search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 04:06
MENU CLOSE

Κριτής όλων η μεσαία τάξη

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ

τεύχος 2244
25/08/2022
27.08.2022 06:00
mitsotakis_maximou_new

Κατά την έναρξή της, η μεγαλύτερη από τις πολιτικές μάχες που έχουν δοθεί και θα δοθούν στη χώρα μας κατά τη διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει πολλές πλευρές και πολλά κριτήρια για το ποιος θα νικήσει, ποιος θα χάσει και για ποιους και πόσους το αποτέλεσμα θα είναι απλώς αδιάφορο.

Δεδομένου ότι από Δευτέρα αρχίζει και η συζήτηση για τη συγκρότηση της Εξεταστικής των υποκλοπών Επιτροπής, προφανώς το εν λόγω σκάνδαλο θα βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής για πολλές εβδομάδες. Όμως δεν θα παίζει μόνο του. Κεντρική θέση θα διατηρήσουν:

● Η πρωτοφανής για τους περισσότερους ενεργειακή κρίση.

● Το τσουνάμι ακρίβειας που τροφοδοτούν ο απλησίαστες τιμές της ενέργειας.

● Η ικανότητα – ή μη – της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας κοινωνίας η οποία ήδη στροβιλίζεται στη δίνη μιας κρίσης που θα κρατήσει πολύ και θα υποβαθμίσει δραστικά το επίπεδο ζωής ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων.

● Οι αντοχές της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας, στην οποία πάντα έχουν ευθεία αντανάκλαση οι μειωμένες δυνατότητες κατανάλωσης ευρέων τμημάτων του πληθυσμού.

● Τα ζητήματα ασφάλειας της χώρας και του πολίτη.

● Τα θέματα που προκαλεί στη χώρα η πολύμορφη επιθετικότητα της Τουρκίας, η οποία θα ανοίγει περπατησιά ανάλογα, μεταξύ άλλων, με τον βαθμό της δικής μας εσωστρέφειας και της ικανότητάς μας να απαντάμε στις κινήσεις της.

Όλα τούτα έχουν έναν κοινό παρονομαστή: τη μεσαία τάξη. Αυτή είναι, όπως έχουμε πολλές φορές επισημάνει, ο πιο ευαίσθητος πολιτικός δείκτης, η κοινωνική κατηγορία που μετακινείται ευκολότερα εξαιτίας της χαλαρής πολιτικής και ιδεολογικής δέσμευσής της και ο αυστηρότερος κριτής των πολιτικών ικανοτήτων όλων όσοι συμμετέχουν στο πολιτικό παίγνιο της νοτιοβαλκανικής χώρας μας.

Στην πραγματικότητα όλες οι πολιτικές δυνάμεις τη λαμβάνουν υπ’ όψιν, αλλά τα κόμματα εξουσίας έχουν μεγαλύτερο καημό να γίνουν αρεστά σ’ αυτήν. Και σε αυτήν θα έχουν στραμμένο το βλέμμα τους επόμενους μήνες. Κυρίως επειδή είναι σφόδρα πιθανό ότι μετά το τέλος της Εξεταστικής – κι αφού περάσουν οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς – θα έρθει η ώρα της κάλπης, η οποία, για διάφορους λόγους που έχουμε εξηγήσει, δεν θα είναι εύκολο να στηθεί ούτε στις γιορτές του χειμώνα ούτε το Πάσχα ούτε στις αρχές του καλοκαιριού.

Ο κίνδυνος των υποκλοπών

Οι υποκλοπές είναι από μόνες τους ένα πολύ δύσκολο θέμα για την κυβέρνηση, η οποία είναι ήδη κατηγορούμενη για τις παρακολουθήσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη και δύο δημοσιογράφων – του Θανάση Κουκάκη και του Σταύρου Μαλιχούδη – μέσω του παράνομου λογισμικού Predator, αλλά έχει παραδεχτεί μόνο την παρακολούθηση Ανδρουλάκη μέσω «επισύνδεσης» της ΕΥΠ.

Είναι άλλωστε η μόνη παρακολούθηση για την οποία υπάρχουν όχι μόνο αδιάσειστα στοιχεία, αλλά, κυρίως, παραδοχή. Και μια μισή συγγνώμη από τον ίδιο τον Μητσοτάκη. Τα κύρια ερωτήματα, των οποίων οι απαντήσεις θα κρίνουν την πορεία της υπόθεσης και τον κοινωνικό αντίκτυπο, είναι:

Γιατί η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον Ανδρουλάκη;

Πόσοι ακόμη πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες κ.ά. παρακολουθούνται καταχρηστικά ή/και παράνομα από την ΕΥΠ;

Πόσες υποθέσεις μπορούν να τεκμηριωθούν;

Ποιοι εμπλέκονται ευθέως στις παρακολουθήσεις;

Η μεσαία τάξη αυτή την υπόθεση θα τη μετρήσει σοβαρά επειδή κυρίως τα τελευταία χρόνια – καθοδηγούμενη εν πολλοίς από τον μηχανισμό προπαγάνδας της Ν.Δ. – έδωσε πολύ μεγάλη σημασία σε θέματα σεβασμού ή περιφρόνησης των θεσμών. Ήδη η ιστορία αυτή είναι σοβαρή, αλλά, εάν επεκταθεί με την αποκάλυψη κι άλλων θυμάτων υποκλοπών, ενδέχεται να γίνει πολύ σοβαρότερη και να γκρεμίσει θεαματικά κάθε θεσμική «αξιοπιστία» της Ν.Δ. και της κυβέρνησής της.

Από την άλλη πλευρά, είναι βέβαιο πως το κυβερνών κόμμα, στη διάρκεια των εργασιών της Εξεταστικής, θα επιχειρήσει κάθε δυνατή αποποίηση ευθύνης, κάθε συμψηφισμό, κάθε πιθανή δυνατότητα να γκρεμίσει το αντικυβερνητικό τείχος που θα προσπαθήσει κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ να υψώσει. Το τι θα καταφέρει μένει να φανεί…

Ενεργειακές ζημίες

Η ενεργειακή κρίση είναι ένας αυτόνομος παράγοντας στο πολιτικό παιχνίδι, αλλά θα μπορούσε εύκολα να συνεργήσει με τις υποκλοπές στην παραγωγή αποτελέσματος. Κατ’ αρχάς στην κρίση αυτήν έχουμε διαρκώς νέα δεδομένα σε επίπεδο Ευρώπης. Έως αυτή την ώρα ξέρουμε ότι:

Η Ρωσία δεν θα αφήσει δίχως απάντηση ούτε τον εξοβελισμό της από το ευρωπαϊκό σύστημα ασφαλείας ούτε τη διπλωματική και στρατιωτική στήριξη της Ουκρανίας ούτε τις οικονομικές κυρώσεις που επιχειρούν να την κάνουν να χάσει τον πόλεμο.

● Αντιθέτως, θα οδηγήσει την ευρωπαϊκή αντοχή μέχρι τα όριά της, γνωρίζοντας ότι η Γηραιά Ήπειρος δεν μπορεί πια να κάνει πίσω χωρίς να εξευτελιστεί, αλλά και ότι η Δύση συνολικά είναι πλέον αντίπαλος της Μόσχας.

● Συνεπώς η Ευρώπη θα πληρώσει ολόκληρο το τίμημα της σύγκρουσης Ρωσίας – ΗΠΑ. Και μαζί της φυσικά η Ελλάδα. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, το οποίο όμως δεν μπορούμε καν να φανταστούμε.

Δεδομένου μάλιστα ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις αντικατάστασης της ελλείπουσας ενέργειας, θα είναι μάλλον αφελής όποιος πιστεύει ότι αυτή η ανισορροπία στις αγορές θα αποκατασταθεί σύντομα, ακόμη και αν υποτεθεί ότι θα ήταν δυνατή μια λήξη του πολέμου στο άμεσο μέλλον.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως νοικοκυριά και – μικρές κυρίως – επιχειρήσεις θα συνεχίσουν να σωρεύουν ζημίες το επόμενο μεγάλο διάστημα, ενώ μια κάθετη πτώση του βιοτικού επιπέδου μεγάλων κοινωνικών μαζών θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη.

Συνεπώς θα συνεχίσουν να αυξάνονται οι ανάγκες και τα αιτήματα αποκατάστασης των ζημιών αυτών από έναν κρατικό κορβανά ο οποίος πρέπει επιπλέον να καλύπτει όχι μόνο την αξιοπρεπή λειτουργία του κράτους, αλλά και τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας, που εκτοξεύθηκαν εξαιτίας της αμέσως προηγούμενης οικονομικής κρίσης στη διάρκεια της πανδημίας. Επομένως:

Είναι σε θέση η κυβέρνηση να διαχειριστεί όλη αυτή την κατάσταση χωρίς σοβαρές πολιτικές απώλειες;

Είναι, κυρίως, ικανή να διατηρήσει το πλεονέκτημα, ώστε να μην αποβεί μοιραίος για την προοπτική της ο συνδυασμός ανέχειας και υποκλοπών;

Είναι ικανή η αξιωματική αντιπολίτευση – είτε αυτοτελώς είτε με την προοπτική μιας μετεκλογικής συνεργασίας – να πείσει ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα από τη σημερινή κυβέρνηση;

Όλα θα κριθούν – όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις – από το αν το κυβερνητικό σκαρί θα αποδειχθεί φρεγάτα ή καρυδότσουφλο.

Μικρομεσαίοι σε μέγγενη

Ένας ακόμη ισχυρός παράγοντας διαμόρφωσης της κοινωνικής δυναμικής είναι, σε κάθε περίπτωση, η επιχειρηματικότητα – μικρή και μεγάλη.

Σε αυτή τη φάση της κρίσης οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις κινούνται πάνω στην κόψη του ξυραφιού και πάρα πολλές απ’ αυτές βρίσκονται στο όριο της βιωσιμότητας, καθώς μαστίζονται ταυτόχρονα από:

την αλματώδη αύξηση του λειτουργικού κόστους,

την αδυναμία τους να απορροφήσουν μέρος των αυξήσεων στις τιμές των προϊόντων,

τις συνέπειες της επιδεινούμενης αδυναμίας των νοικοκυριών να καταναλώσουν,

τη μείωση της ικανότητάς τους να ανταποκρίνονται στις δανειακές τους υποχρεώσεις,

το διαφαινόμενο φρένο στις κυβερνητικές διευκολύνσεις, το οποίο προκύπτει από τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες κάλυψης των ενεργειακών λογαριασμών των νοικοκυριών.

Αυτός ο κόσμος είχε, την περίοδο του τρίτου μνημονίου, απορρίψει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛΛ εξαιτίας κυρίως της υπέρμετρης διόγκωσης των φορολογικών και ασφαλιστικών εισφορών. Την αμέσως επόμενη περίοδο θα φανεί τι μετράει περισσότερο στη δική του ζυγαριά.

Σε ό,τι αφορά τον κόσμο των μεγάλων επιχειρήσεων, τα κριτήρια είναι πολύ πιο σύνθετα, σχετίζονται με την αποδοχή ή την απόρριψη μεγαλύτερων σχεδίων και ενίοτε «διαπλέκονται» σε παιχνίδια μεγάλης πολιτικής, οικονομικής και μιντιακής ισχύος. Σε αυτόν τον περίπλοκο κόσμο τα κίνητρα δεν είναι πάντα διαφανή.

Πάντως, πολύ συχνά η θέληση αυτού του – εν πολλοίς ακατανόητου από τους κοινούς θνητούς – κόσμου δεν είναι συμβατή με τα «θέλω» της κοινωνικής πλειονότητας, η οποία κατ’ επανάληψη έχει επιβάλει τη δική της δυναμική υποχρεώνοντας μεγάλους παίκτες να προσαρμοστούν αναλόγως…

Τα θέματα ασφάλειας

Η μεσαία τάξη πάντως έχει ένα ακόμη σημαντικό γνώρισμα, το οποίο, παρότι συχνά αντιμετωπίζεται με ειρωνεία από κόμματα της Αριστεράς, αποτελεί κορυφαίο κριτήριο πολιτικών αποφάσεων: την ασφάλεια σε όλες τις εκδοχές της.

Είτε πρόκειται για την καθημερινή ασφάλεια στους δρόμους, στο σπίτι και στην εργασία είτε για την ασφάλεια της χώρας, η έννοια αυτή, ως ο κατ’ εξοχήν παραγωγός σταθερότητας στη ζωή και στην οικονομική δραστηριότητα, αποτελεί κορωνίδα στην κλίμακα αξιών της μεσαίας τάξης. Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση Μητσοτάκη:

● Έχει να επιδείξει μια αξιοσημείωτη νίκη στον Έβρο, στην προσπάθεια της Τουρκίας να εξαπολύσει την περίφημη «υβριδική επίθεση» κατά των χερσαίων συνόρων της χώρας με εμπροσθοφυλακή εκβιαζόμενους και ωθούμενους διά της βίας μετανάστες.

● Έχει περιορίσει σε μεγάλο βαθμό τις εισόδους μεταναστών και αιτούντων άσυλο – έστω και με την πιθανή χρήση αμφιλεγόμενων μεθόδων.

● Έχει απαντήσει με μερική ή μεγαλύτερη επιτυχία σε μια σειρά επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας (τουρκολιβυκό σύμφωνο, περαντζάδες του ερευνητικού σκάφους «Oruc Reis») χωρίς να χρεωθεί πολιτικό κόστος.

● Έχει εκκινήσει ένα φιλόδοξο εξοπλιστικό πρόγραμμα συνοδευόμενο από συμφωνία αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής με τη Γαλλία και αναβάθμιση της Στρατηγικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ και συνεχίζει την πολιτική των τριγωνικών συμμαχιών στην περιοχή μας με δύο εκ των τριών πλευρών την Ελλάδα και την Κύπρο.

● Έχει αποτύχει να περιορίσει τη διάχυτη εγκληματικότητα – η οποία πλέον αγκαλιάζει πολύ μεγάλο μέρος της καθημερινότητας.

Τώρα είναι αντιμέτωπη με την πιθανότητα κλιμάκωσης από την πλευρά της Άγκυρας, η οποία ανεβοκατεβάζει κατά το δοκούν και ανάλογα με τις ανάγκες της τη θερμοκρασία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Σε γενικές γραμμές, το σκάνδαλο των υποκλοπών χαλάει αρκετά την εικόνα της κυβέρνησης σε θέματα ασφάλειας, αφού δημιουργεί την αίσθηση και την ανησυχία ότι, αν είναι πρόθυμη να παρακολουθεί πολιτικούς της αντιπάλους, δεν θα δίσταζε να θέσει υπό αίρεση την ιδιωτικότητα οποιουδήποτε προκειμένου να επιτύχει κάποιον μείζονα ή δευτερεύοντα στόχο της. Αυτό για τη μεσαία τάξη είναι σοβαρό πρόβλημα.

Γι’ αυτό η κυβέρνηση θα επιχειρήσει, παράλληλα με τη σύγκρουση για τις υποκλοπές, να διατηρεί ζωντανές όλες τις άλλες πτυχές της ασφάλειας που αφορούν τομείς στους οποίους είτε τα έχει πάει καλύτερα είτε θεωρεί ότι υπερτερεί της αντιπολίτευσης.

Σε γενικές γραμμές πάντως, όλα τα παραπάνω ζητήματα, παρά τη σχετική αυτονομία τους, αποτελούν μια ευρεία ενότητα που καθορίζει την οπτική της μεσαίας τάξης για το είδος της διακυβέρνησης που προτιμά. Κάθε ένα απ’ αυτά μπορεί να λειτουργήσει εντελώς μόνο του, αλλά σε περιόδους κρίσης και αμφισβήτησης μπορεί είτε να διασώσουν μια κλυδωνιζόμενη πολιτική ηγεσία είτε να γίνουν το τσουνάμι που θα τη σαρώσει.

Το θέμα για την κυβέρνηση, αλλά και για την αντιπολίτευση, είναι ότι όλα αυτά στις μέρες μας συνυπάρχουν με υψηλή ένταση. Ποιος θα καεί και ποιος θα ωφεληθεί απ’ αυτό το σύμπλοκο πολιτικό μείγμα δεν θ’ αργήσουμε να το μάθουμε. Σίγουρα πάντως η κυβέρνηση διακινδυνεύει τα περισσότερα, αφού το σκάνδαλο των υποκλοπών είναι δυνατόν να της προκαλέσει όσα πλήγματα δεν κατάφεραν όλες οι άλλες κρίσεις που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει…

Διαβάστε επίσης:

Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη

ΣΥΡΙΖΑ: Κλιμάκωση με στόχο το «μπλόκο» στη συγκάλυψη

ΠΑΣΟΚ: Κατά Μητσοτάκη, με θέσεις για ΕΥΠ και θεσμούς

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 01:15