Το εγχείρημα που φέρεται να επιχειρεί η Μαρία Καρυστιανού κουβαλά ισχυρό ηθικό και συναισθηματικό φορτίο, αλλά παραμένει ασαφές πολιτικά.

Η μετάβαση από τη δικαιολογημένη κοινωνική οργή σε συνεκτικό πολιτικό σχέδιο δεν είναι αυτονόητη. Χωρίς σαφή θέση για οικονομία, θεσμούς και διεθνή προσανατολισμό, ο κίνδυνος είναι το κόμμα να λειτουργήσει περισσότερο ως κραυγή διαμαρτυρίας παρά ως πρόταση διακυβέρνησης.

Η δυναμική του κόμματος φαίνεται να αντλείται από την αντισυστημική ψήφο. Όμως η αντισυστημικότητα, όταν δεν συνοδεύεται από θεσμική σοβαρότητα, συχνά εξαντλείται γρήγορα. Η απόσταση από τα παραδοσιακά κόμματα μπορεί να είναι πολιτικό πλεονέκτημα στην αρχή, αλλά χωρίς οργανωτική δομή και αξιόπιστα στελέχη, κινδυνεύει να μετατραπεί σε αδυναμία επιβίωσης.

Το κόμμα Καρυστιανού επενδύει στο ηθικό κεφάλαιο της σύγκρουσης με την εξουσία. Αυτό, όμως, είναι δίκοπο μαχαίρι. Όσο ανεβαίνουν οι προσδοκίες, τόσο αυξάνεται και ο πήχης της ευθύνης. Η πολιτική δεν συγχωρεί την ασάφεια για πολύ. Αν δεν απαντηθεί έγκαιρα το «με ποιους» και το «πώς», η απογοήτευση μπορεί να έρθει γρήγορα και απότομα.

Διαβάστε επίσης:

Στον «παράδεισο» του ευρώ και η Βουλγαρία

«Ψήνεται» και ο ανασχηματισμός

Στο «στόχαστρο» οι πρώην