Η εμφάνιση του Νίκου Ανδρουλάκη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ανέδειξε με υψηλή ευκρίνεια τις πολιτικές ανάγκες του ΠΑΣΟΚ αυτήν την περίοδο.

Σε ένα κλίμα υψηλής τοξικότητας και σκληρής καθημερινής αντιπαράθεσης, το Κίνημα, που πήγε στη Θεσσαλονίκη πρώτη φορά ως αξιωματική αντιπολίτευση από το 2008 και εντεύθεν, είχε μια σκληρή προτεραιότητα: να παρουσιάσει το κυβερνητικό του πρόσωπο.

Ο πρόεδρός του το έκανε φροντίζοντας επιμελώς να μεταδώσει την αίσθηση ότι δεν πήγε στη ΔΕΘ για να εμφανίσει σκόρπιες προτάσεις, αλλά ένα πρόγραμμα δομημένο, συνεκτικό, που αφορά τόσο τους εργαζόμενους όσο και τους παραγωγούς, τους επιχειρηματίες και κάθε κοινωνική τάξη ή ομάδα που μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία «μιας Ελλάδας για όλους».

Αν όμως «τώρα είναι η ώρα της πολιτικής αλλαγής», τότε τι θα προκύψει την επομένη των εκλογών δεδομένου του κατακερματισμού που βιώνει το πολιτικό σύστημα – ένα σύστημα μάλιστα που «είναι εγκλωβισμένο στον πελατειασμό και βυθισμένο στην αναξιοπιστία», κατά τον Ανδρουλάκη; Τι είδους συμμαχίες θα κάνει προκειμένου να κυβερνήσει εάν κερδίσει τις εκλογές;

Η απάντηση που ο ίδιος έδωσε ήταν ότι «δεν μπορώ να κάνω τον Νοστράδαμο και να φανταστώ ή να περιγράψω ποιο θα είναι το εκλογικό αποτύπωμα της λαϊκής ετυμηγορίας στις επόμενες εκλογές. Εγώ μπορώ να επαναλάβω πως έστω και με μια ψήφο το ΠΑΣΟΚ μπροστά από τη Ν.Δ. ο τόπος θα έχει άλλη κυβέρνηση, πολιτική αλλαγή, που σίγουρα θα φέρει καλύτερη ζωή για τον ελληνικό λαό».

Αδυναμία βιώσιμης συμφωνίας

Στην πραγματικότητα αυτή ήταν η μόνη απάντηση που μπορούσε να δώσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στο ερώτημα περί μετεκλογικών συνεργασιών. Όχι μόνο επειδή όντως κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα «γράψει» η κάλπη – προς το παρόν δεν ξέρουμε καν ποια κόμματα θα βρεθούν στις εκλογές –, αλλά και διότι κανείς δεν μπορεί να κάψει τόσο νωρίς τα σενάρια διακυβέρνησης που θα εξετάσει στο μέλλον.

Υπάρχει πάντως και μια πολύ σοβαρή διάσταση σε αυτό το πρόβλημα: Η διαφαινόμενη αδυναμία να υπάρξει μετεκλογική συνεργασία στον χώρο της Κεντροαριστεράς / Αριστεράς ακόμη κι αν το ΠΑΣΟΚ καταφέρει να είναι το πρώτο κόμμα, «έστω και με μια ψήφο διαφορά».

● Θα μπορούσε ο Ανδρουλάκης να συνεργαστεί με τον Αλέξη Τσίπρα, εάν υποθέσουμε ότι ο δεύτερος θα καταφέρει να δημιουργήσει κόμμα, να κατέβει στις εκλογές και να λάβει ένα αξιοπρεπές ποσοστό; Πώς θα ξεχάσει το ΠΑΣΟΚ τη συμπεριφορά του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ; Το ερώτημα ισχύει και για τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Σωκράτη Φάμελλο.

● Θα μπορούσε να υπάρξει συνεργασία με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Στέφανο Κασσελάκη ή τη Νέα Αριστερά – αν υποθέσουμε ότι οι δύο τελευταίοι θα μπουν στη Βουλή; Εκτός από τον αριθμό των βουλευτών, μεγάλο πρόβλημα θα αποτελέσει και η σχεδόν ανύπαρκτη προοπτική βιώσιμης συμφωνίας μεταξύ όλων ή κάποιων εξ αυτών.

Πάντως, για να ενεργοποιηθεί έστω κι ένα απ’ όλα αυτά τα σενάρια, θα πρέπει το ΠΑΣΟΚ να κερδίσει τις εκλογές, κάτι που προς το παρόν δεν διαφαίνεται με βάση τις δημοσκοπήσεις.

Χρόνος πάντως υπάρχει αρκετός.

Πρόβλημα η… Δεξιά

Φυσικά τα πράγματα δεν είναι απλά ούτε για τον αντίπαλο του  ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει τα δικά της μεγάλα προβλήματα. Κατ’ αρχάς πολύ μεγάλο μέρος αυτών που δηλώνουν αναποφάσιστοι στις έρευνες (μεταξύ 15% και 20% του εκλογικού σώματος) είναι τέως ψηφοφόροι της, οι οποίοι δεν είναι βέβαιο πώς θα συμπεριφερθούν πίσω από το εκλογικό παραβάν.

Αυτό το ποσοστό μπορεί σήμερα να μοιράζεται από τις εταιρείες με τρόπο που να μετατρέπει το 25% της πρόθεσης ψήφου σε 30%, αλλά οι διεκδικητές είναι πολλοί. Ένας εξ αυτών μπορεί να είναι και ο Αντώνης Σαμαράς, εάν το (έχει) πάρει απόφαση. Διότι πολλοί από τους αναποφάσιστους δεν είναι μόνο τέως ψηφοφόροι της Ν.Δ., αλλά και καθαρόαιμοι δεξιοί.

Άντε λοιπόν και η Ν.Δ. – όπερ το πιθανότερο – κερδίζει τις εκλογές «έστω και με μια ψήφο διαφορά». Με ποιον ή ποιους από τον ευρύτερο χώρο της θα κυβερνήσει; Το σύνολο των κομμάτων της δεξιάς πολυκατοικίας – συμπεριλαμβανομένου και του πιθανού με επικεφαλής τον Σαμαρά – έχει ήδη μιλήσει τόσο σκληρά για τη Ν.Δ. και τον Μητσοτάκη ώστε τα σενάρια κυβερνητικής συνεργασίας να μοιάζουν με όνειρα θερινής νυκτός.

Βεβαίως όλα τα παραπάνω ισχύουν με βάση τη σημερινή «παγωμένη» εικόνα του πολιτικού σκηνικού, όπου καμιά δυναμική δεν φαίνεται στον ορίζοντα εκ μέρους κανενός. Ωστόσο οι εκλογές είναι μια κατ’ εξοχήν δυναμική διαδικασία, η οποία μπορεί να διαμορφώσει τάσεις που σήμερα δεν είναι καν ορατές – και για τα κόμματα και για τα πρόσωπα που είτε πρωταγωνιστούν σήμερα είτε θα τα αναδείξει η λαϊκή εντολή.

Μέχρι τότε ας είμαστε όλοι φειδωλοί στις βεβαιότητες…

Διαβάστε επίσης

ΣΥΡΙΖΑ για Μητσοτάκη: Απέδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι πολύ μακριά από τις ανάγκες των πολιτών

Τσουκαλάς για συνέντευξη Μητσοτάκη: Οι εκλογές και η πολιτική αλλαγή είναι μονόδρομος

Μητσοτάκης στον ΑΝΤ1: Θα διεκδικήσω τρίτη θητεία, τον πρωθυπουργό τον εκλέγει ο λαός και όχι οι παράγοντες