Αν θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν… ευνοεί τις προτάσεις δυσπιστίας κατά των κυβερνήσεων (δεν υπάρχει, ας πούμε, η λογική των backbenchers, που στη Βρετανία απέδειξαν ότι έχουν τη δύναμη να ρίχνουν πρωθυπουργούς), η τριήμερη συζήτηση που διεξάγεται στη Βουλή και ολοκληρώνεται σήμερα μπορεί να αντιμετωπιστεί ως μια άσκηση στρατηγικής για την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση.

Η συγκυρία

Πρέπει εδώ να υπογραμμιστεί ότι η πρόταση δυσπιστίας έρχεται σε μια συγκυρία που το κυβερνητικό καράβι βρίσκεται σε… κυματώδη νερά: η χαμηλή ανάπτυξη προκαλεί «πονοκεφάλους», η Ευρώπη αρχίζει πάλι να σφίγγει τα δημοσιονομικά λουριά, δύο πόλεμοι βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη με αποτέλεσμα να κυριαρχεί η αβεβαιότητα, ενώ στο εσωτερικό αυξάνονται διαρκώς η δυσφορία και η δυσαρέσκεια των πολιτών για ζητήματα όπως η καλπάζουσα ακρίβεια, το αίσθημα ασφάλειας, η διαρροή προσωπικών δεδομένων αποδήμων προς υποψήφια ευρωβουλευτή και η τραγωδία των Τεμπών.

Ειδικά το τελευταίο ζήτημα μοιάζει να συγκεντρώνει όλο και περισσότερη πολιτική και κοινωνική κατακραυγή για τους χειρισμούς της κυβέρνησης (στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά όσων πιστεύουν ότι επιχειρείται συγκάλυψη της υπόθεσης θα τα ζήλευε και ο… Κιμ Γιονγκ Ουν), καθώς είναι ένα θέμα που:

● Εκτός από πολιτικό, έχει και σαφές και πολύ ισχυρό κοινωνικό πρόσημο.

● Αφορά αποκλειστικά την κυβέρνηση, υπό την έννοια ότι δεν υπάρχουν εξωγενείς παράγοντες που να το επηρεάζουν, όπως, ας πούμε, η ακρίβεια και ο πληθωρισμός.

Αν στα παραπάνω προστεθούν και ατυχείς παρεμβάσεις, όπως αυτή του Μιχάλη Ταμήλου για τα θύματα του αδιανόητου σιδηροδρομικού δυστυχήματος (που προκάλεσε τη σχεδόν αυτόματη διαγραφή του από τη Ν.Δ.), γίνεται κατανοητό ότι οι χειρισμοί της κυβέρνησης θα πρέπει να είναι… χειρουργικοί, αν δεν θέλει να γίνει μη αναστρέψιμη η ζημιά που της προκαλεί η υπόθεση.

Ο κίνδυνος

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η «παγίδα» την οποία η κυβέρνηση επιδιώκει να αποφύγει κατά την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή επί της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε το σύνολο της αριστερής / κεντροαριστερής αντιπολίτευσης, η οποία δεν περιορίζεται στις κατηγορίες για συγκάλυψη της υπόθεσης των Τεμπών, αλλά απλώνεται σχεδόν σε όλα τα ζητήματα που «πληγώνουν» την κυβέρνηση:

Να μην πείσει πως έχει κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να αποκαλυφθούν τα αίτια και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι της τραγωδίας, αλλά να εμφανιστεί ότι οχυρώνεται πίσω από το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου και την αργόσυρτη έρευνα της Δικαιοσύνης για να μην δώσει απαντήσεις και να αποφύγει να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν για ένα τρομερό δυστύχημα που συνέβη στο τέλος της προηγούμενης θητείας της.

Αυτό είναι και το μεγάλο… σύννεφο που θα επικρεμάται πάνω από τα κυβερνητικά έδρανα μέχρι το τέλος της συζήτησης επί της πρότασης δυσπιστίας, με την κυβέρνηση να ελπίζει, όπως και οι… Γαλάτες, ότι τελικά ο ουρανός δεν θα πέσει στο κεφάλι της. Ωστόσο ο βασικός της στόχος αφορά στον τρόπο χειρισμού των κομμάτων της αντιπολίτευσης που θεωρούν ότι πρώτη φορά εδώ και κάμποσα χρόνια μπορούν να βρουν τη Ν.Δ. μπόσικη και να της προκαλέσουν πλήγμα τέτοιο που θα τους επιτρέψει να «ροκανίσουν» τη διαφορά από το κυβερνών κόμμα, ώστε να εμφανιστούν ως πραγματική εναλλακτική απέναντι στην – αδιαμφισβήτητη προς το παρόν – πολιτική κυριαρχία της Ν.Δ.

Και, επειδή στην αρχή μιλήσαμε για στρατηγική, πρέπει να σημειωθεί ότι, αμέσως όταν διαφάνηκε πως θα υπάρξει κίνηση για πρόταση δυσπιστίας, η κυβέρνηση και η Ν.Δ. διαχειρίζονται διαφορετικά ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, διαβλέποντας ότι τα δύο κόμματα έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα (άρα είναι αρκετά πιθανό ο τρέχων κοινός βηματισμός τους να αλλάξει στο εγγύς μέλλον). Επιχειρούν να απονευρώσουν τη στρατηγική ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, που δεν φαίνεται να είναι ταυτόσημη, έστω κι αν η επιδίωξή τους είναι η ίδια, δηλαδή η αποδυνάμωση της κυβέρνησης.

Το ΠΑΣΟΚ…

Έτσι, όσον αφορά στο ΠΑΣΟΚ, η ρητορική της κυβέρνησης είναι απολύτως σαφής: κατηγορεί το κόμμα και τον πρόεδρό του Νίκο Ανδρουλάκη ότι ταυτίζονται με συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα (τα οποία ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «φωτογράφισε» ευκρινώς) με στόχο να πλήξουν και να αποδυναμώσουν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, και μάλιστα με μια επιχειρηματολογία που, όπως ισχυρίζεται, στηρίζεται σε fake news, τα οποία έχουν αποκαλυφθεί σχεδόν αμέσως μετά τη διαρροή τους.

Βέβαια, η κυβέρνηση αποφεύγει να αναφερθεί στο θέμα που προκάλεσε την πρόταση δυσπιστίας, δηλαδή στο ότι, λίγες ώρες μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, διέρρευσε στα ΜΜΕ ηχητικό προερχόμενο από υλικό ειδικού χειρισμού, αρκούμενη να αναφέρει ότι διαψεύστηκε σύντομα και παραπέμποντας και γι’ αυτό στην έρευνα της Δικαιοσύνης. Ωστόσο είναι σαφές ότι η στρατηγική για το ΠΑΣΟΚ είναι η ταύτισή του με οικονομικά συμφέροντα, μια ρητορική που προφανώς θα βοηθήσει και στη συσπείρωση της εκλογικής βάσης της ΝΔ.

…και ο ΣΥΡΙΖΑ

Η αντιμετώπιση του ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνεται στην ανάρτηση του προέδρου του Στέφανου Κασσελάκη περί παραίτησης της κυβέρνησης και νέων εκλογών με διεθνείς παρατηρητές στη χώρα (στην ίδια ανάρτηση ο Κασσελάκης είχε φανεί να απορρίπτει την πρόταση δυσπιστίας χρησιμοποιώντας τη λέξη «κοκορομαχίες»). Στο πλαίσιο αυτό, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σε πολύ υψηλούς τόνους, τον κατηγόρησε ότι «περνάει ουσιαστικά σε μία άλλη πίστα και από την πολιτική γελοιοποίηση της θέσης του αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης γίνεται συνειδητός υπονομευτής του πολιτεύματος», προσθέτοντας ότι ποτέ στα χρόνια της μεταπολίτευσης δεν έχει αμφισβητηθεί το αδιάβλητο των εκλογών.

Η κυβέρνηση, «πατώντας» και σε κάποιες αντιδράσεις που η ανάρτηση Κασσελάκη προκάλεσε εντός του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί να αποδομήσει στρατηγικά το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης για αντιθεσμική συμπεριφορά, ώστε να αποδυναμώσει την επιχειρηματολογία του περί προσπάθειας συγκάλυψης των ευθυνών για την τραγωδία των Τεμπών. Το ερώτημα, βέβαια, είναι πώς θα απαντήσει στις κατηγορίες του ΣΥΡΙΖΑ με πειστικό τρόπο, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι ήταν το κόμμα που εξαρχής «σήκωσε» το θέμα των Τεμπών και το κράτησε ψηλά στην ατζέντα του μέχρι σήμερα.

Διαβάστε επίσης:

Πρόταση δυσπιστίας: «Κόλαση» στη Βουλή εν αναμονή της ομιλίας Καραμανλή – live

ΝΔ για Φαραντούρη: Τι άλλο περιμένει ο κ. Κασσελάκης για να τον θέσει εκτός ψηφοδελτίων;

Ανδρουλάκης: Η ΝΔ είναι σιαμαία με την εγχώρια ολιγαρχία