Ο σπουδαίος Γιάννης Φέρτης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών. Ηταν ένας από τους πλέον συμπαθείς ηθοποιούς της γενιάς του, με μια μακρά πορεία στο σανίδι, πάνω στο οποίο έζησε και τους μεγάλους του έρωτες.

Σε μία σπάνια συνέντευξή του το 1999 στον Νίκο Χατζηνικολάου και την εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω», είχε εξομολογηθεί όλα όσα τον είχαν στιγματίσει στη καριέρα του, αλλά και στη ζωή του.

Κυρίως για την πρώτη του σύζυγο, την ηθοποιό Ξένια Καλογεροπούλου, με την οποία χώρισε, όπως αποκάλυψε στη πορεία, γιατί είχε ερωτευτεί την Τάνια Τσανακλίδου.

«Ξέρω ότι λένε καλά για μένα. Νομίζω ότι παίζει μεγάλο ρόλο ότι εγώ δεν λειτουργώ ποτέ ανταγωνιστικά. Αυτό που με ενδιαφέρει σε μια παράσταση, σε ένα σίριαλ, σε μια ταινία, είναι αν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι καλοί. Αν είναι δυνατόν να είναι καλύτεροι από εμένα οι άλλοι. Βεβαίως όχι ότι δεν θέλω εγώ να είμαι καλύτερος απ’ όλους, αλλά να είμαι καλύτερος απ’ όλους μέσα από τους πολύ καλούς», είχε αναφέρει για την καριέρα του ο ηθοποιός.

Στο ερώτημα εάν αισθανόταν σταρ είχε τονίσει ότι «όταν δώσω μια συνέντευξη, όταν μιλήσω, δηλαδή, προσπαθώ να μην πω οτιδήποτε ή να μην κάνω οτιδήποτε που να φτιάξω μια καλύτερη εικόνα. Αισθάνομαι ότι είμαι ίδιος με όλους. Δεν αισθάνομαι καθόλου σταρ».

Αποκάλυψε μάλιστα ότι πάντα διάλεγε το χειρότερο καμαρίνι στις παραστάσεις του. 

«Χαμηλούς τόνους έχω γιατί έτσι αισθάνομαι. Δηλαδή είχα 15 χρόνια θεατρική επιχείρηση, τα πιο πολλά μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου. Εγώ έπαιρνα το χειρότερο καμαρίνι. Έτσι αισθανόμουν. Δεν είναι υπερβολή γιατί δεν το κάνω ψέματα. Δηλαδή δεν με νοιάζει. Ας έχω το χειρότερο καμαρίνι. Δεν έχω πρόβλημα. Όλη, λοιπόν, η αντιμετώπιση ήταν τέτοια. Έμπαινα έπαιρνα το χειρότερο καμαρίνι γιατί αισθανόμουν ότι πρέπει να τιμήσω τους συναδέλφους μου κι ότι δεν πειράζει. Δεν έχει σημασία. Αφού στο σπίτι μου, στο χωριό του πατέρα μου όταν πήγαινα, ας πούμε, κάποιες εποχές, κοιμόμουνα δεν ξέρω κι εγώ σ’ ένα κρεβάτι οτιδήποτε, γιατί λέει θα έπρεπε στο καμαρίνι να διαλέξω ένα καλό καμαρίνι;», είχε πει στην εκπομπή.

Η αλαζονεία της εξουσίας, η Καλογεροπούλου και η πρώτη επαφή με το θέατρο

Μιλώντας για την κοινωνία γενικότερα, ο Φέρτης είχε τονίσει πως αν υπάρχει κάτι το οποίο απεχθάνεται, είναι «η αλαζονεία της εξουσίας. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, που σε παρασύρει. Αισθάνεσαι ότι έχεις μια εξουσία και σε παρασύρει. Ξεχνάς την προηγούμενη ζωή σου. Ξεχνάς τι ήσουνα. Δεν θυμάσαι κι αρχίζεις και φέρεσαι απαίσια».

Αναφερόμενος στην πρώτη του σύζυγο, την Ξένια Καλογεροπούλου είχε πει: «Πρώτα – πρώτα ήταν μια ανθρώπινη σχέση, μια σχέση ζωής. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην νιώθουμε έτσι ο ένας για τον άλλον, πρώτα πρώτα γιατί έχουμε βαθύτατη εκτίμηση ο ένας προς τον άλλον».

Ο Φέρτης είχε θυμηθεί και την πρώτη του επαφή με το θέατρο.

«Δεκατεσσάρων χρονών ήμουνα. Ο αδελφός μου ο μεγάλος με περνάει τέσσερα χρόνια. Έβλεπε θέατρο και με πήρε και με πήγε στο θέατρο Κοτοπούλη, στον εξώστη τον επάνω – επάνω. Ε, από ‘κει πια δεν άφησα παράσταση για παράσταση. Στο Εθνικό Θέατρο, μετά στο Θέατρο Τέχνης, ζούσα για το θέατρο (…) Εγώ θυμάμαι στα 16 μου, στα 17 το γεγονός ότι θα πήγαινα στο θέατρο, για μένα, δηλαδή είχα μια προετοιμασία ημερών, όπως προετοιμάζεται ο πιστός που θα μεταλάβει ή θα εξομολογηθεί. Κάποιες μέρες πριν, δηλαδή, έτσι αισθανόμουνα».

Οι γονείς του μάλιστα, ήταν εντελώς αντίθετοι μόλις άκουσαν ότι θα γίνει ηθοποιός.

«Πέσανε να πεθάνουνε. (…) Ήτανε λαϊκοί άνθρωποι. Ο πατέρας μου με τα αδέρφια του είχαν χασάπικο στην αγορά. Η μητέρα μου ονειρευόταν – όπως όλες οι μητέρες που είχαν τελειώσει το δημοτικό μόνο- Πανεπιστήμιο, να σπουδάσω, πολιτικός μηχανικός, γιατρός κ.λπ. Εγώ ήμουν αποφασισμένος, δηλαδή αποφασισμένος μέχρι θανάτου, που λέει ο λόγος και την εκβίαζα. Τους εκβίαζα ότι ή θα γίνω ηθοποιός ή θα μείνω στο χασάπικο. Αυτό η μάνα μου δεν μπορούσε βέβαια να το δεχτεί με τίποτα. Κι όντως, στην τελευταία τάξη του γυμνασίου – τότε ήταν γυμνάσιο όλες οι τάξεις – πήγα σε νυχτερινό σχολείο το βράδυ και το πρωί πήγαινα στο χασάπικο, γιατί μου είπε ο πατέρας μου: ‘Εντάξει, έλα στο χασάπικο’. Ελπίζοντας βέβαια ότι δεν θα μείνω στο χασάπικο. Έδωσα μάχη γι’ αυτό. Είχα τσακωθεί ένα διάστημα. Έφυγα στο χωριό. Πήγα στη γιαγιά, στη μητέρα της μητέρας μου, κι εν πάση περιπτώσει πήγα στη σχολή του Κουν», αποκάλυψε ο Γ. Φέρτης.

Η στήριξη της Μελίνας Μερκούρη

Από την τότε συνέντευξη δεν θα μπορούσε να λείψει το όνομα της Μελίνας Μερκούρη καθώς ήταν μια γυναίκα που έπαιξε ρόλο στην καριέρα του.

«Οπωσδήποτε η Μελίνα ήταν μια πάρα πολύ σημαντική συνάντηση, πρώτα πρώτα γιατί ήτανε μια μεγάλη προσωπικότητα. Την εποχή που γνωριστήκαμε, που παίξαμε μαζί , ήτανε το ’60. Η Μελίνα ήτανε η γυναικάρα. Ήδη είχε κάνει επιτυχία στο εξωτερικό γιατί μόλις είχε τελειώσει το “Ποτέ την Κυριακή”. Κάναμε και πάρα πολύ παρέα. Θυμάμαι μετά την παράσταση μαζευόταν ο Χατζιδάκις, κόσμος, φίλοι της Μελίνας και μας έπαιρνε η Μελίνα και ξενυχτάγαμε και περνάγαμε καταπληκτικά. Και βεβαίως πάνω στη σκηνή ήταν πάρα πολύ γοητευτική και ένα πολύ σημαντικό, που νομίζω ότι πρέπει να έχουμε οι ηθοποιοί για τους νεότερους: χαιρότανε και με έσπρωχνε να κάνω επιτυχία», είχε πει ο Γιάννης Φέρτης.

Για τον Μάνο Χατζηδάκι είχε σχολιάσει επίσης ότι «ήταν ένας άνθρωπος, επειδή έκανα και παρέα, που με σημάδεψε, γιατί νομίζω είχα αρχές, αλλά με βοήθησε να έχω περισσότερες και να έχω και αντιστάσεις σ αυτή τη δουλειά».

Δείτε όλη την συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον Νίκο Χατζηνικολάου:

Διαβάστε επίσης:

Λυκουρέζος για Λάσκαρη: «Μείναμε μαζί για 41 χρόνια, παντρεμένοι, με πολλές διακυμάνσεις» (Video)

Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: «Με τον Μηνά Χατζησάββα ανασαίναμε ο ένας με την ανάσα του άλλου»

Το αντίο της Τάνιας Τσανακλίδου στον Γιάννη Φέρτη: «Ήσουν ο πιο υπέροχος άντρας που γνώρισα»