Το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει η συζήτηση για το αν θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα – δηλαδή στην πλήρη άρση των απαγορεύσεων που έχουν επιβληθεί για τη συγκράτηση της εξάπλωσης της πανδημίας της Covid-19 – τις Απόκριες ή το Πάσχα.

Η απόφαση για την άρση των περιορισμών μοιάζει να είναι ειλημμένη καθώς αυτό που τίθεται προς συζήτηση (μεταξύ ειδικών, κυβερνητικών στελεχών και παραγόντων της αγοράς) είναι το πότε. Κάποιοι, συγκρατημένοι, υποστηρίζουν ότι καλό θα είναι να θυσιαστούν οι Απόκριες για να περάσουμε ένα ελεύθερο, χωρίς κανέναν περιορισμό Πάσχα. Κάποιοι άλλοι υιοθετούν τη λογική του «γαία πυρί μειχθήτω» και υποστηρίζουν την άρση κάθε απαγόρευσης τώρα.

Η εν λόγω συζήτηση εξελίσσεται ενόσω τα επιδημιολογικά δεδομένα «τεχνηέντως» έχουν αποσυρθεί από την πρώτη γραμμή της επικαιρότητας με αφορμή βιασμούς, δολοφονίες, δυστυχήματα κ.λπ. που συγκεντρώνουν τα φώτα της ειδησιογραφίας.

Ωστόσο, παρ’ όλη τη σκόπιμη (ή μη) υποχώρηση των επιδημιολογικών δεδομένων από το πρώτο πλάνο των ειδήσεων, αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν και να προβάλλουν με επίμονο ανησυχητικό προφίλ.

Οι λεγόμενοι σκληροί δείκτες της πανδημίας στην Ελλάδα σοκάρουν και σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν όλη αυτή τη συζήτηση περί χαλάρωσης που έχει ανοίξει. Για παράδειγμα, η Ελλάδα είναι στις κορυφαίες θέσεις παγκοσμίως σε θανάτους από Covid ανά εκατομμύριο κατοίκους. Μάλιστα προπορεύεται αισθητά και από χώρες οι οποίες δεν έλαβαν ποτέ τόσο σκληρά περιοριστικά μέτρα, όπως για παράδειγμα η Δανία ή άλλες χώρες της Ε.Ε.

Εξαιρετικά αυξημένη παραμένει και η πίεση στο ελληνικό σύστημα Υγείας, με τον μεγάλο αριθμό καθημερινών εισαγωγών ασθενών με Covid στα νοσοκομεία και τις ΜΕΘ να εξακολουθούν να λειτουργούν πέρα από τα όριά τους.

Η ελληνική κυβέρνηση, πιεζόμενη από τις ανάγκες της αγοράς αλλά κυρίως από τους δανειστές της χώρας, οι οποίοι ετοιμάζουν νέα μνημόνια για τα όποια ποσά φτάσουν στη χώρα στο πλαίσιο του ταμείου ανάκαμψης, βιάζεται να ακολουθήσει τη γραμμή της άρσης των απαγορεύσεων που ήδη ακολουθούν κυβερνήσεις άλλων χωρών, στις οποίες όμως οι σκληροί επιδημιολογικοί δείκτες έχουν ελεγχθεί.

Η απόκρυψη από τα media του γεγονότος ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα σε θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού στην Ε.Ε., παράλληλα με την προβολή του αιτήματος για την άρση των απαγορεύσεων, υποκρύπτει την κυνική απόφαση που η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη λάβει: όποιος ζήσει, έζησε…

Οι μελλοθάνατοι από Covid άλλωστε είναι 60 ετών και πάνω, με υποκείμενα νοσήματα και κατά κανόνα ανεμβολίαστοι. Ποιος άραγε θα αναζητήσει κυβερνητικές ευθύνες για την εγκατάλειψή τους;

Διαβάστε επίσης:

Αλλαγή πολιτικής για την μείωση του κόστους ενέργειας

Πόσο κοστίζει μια σφαγή;

Η οπαδική βία θα μας συντροφεύει καιρό