Μεγαλύτερη απάτη, φθηνό λαϊκισμό και τέτοιο απεχθές εμπόριο δήθεν πατριωτισμού δεν πρέπει να έκανε αυτή η κυβέρνηση όσο κι αν προσπάθησε φιλότιμα, πριν διαπράξει την κοροϊδία με το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

Είναι τόσο προφανές ότι κάνει αυτή τη «ρύθμιση», όπως την λέει, -η οποία μεταφέρει τις αρμοδιότητες «προστασίας» του μνημείου στο υπουργείο Άμυνας -, τιμωρητικά για τον Νίκο Δένδια και ρεβανσιστικά προς τον Πάνο Ρούτσι, τους συγγενείς και όσους δεν ξεχνούν το έγκλημα, που καταντά τραγέλαφος να συζητάμε οτιδήποτε άλλο.

Επί 93 χρόνια ύπαρξης του μνημείου και δεκαετίες που γίνονται εκεί διάφορες εκδηλώσεις/διαδηλώσεις/συγκεντρώσεις δεν είχε  εμφανιστεί τέτοιο θέμα, όπως οι αρμοδιότητες. Τώρα ξαφνικά το «επιτελικό κράτος» κατάλαβε το (δήθεν) πρόβλημα και το έπιασε πρεμούρα να το ξεδιαλύνει;  

Όσοι λένε περί προσβολής του μνημείου από αντίσκηνα και καντηλάκια, ίσως δεν έχουν περάσει ποτέ από το χώρο:

Το μνημείο είναι οριοθετημένο, όλα λειτουργούν κανονικά – αλλαγές προεδρικής φρουράς κλπ –, οι επισκέψεις των ανθρώπων γίνονται κανονικά. Και πιο πέρα γίνονται οι όποιες εκδηλώσεις.

Δεν είναι στο μνημείο οι εκδηλώσεις. Είναι στην πλατεία. Ναι, μπροστά από το μνημείο. Αλλά όχι στο μνημείο. Και στην “κάτω πλατεία” να έκανε την απεργία ο Ρούτσι, πάλι θα έλεγαν ότι προσβάλει τον χώρο και μας δυσφημίζει στους τουρίστες.

Και μία «ιστορική» διευκρίνιση: Το μνημείο ήρθε στην πλατεία. Δεν πήγε η πλατεία στο μνημείο. Κι όποιος δεν ξέρει τι έγινε στην πλατεία (το 1843 ας πούμε), καλύτερα να μην μιλάει ούτε για το μνημείο.

Και για να το ξεκαθαρίσουμε ακόμα περισσότερο: Το μνημείο δεν είναι του στρατού. Είναι του λαού. Τιμά τους άγνωστους, απλούς ανθρώπους που έπεσαν στα πεδία των μαχών για την πατρίδα. Τιμητικά και μόνο εμπλέκεται η προεδρική φρουρά. Γι’ αυτό και το μνημείο ως τώρα ανήκει στο υπουργείο Πολιτισμού. Διαφορετικά θα ανήκε εξαρχής στο υπουργείο Άμυνας – δηλαδή δεν ήξεραν οι εμπνευστές του τι έκαναν και έρχονται τώρα να το «διορθώσουν» οι Σκέρτσοι!  

Λένε υποκριτικά: «Μα τόσα μέρη έχει η επικράτεια, εκεί βρήκαν να κάνουν τη διαμαρτυρία;».

Στην πραγματικότητα εννοούν «πουθενά μην κάνετε καμία διαμαρτυρία, ξεχάστε τα Τέμπη, πάτε σε καμία εκκλησία» που έλεγε και η Αδειλίνη.

Και ιδού η απόδειξη ότι αυτό εννοούν στην πραγματικότητα: Το έργο των 58 καρφιών κοντά στο χώρο του εγκλήματος. Ποτέ δεν συμφιλιώθηκαν με το έργο, το λοιδόρησαν και ένα βράδυ τα καρφιά ξηλώθηκαν και αγνοούνται έκτοτε.

Αυτό που ξέρουν καλά, αλλά αρνούνται να το ομολογήσουν, καθότι τους αρκεί ένα επικοινωνιακό κόλπο της στιγμής, είναι πως η ρύθμιση δεν θα έχει πρακτικό αποτέλεσμα: Κανένας δεν θα μετακινήσει τα καντηλάκια και κανείς δεν θα σβήσει τα ονόματα. Που είναι εκεί για να θυμίζουν σε όλους το αίτημα για δικαίωση και δικαιοσύνη.

Κανένας δεν θα πάει να ξεκουνήσει πατέρα, μάνα ή συγγενή θύματος των Τεμπών, που θα θέλει να διαμαρτυρηθεί, όσο η κυβέρνηση και η ηγεσία της Δικαιοσύνης δίνουν τόσα δικαιώματα και τόσες λαβές για την τραγική υπόθεση.

Δεν το κάνουν για το μνημείο. Το κάνουν για να απομειώσουν τον Δένδια στο εσωκομματικό παιχνίδι. Προσπαθούν να φέρουν το μνημείο στα δικά τους εσωκομματικά μέτρα και τις πολιτικές ανάγκες. Αν αυτό δεν είναι βεβήλωση και προσβολή του νοήματος που έχει το μνημείο, τότε τι είναι; Θέλουν απλά να συσπειρώσουν τους φανατικούς δεξιούς απέναντι σε οτιδήποτε θυμίζει τα Τέμπη – και θυμίζει τα δικά τους εγκληματικά λάθη και χειρισμούς.

Διότι, στο έγκλημα των Τεμπών, η Πολιτεία με τα όργανά της, η κυβέρνηση με τις κινήσεις της και η ηγεσία της Δικαιοσύνης με τις αποφάσεις της τα έκαναν ΌΛΑ (ή σχεδόν όλα) λάθος. Από τις λάθος πολιτικές στον σιδηρόδρομο και το ξεμπάζωμα/μπάζωμα του χώρου, έως τη διάτρητη ανακριτική διαδικασία, τη συγκάλυψη των ευθυνών των πολιτικών προσώπων από τη Βουλή ακόμα και μέχρι την αντιμετώπιση της απεργίας του Πάνου Ρούτσι.

ΥΓ: Η υποκρισία στο μεγαλείο της φαίνεται στην ευλαβική κίνηση που έκανε στα καντηλάκια και στα ονόματα των θυμάτων ο Μητσοτάκης τον περασμένο Φεβρουάριο, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήθελε να τα βλέπει, όπως αποδεικνύεται τώρα. Φαίνεται στην κωλοτούμπα του Σκέρτσου, που ήθελε να πάει στα μεγάλα συλλαλητήρια στο Σύνταγμα και τώρα ανακάλυψε ότι εκεί υπάρχει ένα μνημείο, που δεν πρέπει να πλησιάζουμε και έχει, λέει, κάτι μπερδεμένες αρμοδιότητες!

Τελικά μόνο ο Φλωρίδης ήταν συνεπής στον κυνισμό του. Από την αρχή μέχρι τώρα δεν έχει αλλάξει ρότα: Στον τοίχο κατευθείαν. Αυτό κατάλαβε ως «υποχρέωση» όταν τον έβαλαν στη δεξιά κυβέρνηση, αυτό κάνει. Ό,τι μπορεί ο καθένας δηλαδή.

Διαβάστε επίσης:

Η εμφυλιοπολεμική, χουντική και καθόλου φιλελεύθερη άποψη για να τεθεί το ΚΚΕ εκτός νόμου

Αφού λεηλάτησαν την ελπίδα ενός λαού, επιχειρούν τώρα το τελευταίο τους κόλπο- Να σας πείσουν ότι δεν… υπάρχει ελπίδα

Το παράθυρο ευκαιρίας του ΠΑΣΟΚ στη μάχη με τον Τσίπρα