Όταν αμφισβητηθεί η πολιτική ηγεμονία… τότε οι εξελίξεις επισπεύδονται, ο πολιτικός χρόνος θα είναι πυκνός σε γεγονότα  που δεν θα έχουν καμιά σχέση με τον εκλογικό και  ημερολογιακό χρόνο.

Δέκα μήνες από τις εθνικές εκλογές και ούτε οι πιο ορκισμένοι εχθροί του πρωθυπουργού, δεν θα μπορούσαν να φαντασθούν, ότι τόσο σύντομα η κυβέρνηση θα βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο, να είναι στα όρια της απώλειας της πολιτικής ηγεμονίας και μία στροφή, προτού μπει στο δρόμο της κυβερνητικής αποδρομής.

Φαίνεται ότι η ίδια η κυβέρνηση εξελίσσεται σε ιδανικό αυτόχειρα. Βάζει αρκετά αυτογκόλ κι αυτό δεν οφείλεται τόσο στην πίεση της αντιπολίτευσης ούτε στο τυχαίο γεγονός, αλλά, πέφτει κυρίως, θύμα ενός συνδρόμου πολιτικού κομπασμού και αλαζονείας. Αυτό οδηγεί το κυβερνητικό σχήμα σε συμπεριφορές και πρακτικές που δεν συνάδουν με έναν πολιτικό πολιτισμό που υποτίθεται ότι κατακτήσαμε στα πενήντα χρόνια της αδιάλειπτης κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας. Δεν γίνεται ανεκτό από την κοινωνία να μην αφουγκράζεσαι ως κυβέρνηση, το βουβό συλλογικό καθολικό πένθος για την τραγωδία στα Τέμπη. Δεν μπορεί να μην σέβεται, ακόμη και αν διαφωνεί, την όποια ετυμηγορία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη, επιλέγοντας το κυνήγι των μαγισσών και των «υποκινητών» κάποιων Ελλήνων ευρωβουλευτών, που στα πλαίσια των δυνατοτήτων που τους δίνει ο ρόλος τους, φέρνουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο ελληνικά θέματα όπως, Τέμπη, υποκλοπές κα.

Είναι απορίας άξιον, πως μια παράταξη όπως η ΝΔ, που της πιστώνεται ιστορικά και χωρίς αμφισβήτηση ως σήμερα, ότι είναι η παράταξη που μας έβαλε στην ΕΟΚ και στην συνέχεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να φέρεται τόσο αντιευρωπαϊκά κα υπονομευτικά προς τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή δικαιοσύνη.

Φαίνεται πως για την κυβέρνηση, δεν μετράει τόσο η Ευρώπη, η πλειοψηφία, και η απόφαση των 330 Ευρωβουλευτών, αλλά κυρίως μετράει, το ότι αυτοί προέρχονται από την σοσιαλδημοκρατία, τους πράσινους και την αριστερά… Αλήθεια πόσο αντιευρωπαϊκό και αντιδημοκρατικό είναι όλο αυτό, όταν στο όνομα της υπεράσπισης της τρέχουσας κυβερνητικής πολιτικής στη Ελλάδα … θυσιάζεις και αποδυναμώνεις στρατηγικά ευρωπαϊκά θεσμικά κεκτημένα.

Σε λίγο κλείνουμε πενήντα χρόνια από την Τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Υποθέτω ότι Έλληνες και όχι μόνο Ευρωβουλευτές θα φέρουν κάποια πρόταση στο Ευρωκοινοβούλιο, που θα προωθεί σχετικό ψήφισμα για την αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων από την κατεχόμενη Κύπρο. Τηρουμένων των αναλογιών, με την ίδια λογική η ρητορική της Τουρκίας καθίσταται απολύτως προβλέψιμη… με ποιά επιχειρήματα θα αμφισβητήσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το κύρος στο όποιο ψήφισμα.

Η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας, στο χρόνο που εκδόθηκε κυρίως και που αφορά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη για την παρακολούθηση του από τις μυστικές υπηρεσίες θα λειτουργήσει ως επιταχυντής των πολιτικών εξελίξεων και της αναζωπύρωσης της πολιτικής «πυρκαγιάς».

Μαζί με την κοινωνική αντιπολίτευση στα Τέμπη, σιγά, σιγά βρίσκει τον βηματισμό της και η «δημοκρατική προοδευτική αντιπολίτευση» με βασικό χορηγό την κυβέρνηση.

Εδώ θα επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά η βασική Μαρξιστική Αρχή της Διαλεκτικής, ότι η ποσοτική συσσώρευση οδηγεί σε ποιοτικές αλλαγές. Με δύο λόγια, τα πολλά καθημερινά έστω και μικρά για την κυβέρνηση προβλήματα, που ταλανίζουν την κοινωνία, όταν συνεχίζει η κυβέρνηση να τα υποτιμά, με το αίσθημα του αλάθητου, της μοναδικής επάρκειας και παντοδυναμίας, κάποια στιγμή αθροίζονται, κάνουν το ποτήρι να ξεχειλίσει… Η απογοήτευση γίνεται κοινωνικός θυμός και στο τέλος μετατρέπεται σε πολιτική αμφισβήτηση.

Είμαστε μπροστά σε εξελίξεις, με μια κυβέρνηση που σαφώς θα συνεχίσει να διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά μια κυβέρνηση αδύναμη, με συρρικνωμένη την πολιτική της ηγεμονία και την κοινωνική της νομιμοποίηση. Οι επερχόμενες ευρωεκλογές δεν θα είναι χαλαρές και χαλαρού πολιτικού μηνύματος… Θα έχουν έντονο πολιτικό χαρακτήρα, πρόγευση του νέου πολιτικού σκηνικού, όπου δεν θα αμφισβητούν μόνο τον βαρκάρη και «τη βάρκα που στραβά αρμενίζει» αλλά και τον «στραβό γιαλό» με όλα τα σαθρά οικοδομήματα και νοοτροπίες στους θεσμούς και την κοινωνία, που για δεκαετίες εξέθρεψαν.

*Ο Παρασκευάς Ν Παρασκευόπουλος είναι Οικονομολόγος –σύμβουλος ανάπτυξης, πρώην βουλευτής Επικρατείας

Διαβάστε επίσης:

Η εγκληματική πολιτική ΕΕ-κυβερνήσεων αφήνει τις γυναίκες απροστάτευτες

Φωτιές καίνε στο… επιτελείο

Το στοίχημα για την Ευρώπη