«Το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια!», ακούγεται πιο συχνά κι από τις ριπές των πυροβόλων στην Ουκρανία.

Είναι ένα στερεότυπο το οποίο δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν με στόμφο όλοι οι περισπούδαστοι αναλυτές του πολέμου, της διπλωματίας και των διεθνών σχέσεων. Ωστόσο, τα στερεότυπα είναι για να λέγονται, για να δημιουργούν εντυπώσεις, όχι για να εννοούν κάτι. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα από το πεδίο των μαχών όπου όλοι νικούν και όλοι αντιστέκονται. Ποιος ορίζει την αλήθεια, αν αποδεχτούμε το γεγονός ότι υπάρχει κάποια αλήθεια;

Άκουγα χθες δεξιό αναλυτή σε τηλεοπτική εκπομπή να ισχυρίζεται ότι πολύ πιθανόν οι ίδιοι οι Ουκρανοί να εμποδίζουν τα μεταναστευτικά τους καραβάνια και μπορεί οι ίδιοι πάλι να βομβαρδίζουν στόχους στις πόλεις τους. Το είπε μπροστά στις κάμερες, δημόσια, με οίηση, στόμφο και ανερυθρίαστα εννοείται, κι έπειτα μπήκε στο πολυτελές του αμάξι και γύρισε στο ζεστό του σπίτι για να κοιμηθεί με ήσυχη την συνείδησή του. Ακόμα κι αν ίσχυε αυτή η «αλήθεια» του δεξιού αναλυτή, ακόμα  κι αν ο πόλεμος διέθετε αλήθειες -εκτός από μια, την φρίκη-, θα βομβάρδιζαν στα καλά καθούμενα οι Ουκρανοί τις πόλεις τους αν δεν εισέβαλε η Ρωσία του άθλιου και αιμοσταγούς δικτάτορα Πούτιν; Άρα, ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα; Ποια η προπαγάνδα και ποια η ηλιθιότητα;

Στον πόλεμο δεν υπάρχουν αλήθειες παρά μόνο φόνοι και ανθρωποθυσίες που σχεδιάζονται και γίνονται από ανθρώπους -είναι υπόθεση των ανθρώπων. Έτσι, με πρόσχημα πάντα την αλήθεια, διαπράττονται εγκλήματα -και εντός και εκτός πεδίου. Στήνεται μια βιομηχανία όπου κάποιος σκοτώνει με το νόμο του ισχυρού και κάποιοι ξεπλένουν το έγκλημα με την ιδιότητα του ιδεολόγου. Ποιος είναι πιο επιδέξιος φονιάς; Αυτός που κρατά το όπλο και σκοτώνει ή ο ιδεολόγος που θεωρητικοποιεί το μακέλεμα;

Η αλήθεια, ωστόσο, έχει δολοφονηθεί εκ των πρότερων. Απλά στις μάχες χρησιμοποιείται ως …Ελ Σιντ! Σε αυτές που παραβλέπεται εκκωφαντικά, η προφανής αλήθεια που είναι το δίκαιο του ισχυρού, το αιώνιο μάθημα του Θουκυδίδη. Ότι, δηλαδή, ο Πούτιν είναι στυγνός δολοφόνος, και πριν την χρήση των όπλων δήλωσε ευθαρσώς ότι δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα ύπαρξης ενός λαού. Αμφισβήτησε την εθνική ταυτότητα και την υπόσταση των Ουκρανών και στην Ελλάδα έγιναν διαδηλώσεις εναντίον του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των Αμερικανών!  Άρα δεν είναι ο παραλογισμός του πολέμου αλλά αυτός της ειρήνης που δημιουργεί πολέμους…  

Τελικά, η αλήθεια δολοφονείται συνήθως από καθαρές συνειδήσεις ιδεολόγων, χρήσιμων ηλίθιων που είναι ενάντια στο πόλεμο και υπέρ του ανθρώπου και της αλληλεγγύης. Καθώς η αλήθεια ως σπάνιο διαμάντι δεν ανήκει στον καθένα, ούτε διανέμεται δωρεάν κάθε Κυριακή με την κομματική έκδοση. Θέλει αρετή και τόλμη όπως ακριβώς και η ελευθερία. Θέλει να σπάσει τα δεσμά της ηλιθιότητας καθώς έτσι εξηγείται η ιδεολογική ταύτιση των εν Ελλάδι ρωσόφιλων προοδευτικών δυνάμεων με τις υψωμένες γροθιές, και των παλαιοημερολογιτών μοναχών του Αγίου Όρους. Η αλήθεια απλά τσαλαπατιέται στους κοσμοσωτήριους σκοταδισμούς.

Διαβάστε επίσης:

Για τα μάτια του ΝΑΤΟ

Η αυλή του Πούτιν…

Η συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν και ο ΣΥΡΙΖΑ