Ο «χοστελάκιας» αποτελεί ένα ιδιότυπο είδος ταξιδευτή, ο οποίος δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο στον τόπο διαμονής και όχι στον τόπο προορισμού, όντας ικανός να περάσει ακόμη και μια εβδομάδα μέσα σ’ ένα χόστελ.

Αυτά τα καταλύματα ομαδικής και θεωρητικά φθηνής συμβίωσης ταξιδιωτών, ξεκίνησαν από τη Γερμανία, το 1909, απευθυνόμενα σε νέους, κατά κύριο λόγο.

Στο πέρασμα του χρόνου, η ηλικία έπαψε να κατέχει απαγορευτική θέση, για τη διαμονή ενός ατόμου.

Οι μπακπάκερς, αυτοί που γυρνάν τον κόσμο μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη, δείχνουν πάγια προτίμηση στους συγκεκριμένους χώρους, όπου μπορούν να συναντηθούν με άλλους ταξιδευτές, ν’ ανταλλάξουν εμπειρίες και να συστήσουν μεταξύ τους κουλτούρες από διάφορα σημεία του κόσμου.

Κάποιοι αναπτύσσουν τέτοια σχέση με τα χόστελ, που δε θα την άλλαζαν ακόμη και για πιο συμφέρουσα οικονομικά διανυκτέρευση.

Παραβλέπουν ακόμη και τα προβλήματα που παρουσιάζονται, σε σχέση με την καθαριότητα και την οργάνωση, προκειμένου να πριμοδοτηθεί η κοινωνικότητά τους, η ανάγκη για ταξιδιωτική επικοινωνία.

Διαβάστε επίσης:

Podcast – Μάκης Παπαδημητρίου: «Λύνω τον κύβο Ρούμπικ σε χρόνο κάτω από 15 δευτερόλεπτα»

Podcast – Θανάσης Κουρλαμπάς: «Με ένα πάτημα στο κουμπί #cancel καταστρέφονται ζωές»

Podcast – Λένα Διβάνη: «Η Ευρώπη πέθανε και δεν το γνωρίζει»