τοὺς φυματικοὺς καὶ οἱ φρουροὶ φοβόνταν τὴν κοντινὴ ἐπαφή.

Διαβάστε επίσης:

Βιβλίο: Οι Σαρίπολοι, ο Μέσκουλας και οι άλλες ιστορίες

Bιβλίο: Οι προτάσεις της εβδομάδας

Bιβλιο: Ο μακρύς χρυσούς αιώνας της ανθρωπότητας