Η γυναικοκτονία της 28χρονης Κυριακής από τον πρώην σύντροφό της έξω από το Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων, όπου είχε καταφύγει ζητώντας βοήθεια, έχει προκαλέσει την οργή και  θλίψη όλου του λαού και της νεολαίας.

Το αποκαλυπτικό ντοκουμέντο της συνομιλίας της με την Άμεση Δράση επιβεβαιώνει την αστυνομική αδιαφορία και αυθαιρεσία. Την ώρα που «το περιπολικό δεν είναι ταξί», όπως κυνικά είπε ο αστυνόμος, την ίδια στιγμή οι δυνάμεις καταστολής είναι πανταχού παρούσες ενάντια στο εργατικό, λαϊκό κίνημα. Όπως, την επόμενη μέρα, διμοιρίες των ΜΑΤ φρουρούσαν το ΑΤ από την μαζική κινητοποίηση των συλλόγων γυναικών της ΟΓΕ στην περιοχή και άλλων μαζικών φορέων.

Αποδεικνύεται ότι αυτό το σάπιο εχθρικό κράτος, με τους μηχανισμούς του, όπως η δικαιοσύνη του και η αστυνομία, αντιμετωπίζει ως εχθρό το λαό που αγωνίζεται, και ταυτόχρονα αφήνει απροστάτευτους τους εργαζόμενους, τη νεολαία, ιδιαίτερα τις γυναίκες από την πολύμορφη βία.

Για το ΚΚΕ, είναι αυτονόητη απαίτηση η διεύρυνση των συνθηκών του συγκεκριμένου εγκλήματος, συμπεριλαμβανομένων των ευθυνών των αστυνομικών αρχών. Όμως, δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση. Αντίστοιχα, στην περίπτωση της γυναικοκτονίας της Γεωργίας στη Σαλαμίνα, η ίδια είχε καταφύγει στο ΑΤ της περιοχής της μέρες πριν το έγκλημα και τις έκαναν σύσταση να ενεργοποιήσει το panic button.

Για αυτό είναι πρόκληση η προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ να προβάλει ως αποτελεσματικό «δίχτυ ασφαλείας» των κακοποιημένων γυναικών τέτοια μέτρα, που αποδεικνύονται εγκληματικά ανεπαρκή, όπως επιβεβαιώνεται με δραματικό τρόπο, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων για το κύριο ζήτημα: την τραγική έλλειψη μέτρων πρόληψης, προστασίας και στήριξης των γυναικών από την πολύμορφη βία.

Παρά τις αυξανόμενες ανάγκες, παραμένουν οι τεράστιες ελλείψεις στο δίκτυο δομών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών. Σε όλη την Ελλάδα λειτουργούν μόνο 44 Συμβουλευτικά Κέντρα και 20 Ξενώνες Φιλοξενίας. Στην Αττική, υπάρχουν μόλις 10 Συμβουλευτικά, σε 8 από τους 66 δήμους της, και 3 Ξενώνες. Εκτός από τον μικρό αριθμό των δομών, κυριαρχεί η υποστελέχωση του δικτύου ενώ η χρηματοδότηση εξαρτάται από ευρωπαϊκά προγράμματα με «ημερομηνία λήξης», οι ελάχιστες εργαζόμενες κι οι εργαζόμενοι στη γραμμή SOS μένουν απλήρωτοι για μήνες. Στο έδαφος της υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης των δομών, οι γυναίκες μένουν χωρίς νομική, ψυχολογική, κοινωνική στήριξη και προστασία από τη βία κάθε μορφής.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο έχουν καταχωνιάσει στα συρτάρια τους τις σχετικές ερωτήσεις που έχει καταθέσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ εδώ και μήνες. Για αυτό άλλωστε προσπάθησε να περιορίσει τη συζήτηση μόνο στην αντιπαράθεση με το ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά σχετικά με την τροπολογία που κατέθεσαν για την νομική αναγνώριση της γυναικοκτονίας.

Για το ΚΚΕ είναι προφανές ότι πρέπει να ενισχυθεί παραπάνω το ποινικό πλαίσιο, όπως για παράδειγμα με την αντίστοιχη επιβαρυντική περίσταση στο άρθρο 82Α του Ποινικού Κώδικα ώστε με βάση το κίνητρο του δράστη, να τιμωρείται με τη μεγαλύτερη δυνατή αυστηρότητα και χωρίς παραθυράκια. Ωστόσο, τα ειδεχθή εγκλήματα σε βάρος των γυναικών φανερώνουν πως ούτε η αυστηροποίηση των ποινών, ούτε η υπάρχουσα πρόβλεψη για ισόβια κάθειρξη μπορούν να εμποδίσουν το χέρι του δράστη. Τέτοια αποτρόπαια φαινόμενα, δυστυχώς, επαναλαμβάνονται ακόμη και σε χώρες που υπάρχει ως ρητή ποινική πρόβλεψη «η γυναικοκτονία», όπως και σε χώρες που δεν υπάρχει. 

Η πολιτική αντιπαράθεση των ημερών, όμως, δεν άγγιξε αυτά τα υπαρκτά προβλήματα στην ποινική μεταχείριση τέτοιων εγκλημάτων. Άφησε «έξω από το κάδρο» τον πυρήνα του προβλήματος, την εγκληματική πολιτική που λογαριάζει ως «κόστος» για το κράτος τα αναγκαία μέτρα ολόπλευρης στήριξης των κακοποιημένων γυναικών.

Οι κατευθύνσεις της ΕΕ για το ζήτημα της βίας κατά των γυναικών, που επικαλούνται η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης του.  Η «αγωνία» της ΕΕ και των κυβερνήσεων αφορά στο «κόστος» που έχει η βία κατά των γυναικών στο αστικό κράτος και την καπιταλιστική οικονομία. Μετράνε σε ευρώ πόσο «κοστίζει» η αναγκαία υγειονομική περίθαλψη, η νομική στήριξη μέχρι και η άδεια από τη δουλειά που έχει ανάγκη μια κακοποιημένη γυναίκα.

Φως στα σκοτάδια της σήψης της σημερινής εκμεταλλευτικής κοινωνίας, που έχει στο DNA της τη γυναικεία ανισοτιμία και «τέρατα γεννά», είναι η «σπίθα» του συλλογικού αγώνα του εργατικού – λαϊκού κινήματος, του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος.

Στον δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης χτίζεται ασπίδα προστασίας για κάθε γυναίκα απέναντι στην πολύμορφη βία, ώστε να μπορεί να στέκεται στα πόδια της οικονομικά και κοινωνικά ανεξάρτητη, να βρίσκει το θάρρος και τη δύναμη να αλλάξει μαχητικά τη ζωή της. Σε αυτό το δρόμο αφιερώνει όλες τους τις δυνάμεις το ΚΚΕ, για να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής ΕΕ- κυβερνήσεων, του εχθρικού για το λαό αστικού κράτους, που κοστολογεί τελικά ακόμα και την ανθρώπινη ζωή.

*Η Βικτωρία Κούτση, είναι μέλος του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, για την Ισοτιμία και τη Χειραφέτηση των γυναικών, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ

Διαβάστε επίσης:

Φωτιές καίνε στο… επιτελείο

Το στοίχημα για την Ευρώπη

Η νέα παγκόσμια γεωπολιτική αρχιτεκτονική εγκυμονεί ανυπολόγιστους κινδύνους για μια (τελευταία;) παγκόσμια ανάφλεξη