Η εθνοκάθαρση στη Γάζα συνεχίζεται, η θέση των Παλαιστινίων επιδεινώνεται, διέξοδος δεν διαφαίνεται και πρακτικά καταστρέφεται ταχύτατα κάθε δυνατότητα να υπάρξει στο μέλλον η μόνη λογική λύση, αυτή των δύο κρατών.

Για τους Παλαιστίνιους τίποτε καλό δεν φαίνεται στον ορίζοντα, αφού η παγίδευσή τους στο δίπολο Χαμάς – Νετανιάχου είναι πλήρης και το διεθνές περιβάλλον αδύναμο, ανίκανο ή απρόθυμο να επιδράσει σε όσα τραγικά συμβαίνουν.

Κατ’ αρχάς δεν έχουν ηγεσία. Ούτε η απαξιωμένη Παλαιστινιακή Αρχή ούτε η τρομοκρατική συμμορία της Χαμάς επιτελούν αυτόν τον ρόλο.

Οι αξιωματούχοι της Αρχής δεν μπορούν να διαχειριστούν σχεδόν τίποτε, ενώ η Χαμάς, που ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για τους Παλαιστίνιους, σήμερα τους βλέπει ως μάρτυρες στον τζιχαντιστικό αγώνα της για την καταστροφή του Ισραήλ – αυτό αποδεικνύει, μεταξύ άλλων, και η διαχείριση των Ισραηλινών ομήρων, που αξιοποιούνται ως όπλο των τζιχαντιστών για τους δικούς τους σκοπούς και όχι ως μέσο διαπραγμάτευσης για κατάπαυση του πυρός.

Ο Νετανιάχου φαίνεται πως αποφάσισε ότι δεν έχει τίποτε πολύ σημαντικό να χάσει αν συνεχίσει την εθνοκάθαρση:

● Είτε τη σταματήσει είτε όχι, θα είναι πολλοί αυτοί που προσεχώς θα αναγνωρίσουν παλαιστινιακό κράτος. Γι’ αυτό επιχειρεί να καταστρέψει προκαταβολικά κάθε δυνατότητα αυτού του κράτους να υπάρξει.

● Ύστερα απ’ όσα έχουν συμβεί, ακόμη κι αν σταματούσε σήμερα την εθνοκάθαρση, η εικόνα του ίδιου και της χώρας του θα παρέμενε βαριά τραυματισμένη.

● Οι Άραβες προς το παρόν δεν έχουν τη δυνατότητα ή τη διάθεση να τον πολεμήσουν για το Παλαιστινιακό και η οργή τους περιορίζεται στις περιπτώσεις που θίγονται τα ιδιαίτερα συμφέροντα και το πρεστίζ τους.

● Μάλλον πιστεύει πως η Χαμάς δεν θα του δώσει ποτέ τους ομήρους, επειδή της χρησιμεύουν για να συνεχίζεται η εθνοκάθαρση και να αποδυναμώνεται η διεθνής θέση του Ισραήλ.

● Επίσης φαίνεται να εκτιμά πως το πολιτικό κόστος για τη διαχείριση των ομήρων το έχει ήδη υποστεί εντός της χώρας του και ότι μπορεί να αντέξει μια επιδείνωση. Άλλωστε οι αντιδράσεις στο εσωτερικό του Ισραήλ δεν οδηγούν σε πτώση του, διότι δεν υπάρχει αντίπαλο πολιτικό δέος.

● Ο Τραμπ δεν μπορεί να τον φρενάρει και οι Ευρωπαίοι κινούνται με τον γνωστό αργό ρυθμό τους λέγοντας περισσότερα απ’ όσα πράττουν.

Εάν όλα αυτά συμβαίνουν – ή ο ίδιος εκτιμά ότι συμβαίνουν –, τότε δεν είναι παράξενο το ότι έχει αποχαλινωθεί πλήρως αποπειρώμενος να επεκτείνει και να σκληρύνει τον εξανδραποδισμό και την εκδίωξη των Παλαιστινίων από τα εδάφη τους.

Διαβάστε επίσης:

Ιδιωτικά και κερδοσκοπικά (μη) Πανεπιστήμια: Οι θλιβερές επιπτώσεις μιας διάτρητης δικαστικής απόφασης

ΔΕΘ 2025: Ο Ανδρουλάκης χαράζει τη γραμμή σύγκρουσης με τον καθεστωτισμό Μητσοτάκη

Δημοσκοπήσεις για το τίποτα φτιαγμένες