Με τις υπογραφές συμπολιτών μας που ζητούν διαλεύκανση του εγκλήματος των Τεμπών να πλησιάζουν το 1,5 εκατομμύριο μέσα σε λίγο καιρό και την κυβέρνηση της ΝΔ να προσπαθεί με κάθε τρόπο να “χαμηλώνει” το καυτό ζήτημα των ευθυνών, μπαίνουμε προς την τελική ευθεία για τις επερχόμενες ευρωεκλογές που θα διαμορφώσουν το νέο πολιτικό σκηνικό.

Η αντίστροφη μέτρηση για τις κάλπες του Ιουνίου έχει ήδη επιδράσει στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και όλων των πολιτικών δυνάμεων σε βαθμό “βρασμού”(κυρίως επικοινωνιακά) χωρίς έως τώρα-δυστυχώς για τις ανάγκες των καιρών- να διαφαίνονται ισχυρές “ανταποκρίσεις” στην διογκούμενη κοινωνική δυσφορία και αντίδραση.

Μετά τις ζημίες της κυβέρνησης για τον πρόσφατο νόμο για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών (που θα συνεχίσει να έχει αρνητικές δόσεις από ακραίους στην εκκλησία και όχι μόνον), η ΝΔ επιδιώκει να ανασυνταχθεί με την προώθηση όπως-όπως του νομοσχεδίου για τα περίφημα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά “παραρτήματα” (μυρίζουν “παράγκα”) με το οποίο θεωρεί ότι έχει το πλεονέκτημα ευρύτερης επανασυσπείρωσης στον κεντροδεξιό χώρο, ότι διεμβολίζει (και) τμήματα της αντιπολίτευσης και ότι προωθεί μια διαχρονική “ταυτοτική” θέση της για …ιδιωτικά πανεπιστήμια με σύγχρονο “μανδύα”.

Τα φοιτητικά συλλαλητήρια μπορεί να την αιφνιδίασαν σε όγκο, παλμό και διάρκεια όμως θα προχωρήσει δείχνοντας κυβερνητική πυγμή και “εκσυγχρονιστική” συνέπεια (αν και περίμενε την σύμπλευση τουλάχιστον από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και γι’ αυτό επιτίθεται τώρα σφοδρά στην ηγεσία του).

Βέβαια το «επιτελείο» στο Μαξίμου γνωρίζει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο συνεχιζόμενος… καλπασμός της ακρίβειας και γι’ αυτό περιμένει “πολλά” από τα “μέτρα” του υπουργού κ. Σκρέκα στα τέλη του Μαρτίου ώστε να μπορέσει μαζί με την μικρή αύξηση στον κατώτατο μισθό από την 1η Απριλίου να “περάσει” μια πιο αποδεκτή “εικόνα” στην κοινωνία.

Το “επιτελικό” κέντρο της κυβέρνησης γνωρίζει ότι οι απώλειες προς το μωσαϊκό της ακροδεξιάς είναι αρκετές αλλά έχει την εκτίμηση ότι με λίγες… παροχές, περισσότερες υποσχέσεις θα καταφέρει να τις μειώσει, σε συνδυασμό με την παρουσίαση και του “πακέτου” για την τραυματισμένη Θεσσαλία που θα παρουσιαστεί στους αγρότες (και ευρύτερα) το επόμενο διάστημα.

Οι πρόσφατες πολλαπλές κινητοποιήσεις, απεργίες και όσες έρχονται τις επόμενες ημέρες δείχνουν εμφανώς την κοινωνική δυσφορία που γίνεται και αγώνας, αλλά στην περιοχή της ευρύτερης δημοκρατικής αντιπολίτευσης συνεχίζουν τα ελλείμματα συντονισμού και απάντησης στις αγωνίες, προβλήματα των “μικρών, μικρομεσαίων, μεσαίων”.

Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προσπαθούν ακόμη να “μαζέψουν” τα ακραία ζητήματα που προέκυψαν στο πρόσφατο συνέδριο, με κινήσεις μιας κάποιας “ανασύνταξης” στο Εκτελεστικό Γραφείο που αποφάσισε να επαναλειτουργήσει ο κ. Κασσελάκης και με αλλαγές στελεχών στην κοινοβουλευτική ομάδα (όπως η μερική υποβάθμιση του κ,Πολάκη).

Όμως όπως έδειξε και η πρόσφατη παρέμβαση του κ. Τσίπρα στο συνέδριο της “Καθημερινής” με αυτοκριτική προσέγγιση πχ για το θέμα των αδειών στα κανάλια, στο ζήτημα της Novartis  κα οι αντιθέσεις είναι βαθιές και επιφέρουν νέες πολεμικές (αντίδραση Πολάκη κ.α).

Η απογοήτευση παραμένει σε ψηφοφόρους της Αριστεράς και δεν αντιμετωπίζεται απλά με αναδιατάξεις προσώπων και οργανογραμμάτων.

Μόνον με καλλιέργεια ελπίδων στην Ευρώπη και επαφές στην συνάντηση των ευρωσοσιαλιστών στην Ρώμη το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν “βλέπει” σημαντική ενίσχυση, ενώ έχει τώρα σε ένα βαθμό και την “σφήνα” του… νέου κόμματος από τον κ. Λοβέρδο.

Η Νέα Αριστερά δείχνει τα όρια μιας αναζήτησης που κουβαλάει ακόμη τον “χαμένο” απολογισμό και αίτια της “προηγούμενης” περιόδου ενώ και το κόμμα του έως πρόσφατα ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κόκκαλη προς το παρόν περιορίζεται σε… οργανωτική “σύνταξη” .

Οι κοινωνικές αναζητήσεις είναι ακόμη σε μεγάλη απόσταση από τα κομματικά συνέδρια, τα επικοινωνιακά μπαράζ και τις πολλές προσωπικές “επενδύσεις” στις πολιτικές δυνάμεις, και καλά θα είναι να μπορέσουν οι επικεφαλής να… αφουγκραστούν τις αγωνίες και τις προσδοκίες των συμπολιτών μας…

Διαβάστε επίσης

Το δίλημμα της Εκκλησίας για την Κυριακή της Ορθοδοξίας

Μίλτος Τεντόγλου: Η χαρά του αθλήματος!

Η παρακμή του ΣΥΡΙΖΑ, η μετριότητα του ΠΑΣΟΚ και ο κίνδυνος