Για περισσότερο από δέκα χρόνια, οι δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο ζουν σε μια ατελείωτη εκκρεμότητα που κανείς δεν φαίνεται πρόθυμος –ή ικανός– να κλείσει. Παρά τις αλλεπάλληλες διαβεβαιώσεις κυβερνήσεων και υπουργών ότι «έρχεται λύση», η πραγματικότητα παραμένει αμετάβλητη: υπερδιογκωμένες οφειλές, δόσεις που αυξάνονται χωρίς σταματημό και ένα ανεξόφλητο κεφάλαιο που, αντί να μειώνεται, συχνά μεγαλώνει.

Η μεγάλη ανατροπή ήρθε ήδη από το 2010, όταν η ισοτιμία άρχισε να κινείται αντίστροφα. Από τα επίπεδα του 1,55–1,68 φράγκου ανά ευρώ, το ελβετικό νόμισμα ανέβηκε θεαματικά, μετατρέποντας μια κάποτε ελκυστική επιλογή – λόγω χαμηλών επιτοκίων – σε παγίδα. Το 2015 η κατάσταση επιδεινώθηκε και μετά το 2023 η ανατίμηση του φράγκου έφερε χιλιάδες νοικοκυριά σε οριακό σημείο. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που διαπίστωναν ότι, παρά την πολυετή αποπληρωμή, το κεφάλαιό τους έμενε πρακτικά ανέπαφο.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, κάθε κυβέρνηση παρουσίαζε κατά καιρούς την «επόμενη» λύση: ειδικό πλαίσιο, ευρωπαϊκό μοντέλο, ρύθμιση, παρέμβαση. Καμία όμως δεν πέρασε από επίπεδο δήλωσης σε επίπεδο εφαρμογής. Το αποτέλεσμα; Οι δανειολήπτες να ακούν διαρκώς ότι το θέμα «μελετάται» ή «θα κλείσει σύντομα», χωρίς ποτέ να συμβαίνει κάτι στην πράξη.

Την ίδια στιγμή, ο Σύλλογος Δανειοληπτών Ελβετικού Φράγκου προσπαθεί συστηματικά να τεκμηριώσει το πρόβλημα. Σύμφωνα με την οικονομοτεχνική μελέτη του ΣΥΔΑΝΕΦ, ένα τυπικό δάνειο της τάξης των 100.000 ευρώ μπορεί να έχει επιβαρυνθεί με δεκάδες χιλιάδες ευρώ επιπλέον λόγω των συναλλαγματικών μεταβολών – χωρίς να υπολογίζονται οι πρόσθετες προμήθειες που οι τράπεζες ενσωμάτωναν, όπως καταγγέλλεται.

Ωστόσο, υπάρχει και η αντίθετη άποψη, που υπενθυμίζει ότι το ρίσκο ήταν γνωστό. Όσοι επέλεξαν τότε το ελβετικό φράγκο το έκαναν επειδή προσέφερε φθηνότερο κόστος δανεισμού. Οι επικριτές θέτουν το ερώτημα: αν η ισοτιμία είχε κινηθεί αντίστροφα και υπήρχε όφελος, θα το επέστρεφαν πίσω; Το επιχείρημα αυτό τροφοδοτεί τη δημόσια συζήτηση, χωρίς ωστόσο να απαντά στην ουσία: αν οι τράπεζες έδωσαν επαρκή ενημέρωση ή αν οι ρήτρες ήταν όντως διαφανείς – θέμα που έχει κριθεί διαφορετικά σε πολλές χώρες της Ε.Ε.

Έτσι, όλο το ενδιαφέρον στρέφεται πλέον στην απόφαση που αναμένεται στις 5 Δεκεμβρίου 2025. Για πρώτη φορά, το ανώτατο δικαστήριο της χώρας καλείται να αποφανθεί οριστικά για το κατά πόσο η ρήτρα συναλλαγματικού κινδύνου ήταν καταχρηστική ή όχι. Η απόφαση αυτή θα κρίνει εάν τα δάνεια θα επανυπολογιστούν με βάση την ισοτιμία εκταμίευσης – όπως έχει ήδη συμβεί σε αρκετά κράτη–μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μέχρι τότε, οι δανειολήπτες συνεχίζουν να ζουν με τον ίδιο γνώριμο ρυθμό: ελπίδες, εξαγγελίες, αναμονή και νέα αναβολή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η υπόθεση των δανείων σε ελβετικό φράγκο αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ελληνικού θεσμικού αδιεξόδου που παρατείνεται σχεδόν μηχανικά, χρόνο με τον χρόνο.

Διαβάστε επίσης:

Συλλογικές συμβάσεις: Συμφωνία υπουργείου Εργασίας, ΣΕΒ και ΓΣΕΕ για την επαναφορά τους

Ακρίβεια διπλάσια από τον παγκόσμιο μέσο όρο – Η Ελλάδα σε τροχιά μόνιμης επιβάρυνσης και το 2026

Επίδομα παιδιού: Ολοκληρώθηκε η εκκαθάριση των αιτήσεων – Πότε θα πληρωθεί η 5η δόση από το ΟΠΕΚΑ