Η πολυαναμενόμενη συνάντηση κορυφής Τραμπ- Πούτιν στην Αλασκα άφησε μια Δύση ακόμα πιο διχασμένη ενώ τα κυρίαρχα δυτικά ΜΜΕ με μια μονότονη ηττοπαθή ανάρτηση σχεδόν ταυτόσημη, αναφέρονται στο τέλος της απομόνωσης της Ρωσίας.

Τα αίτια του πολέμου και η πολιτική αμνησία της Δύσης

Αφού η Ουκρανία επιλέχτηκε από την Ουάσιγκτον και τους «μικρούς εταίρους» της ΕΕ , στην προσπάθεια μιας πιο ολοκληρωμένης στρατιωτικής νατοϊκής περικύκλωσης της Ρωσίας με ένα πραξικόπημα όπου οι γνωστοί μας Victoria Nuland και Geoffrey Pyatt έπαιξαν κυρίαρχο επιτελικό ρόλο .

Οι αιτίες που προκάλεσαν τον πόλεμο στην καρδιά της Ευρωπαϊκής ηπείρου και δεν αναφέρονται από την ευρωατλαντική Δύση έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον .

Μπορεί αυτές οι αιτίες να αγνοούνται και να διαγράφονται από μια αναζήτηση μιας μόνιμης ειρήνης στην καρδιά της Ευρώπης ;

Κάποιες πτυχές που αποκρύπτονται μεθοδευμένα από τις «περίφημες» αναλύσεις ευρωνατοικων κέντρων:

Αυτό που έχει μείνει ανομολόγητο είναι ότι η πολυετής κρίση στην Ουκρανία ήταν σε μεγάλο βαθμό δημιούργημα των Ηνωμένων Πολιτειών, εξαιτίας της εκ γενετής ιμπεριαλιστικής τάσης των ΗΠΑ για παρεμβάσεις και ανάμειξη σε χώρες που έχουν στρατηγική σημασία για αυτές, ιδατερα μετά την πτώση της ΕΣΣΔ .

Ο κατάλογος ιμπεριαλιστικών πολεμικών επιθέσεων είναι ατελείωτος μετά την πτώση της ΕΣΣΔ : Γιουγκοσλαβία, Λιβυη , Ιράκ, Δυτικό Σαχελ, κεντρική Αφρική, Λατ. Αμερική Υπάρχει μεγάλη ειρωνεία στο ότι κορυφαίοι αξιωματούχοι των Δημοκρατικών αλλά Ρεπουμπλικακνων ήταν και είναι σε πλήρη εναρμόνιση στις ΗΠΑ» προσπαθούν να προλάβουν μια ενδεχόμενη κρίση η οποία προκλήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την υποψήφια του Μπάιντεν για τη θέση της υφυπουργού Εξωτερικών αρμόδιας για πολιτικές υποθέσεις, την Βικτόρια Νούλαντ. Τόσο το πεντάγωνο αλλά και το στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα μετρά αστρονομικά κέρδη από τον πολλαπλασιασμό πολέμων που εντείνονται και συνεχίζονται .

Η εν δυνάμει περιοχή σύγκρουσης ήταν η περιοχή του Ντονμπάς στην Ουκρανία, το ανατολικότερο τμήμα της χώρας όπου η πλειοψηφία των κατοίκων έχει ως μητρική γλώσσα τα ρωσικά, έχει ρωσική συνείδηση , σε ορισμένες περιπτώσεις πλειοψηφικά αναφέρονται στην σοβιετική τους κουλτούρα. Στις αρχές του 2014, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος στο Ντονμπάς μετά από ένα πραξικόπημα υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ, το οποίο ανέτρεψε την κυβέρνηση Γιανουκοβιτς στο Κίεβο. Το πραξικόπημα ενορχηστρώθηκε ξεκάθαρα από τη Νούλαντ, η οποία τότε ήταν βοηθός υπουργού Εξωτερικών αρμόδια για ευρωπαϊκές υποθέσεις – με τη βοήθεια της CIA. Κάποιος, πιθανότατα ρωσικοί κύκλοι , υπέκλεψαν και διέρρευσαν τηλεφωνική συνομιλία της Νούλαντ με τον τότε Αμερικανό πρέσβη, Τζέφρι Πάιατ. Στη συνομιλία τους αποφάσιζαν ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Ουκρανίας. Η επιλογή της Νούλαντ ήταν ο Αρσένι Γιατσενιούκ, ένας σφοδρά αντιρωσικός πολιτικός. Η Νούλαντ δήλωσε χαρακτηριστικά: «Νομίζω ότι ο Γιατς είναι ο κατάλληλος». Όταν ο Πάιατ την προειδοποίησε ότι οι Ευρωπαίοι ίσως να μην υποστηρίξουν τον Γιατσενιούκ, η Νούλαντ απάντησε διπλωματικά: «Γαμ… την ΕΕ». Τελικά, ο Γιατς έγινε πρωθυπουργός. Οι διαρροές τον συνομιλιών πήραν μεγάλη έκταση στον διεθνή τύπο και ουδέποτε διαψεύστηκαν από τις ΗΠΑ .

Οι νεοσυντηρητικοί αναθεωρητές της ιστορίας αρέσκονται να παρουσιάζουν την προσάρτηση την ενοποίηση της Κριμαιας με την Ρωσία ως την απαρχή της σύνθετης ουκρανικής κρίσης. Αυτή η εκδοχή της ιστορίας είναι «νηπιακής» αντίληψης για να το θέσω ευγενικά . Η ανάμειξη της Νούλαντ στην εσωτερική πολιτική της γειτονικής προς τη Ρωσία χώρας ισοδυναμεί με το να οργανώσει η Ρωσική Ομοσπονδια ένα πραξικόπημα στον Καναδά για να εγκαταστήσει έναν φιλορώσο πρωθυπουργό. Οι Αμερικανοί διπλωμάτες δεν θα έπρεπε με αλαζονεία να επιλέγουν τους πρωθυπουργούς χωρών και να αντιλαμβάνονται ότι τα σύνορα άλλων δυνάμεων μπορούν τα «οικειοποιούνται» με νατοϊκά « μνημόνια» . Οι ανεγκέφαλοι διπλωμάτες των ΗΠΑ πυροδότησαν την κρίση , αγνοώντας τους τεράστιους κινδύνους για την παγκόσμια ειρήνη . Τα σημερινά γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι οι αιτίες της πολεμικής σύγκρουσης και κρίσης δεν αναφέρονται και διαγράφονται από τις επιδερμικές αφηγήσεις των δυτικών κέντρων για την πολεμική σύγκρουση ΝΑΤΟ – Ρωσίας στην Ουκρανία. Η επέκταση του ΝΑΤΟ, η θέληση της νατοϊκής Δύσης , να εγκαταστήσει νατοϊκές βάσεις στα σύνορα Ουκρανίας και Ρωσίας και ίσως το πιο συσκοτισμένο σημείο : η Ουκρανία είχε κι έχει τεχνογνωσία ειρηνικής πυρηνικής τεχνολογίας , αρνήθηκε ρητά να επιβεβαιώσει την δέσμευση της να αποκτήσει πυρηνικά όπλα , συμφωνία που είχε υπογράψει στην διαδικασία διάλυσης της ΕΣΣΔ. Όλες οι κόκκινες γραμμές είχαν παραβιαστεί. Η πολεμική σύγκρουση ΝΑΤΟ – Ρωσίας σε ουκρανικό έδαφος ήταν προδιαγεγραμμένη .

Η αποτυχία των συμφωνιών του Μινσκ και οι ευθύνες της ΕΕ

Τον Φεβρουάριο του 2015, ο πρόεδρος της Γαλλίας, η καγκελάριος της Γερμανίας και ο πρόεδρος Πούτιν της Ρωσίας συναντήθηκαν στο Μινσκ με σκοπό να αποτρέψουν έναν μεγάλο περιφερειακό πόλεμο. Οι συμφωνίες του Μινσκ ήταν το είδος του συμβιβασμού που οι Αμερικανοί διπλωμάτες θα έπρεπε να είχαν επιδιώξει νωρίτερα. Η συμφωνία του Μινσκ προέβλεπε την επιστροφή του Ντονμπάς στην Ουκρανία, αλλά με ένα βαθμό αυτονομίας και αναγνώριση του πολιτισμικού δεσμού της περιοχής με τη Ρωσία. Οι συμφωνίες του Μινσκ ουδέποτε τηρήθηκαν από την Ουκρανία με την επιμελή στήριξη της Δύσης και η επακόλουθη πολεμική σύγκρουση ήταν προδιαγεγραμμένη.

Η συνολική αποτυχία της Δύσης να ηττηθεί η Ρωσική Ομοσπονδία στο στρατιωτικό , γεωπολιτικό διπλωματικό και οικονομικό πεδίο . Το « μπούμεραγκ» της πολυδιάστατης φτώχειας κτυπά όλη την ΕΕ. Οι λαοί της ΕΕ « όμηροι» ολιγαρχιών που επιζητούν αγωνιωδώς την διατήρηση της εξουσίας του

Οι εξελίξεις τα τελευταία χρόνια απέδειξαν ότι η πολυσύνθετη , πολύπλευρη προσπάθεια της ευρωατλαντικής Δύσης δεν έφερε να αναμενόμενα αποτελέσματα .

Κυρίως, η ΕΕ αυτοκτόνησε οικονομικά και κυρίως ενεργειακά. Έβαλε τέρμα σε μια ενεργειακή συναλλαγή που κράτησε σχεδόν 70 και, έτη. Από την εποχή της ΕΣΣΔ ( παρόλο τον ψυχρό πόλεμο της εποχής) η προμήθεια φθηνών υδρογονανθράκων και υποπροϊόντων, τροφοδότησε την δυναμική βιομηχανική ανάπτυξη του Γαλλογερμανικού άξονα και των υπολοίπων οικονομιών . Η σημερινή εξάρτηση της ΕΕ στα ενεργειακά αποθέματα των ΗΠΑ ( 2 έως 3 φορές πιο ακριβά) εκτόξευσε την συνολική παραγωγική αλυσίδα στα ύψη. Τη λογαριασμό σήμερα τον πληρώνουν οι λαοί.

Οι διπλωματικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στην ανάπτυξη και διεύρυνση των BRICS . Η πολυδιάστατη φτώχεια στην ΕΕ τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα , ο νεοφιλελευθερισμός ηγεμονεύει σε ολόκληρη την ΕΕ , ενισχύοντας τις ολιγαρχίες, το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και κυρίως τις πολεμικές βιομηχανίες . Η ΕΕ βρίσκεται μετά την πρόσφατη συμφωνία δασμών Τραμπ – Φον Ντερ Λαιεν υπό την απόλυτη υποταγή των ΗΠΑ . Γεωπολιτικά, ενεργειακά, οικονομικά ή ΕΕ έχει δεθεί στο άρμα των ΗΠΑ όσο ποτέ .

Η συνάντηση στην Αλασκα δυναμώνει την συνεχή αποστασιοποίηση τόσο στρατιωτικά και τακτικά των δυτικών ηγετών μεταξύ τους .

Εκεχειρία; η μόνιμη ειρήνη στην Ουκρανία με διαδικασίες στρατιωτικού αφοπλισμού και ενδυνάμωση ελέγχου και εξαλείψεις των πυρηνικών όπλων ;

Η νατοϊκή στρατηγική αποβλέπει στην αξιοποίηση μιας ασταθείς εκεχειρίας ως μια ανάπαυλα στον πόλεμο ώστε να επανεξοπλιστει το καθεστώς του Κιέβου . Μια μόνιμη συνθήκη ειρήνης είναι ένα μια σύνθετη , επίπονη διαδικασία που φέρνει εκ νέου την διεθνή διπλωματία στο προσκήνιο.

Η επαναφορά ναζιστικων συμβόλων και συνεργατών των ναζί κατά την διάρκεια της Ναζιστικης κατοχής στην σοβιετική Ουκρανία αποτελεί μια κρυφή, απόλυτα συμμετοχικη ευθύνη της Δύσης που στηρίζει τέτοιες πολιτικές σε όλη την ανατολικη Ευρώπη και όχι μόνο.
Πόλεμοι , Ακροδεξιά και παραλλαγές του νέο ναζισμου και νεοφασισμού στον 21ο αιώνα , είναι επαναλαμβανόμενο σενάριο αλλά όχι πανομοιότυπο , ενός καπιταλισμού σε βαθειά κρίση.

Ο επανεξοπλισμός της Ευρώπης αποτελεί σενάριο αμύθητων κερδών για τις πολεμικές βιομηχανίες στις ΗΠΑ και ΕΕ.

Οι υπέρμαχοι στις ΗΠΑ , της συνεχώς αυξανόμενης χρηματοδότησης του Πενταγώνου υποστηρίζουν συχνά ότι πρέπει να δίνονται περισσότερα χρήματα στο υπουργείο άμυνας για να «στηρίξουμε τα στρατεύματα». Όμως, οι πρόσφατες προτάσεις προϋπολογισμού και μια νέα ερευνητική μελέτη του Ινστιτούτου Κουίνσι και του Προγράμματος “Κόστος του Πολέμου” του Πανεπιστημίου Μπράουν δείχνουν το αντίθετο.

Η μελέτη, διαπίστωσε ότι το 54% των $4,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε διακριτικές δαπάνες του Πενταγώνου για την περίοδο 2020–2024 κατέληξε σε στρατιωτικούς εργολάβους. Μόνο οι πέντε μεγαλύτερες εταιρείες — Lockheed Martin ($313 δισ.), RTX (πρώην Raytheon, $145 δισ.), Boeing ($115 δισ.), General Dynamics ($116 δισ.) και Northrop Grumman ($81 δισ.) — έλαβαν συνολικά $771 δισεκατομμύρια σε συμβόλαια του Πενταγώνου μέσα σε αυτή την πενταετία.
Ας φανταστούμε αυτό το δεδομένο να επαναλαμβάνεται στην ΕΕ ( σε διαφορετική κλίμακα βέβαια) , όπως έχει ήδη αποφασίσει η ηγεσία της με πάνω από 800 δις. € να κατευθύνονται σε πολεμικές περιπέτειες σε βάρος των Συντάξεων, της δημόσιας υγείας, παιδείας , κοινωνικών πολιτικών με την ταυτόχρονη ( και όχι τυχαία) άνοδο του ρατσισμού , του νεοναζισμού . Το έργο το έχουμε ξαναδεί και είναι εφιαλτικό !

Ο Τραμπισμος ξαναζωντανεύει το σενάριο της «πίσω αυλής» στην Λατινική Αμερική , επιλέγει την Λ.Δ. της Κίνας ως κύριο αντίπαλο, ευνοεί την ανάπτυξη της Ακροδεξιάς στην ΕΕ και στον υπόλοιπο πλανήτη .

Όσες δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται στην όχθη του μαρξισμού και ερμηνεύουν , απλοϊκά , επιδερμικά , αντιεπιστημονικά , τον σύνθετο σημερινό κόσμο σε μοίρασμα ιμπεριαλιστικών κέντρων, απομακρύνονται από τις θέσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος . Ιδιατερα θετικό, ενωτικό ρόλο παίζει το ΚΚ Κουβας, το ΚΚ Τσεχίας και Μοραβιας , το ΚΚ Ισπανίας , το ΚΚ Ουκρανίας , το ΚΚ Ρωσίας και πλειάδα κομμουνιστικών, αριστερών , ριζοσπαστικών δυνάμεων σε ολόκληρο τον πλανήτη , που εργάζονται σθεναρά για την ανάπτυξη αντιπολεμικών, αντιμπεριαλιστικών, φιλειρηνικών ενωτικών κινημάτων στα πλαίσια της παγκόσμιας αποτελεσματικής λαϊκής διπλωματίας . Η εποχή των «αλάνθαστων» θέσεων και της « παγκόσμιας καθοδήγησης» στην εποχή μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον περιθωριοποιημένο σεχταρισμό , την απομόνωση και δυστυχώς στην αξιοποίηση τέτοιων θέσεων από το ίδιο το ολιγαρχικό σύστημα και στη χώρα μας ώστε να διαιωνίζει την απογοήτευση και την περιθωριοποίηση ενός κινήματος που μπορεί να φέρει νικηφόρα αποτελέσματα .

Η κυβέρνηση της ΝΔ και τα φιλονατοικα κόμματα στη χώρα μας ταυτίζονται στην συνεχιζόμενη διεθνή απομόνωση της χώρας μας, με απρόβλεπτες τραγωδίες να πολλαπλασιάζονται στον ορίζοντα. Η πλήρης καταστροφή των σχέσεων της Ελλάδας με την Ρωσική Ομοσπονδία , η απόλυτη ταύτιση των παράνομων κυρώσεων σε βάρος της σειράς χωρών που βρίσκονται στην αντίπερα «όχθη» ( Ρωσία, Κούβα, Βενεζουέλα, ) ή ανιστόρητη ταύτιση της σημερινής κυβέρνησης με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στην Παλαιστινη από την συμμορία Νετανιάχου με την μαζική γενοκτονία στη Γάζα , είναι άκρως επικίνδυνα στοιχεία παρακμής στο πολιτικό μας σύστημα που επιβιώνει μέσω της πολιτικής , οικονομικής διαφθοράς. Ολα δείχνουν ότι φανεί ένα τέλος . Με μια ολιγαρχία που ψάχνει τώρα απεγνωσμένα σε ελεγχόμενους αντικαταστάτες που αγωνιωδώς αναζητούν πολιτικό rebranding . Και αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί .

Η αριστερά σε όλες τις ριζοσπαστικές ,αντί νεοφιλελεύθερες , αντιμνημονιακές, αντιιμπεριαλιστικές της εκδοχές έχει αποδείξει ότι σε κρίσιμες ιστορικές συγκυρίες ότι μπορεί , με τον λαό για τον λαό. Οι πλατείες μπορεί να ξαναγεμίσουν, οι καρδιές μπορούν να κτυπουν πιο δυνατά με ελπίδα, τα οράματα μπορεί να κυριεύσουν τις ψυχές των νέων . Μας φοβούνται και το αποδεικνύουν κάθε μέρα . Καιρός να αποδείξουμε ότι η απογοήτευση φτάνει σε ένα τέλος . Οι νίκες είναι μπροστά μας.

*Ο Κώστας Ησυχος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αργεντινή. Διετέλεσε βουλευτής και αναπλ. Υπ. Εθνικής Άμυνας στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα είναι μέλος της Π.Γ. της Λαϊκής Ενότητας Αυποτακτη Αριστερά.

Διαβάστε επίσης:

Κυβερνητική Εξωτερική Πολιτική: Αν δεν γονάτιζε η καμήλα, δεν θα τη φορτώνανε

Η Αχαΐα μετρά τις πληγές της στα καμένα και η κυβέρνηση μοιράζει “112” και φτηνές δικαιολογίες

Η ενεργειακή φτώχεια σαρώνει και η Κυβέρνηση κάνει πως δεν βλέπει