Το It’s Never Over, Jeff Buckley είναι ένα ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει με ευαισθησία την πορεία ενός καλλιτέχνη που έφυγε πολύ νωρίς, σιωπηρά, ενώ είχε τόσα ακόμα να πει.

Το νέο ντοκιμαντέρ της Έιμι Μπεργκ, «It’s Never Over, Jeff Buckley», επιχειρεί να καταγράψει τη σύντομη αλλά εκρηκτική πορεία του τραγουδιστή που κατάφερε, μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, να αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στη μουσική. Σύμφωνα με άρθρο της Washington Post, πρόκειται για ένα έργο που ισορροπεί ανάμεσα στην εξιδανίκευση και την προσπάθεια να αναδείξει την ανθρώπινη, ευάλωτη πλευρά του καλλιτέχνη.

Από την σκιά του πατέρα στη δική του φωνή

Ο Τζεφ Μπάκλεϊ έζησε από την πρώτη στιγμή υπό τη σκιά του πατέρα του, Τιμ, και τον μύθο που τον ακολουθούσε. Η ταινία παρουσιάζει τον Τιμ Μπάκλεϊ ως μια απούσα αλλά έντονη παρουσία – ένας μουσικός που πέθανε πρόωρα, αφήνοντας πίσω του μια βαριά κληρονομιά. Ο Τζεφ, αν και δεν γνώρισε ουσιαστικά τον πατέρα του, έπρεπε να χαράξει τον δικό του δρόμο μέσα από συγκρίσεις και προσδοκίες.

Η Μπεργκ αποφεύγει τις εκτενείς βιογραφικές αναδρομές. Από μια παιδική ερμηνεία του «Roxanne» στα 14 του, ο θεατής μεταφέρεται γρήγορα στη θρυλική σκηνή του μικρού Club Sin-é στη Νέα Υόρκη, όπου ο Μπάκλεϊ καθήλωνε το κοινό με την ερμηνευτική του δύναμη.

Με σπάνιο αρχειακό υλικό και animation που ζωντανεύει τα σχέδια και τις σημειώσεις του, η ταινία δείχνει το τεράστιο φωνητικό εύρος του Μπάκλεϊ και την ικανότητά του να ερμηνεύει με την ίδια δεξιοτεχνία τραγούδια του Μπομπ Ντίλαν, των Led Zeppelin, της Εντίθ Πιάφ και του Νουσράτ Φατέχ Αλί Χαν.

Συνεργάτες, φίλοι και συγγενείς, όπως η μητέρα του Μάρι Γκίμπερτ και η τραγουδίστρια Έιμι Μαν, προσφέρουν προσωπικές μαρτυρίες. Η Μαν δηλώνει χαρακτηριστικά ότι ο Μπάκλεϊ «είχε κυριολεκτικά την καλύτερη φωνή που έχω ακούσει ποτέ».

Ο μύθος της απώλειας

Η ταινία δεν αποφεύγει την μοιραία κατάληξη του μουσικού. Ηχητικά αποσπάσματα και συνεντεύξεις του Μπάκλεϊ , όπου ο ίδιος μιλά για το ενδεχόμενο να μην ζήσει πολύ, ενισχύουν τη ρομαντική εικόνα του «καταραμένου καλλιτέχνη».

Ωστόσο, η Μπεργκ προσπαθεί να αποκαταστήσει την αλήθεια γύρω από τον θάνατό του και να σβήσει κάθε μύθο γύρω από αυτόν. Η σκηνοθέτρια περιγράφει τον πνιγμό του το 1997 στον ποταμό Μισισιπή σαν μια στιγμή που πάγωσε τον χρόνο. Απορρίπτει τις φήμες για ναρκωτικά, αποκαλύπτοντας ότι οι τοξικολογικές εξετάσεις έδειξαν μόνο μπύρα. Μια αυθόρμητη βουτιά, ένα παιχνίδι με το νερό, μετατράπηκε σε μοιραίο και σιωπηλό τέλος για έναν καλλιτέχνη που είχε ακόμη τόσα να πει.

It’s Never Over, Jeff Buckley

Σύμφωνα με το άρθρο της WP, η Μπεργκ παραμένει ανάμεσα σε δύο κατευθύνσεις: από τη μία, η μουσική λάμψη και η σκηνική γοητεία του Μπάκλεϊ, που καθιστούν το φιλμ μια εμπειρία για τους θαυμαστές που θυμίζει μαγνήτη που δεν σε αφήνει να στρέψεις το βλέμμα σου αλλού και από την άλλη, προσφέρει μια ρεαλιστική αφήγηση της ζωής του καλλιτέχνη η οποία δεν εγκλωβίζεται στην μυθοποίηση.

Η σκηνοθέτρια καταφέρνει να δείξει τον Τζεφ Μπάκλεϊ όχι μόνο ως ιδιοφυή ερμηνευτή, αλλά και ως νεαρό άνδρα με χιούμορ, ανασφάλειες και ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση.

Το It’s Never Over, Jeff Buckley είναι ένα ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει με ευαισθησία την πορεία ενός καλλιτέχνη που έφυγε πολύ νωρίς, αφήνοντας πίσω του ένα και μοναδικό άλμπουμ, το θρυλικό Grace. Παρά τις μικρές ελλείψεις σε πρόσωπα και πηγές, η ταινία ξεχωρίζει για το μουσικό της υλικό, τη ζωντανή κινηματογράφηση και την ικανότητά της να κρατά το βλέμμα καρφωμένο στον άνθρωπο πίσω από τον μύθο.

Το έργο της Μπεργκ δεν είναι απλώς μια ακόμη βιογραφία – είναι μια μελαγχολική ωδή σε μια φωνή που, όπως υποδηλώνει ο τίτλος, «δεν τελείωσε ποτέ».

Διαβάστε επίσης:

Τέιλορ Σουίφτ: Ανακοίνωσε το 12ο άλμπουμ της, «The Life of a Showgirl»

Έλλη Κοκκίνου: Αναβάλλεται η αποψινή της συναυλία στη Πάλαιρο Βόνιτσας λόγω πυρκαγιών

Έμα Στόουν στη Vogue: «Το μεγαλύτερο δώρο της ζωής μου είναι η κόρη μου»