Αχ, αυτές οι παρελάσεις με τα φοβερά όπλα, τα καλογυαλισμένα και απαστράπτοντα, με στρέμματα τα γαλόνια και την παντελή απουσία της αίσθησης του γελοίου… Και στη Δύση κάνουν παρελάσεις, ωστόσο, διατηρείται το μέτρο. Εν πάση περιπτώσει υπάρχει μια αισθητική μέριμνα που να μην προδίδει την πολιτισμική ταυτότητα.

Το παρελθόν παρουσιάζεται ως μνήμη που αντανακλάται στο παρόν και όχι ως παρωδία του παρόντος. Ο ολοκληρωτισμός, εκτός από ιδεολογικό τρόμο, προκαλεί αισθητική αποστροφή.     

Σήμερα, στην επέτειο της νίκης, η Ρωσία του Πούτιν που ποτέ δεν απελευθερώθηκε από το αυτοκρατορικό της παρελθόν, να αποκτήσει γούστο, δηλαδή, το μέτρο της δημοκρατίας, μια αίσθηση της κομψότητας ή έστω του γελοίου, ετοιμάζει τα μετάλλιά της. Θα παρελάσουν όλοι ντυμένοι μετάλλια και μια δόξα τζούφια, μόνοι τους, δίχως κανέναν φίλο, κανέναν επισκέπτη, με σχεδόν όλη την ανθρωπότητα να τους μισεί και να τους αποστρέφεται. Κι αυτοί θα κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, ότι μπορούν μόνοι τους απέναντι σε όλους.

Περιμένοντας τον Πούτιν να πει… τι, δηλαδή; Ότι σε 200 δευτερόλεπτα θα πλήξει το Λονδίνο, το Παρίσι και το Βερολίνο; Ότι η Δύση υπάρχει χάρη στην μεγαθυμία του, επειδή είναι καλός άνθρωπος και μας αγάπα και δεν μας βομβαρδίζει; Ότι μπορεί αλλά δεν το κάνει γιατί έχει χρυσή καρδούλα;  Αυτές τις γελοιότητες θα εκστομίσει ο αστείος Χιτλερίσκος; Όχι ότι δεν είναι επικίνδυνος. Δεν είναι ο πρώτος γελοίος τύραννος που βάζει την ανθρωπότητα σε περιπέτειες. Απλά, η Δύση, το έχουμε πει χιλιάδες φορές και θα το πούμε όσες ακόμα χρειαστεί για να γίνει κατανοητό, υπερασπίζεται το επίπεδο ζωής των πολιτών της, την ευημερία τους, την ευτυχία τους και λογοδοτεί στους πολίτες της. Ο Πούτιν εκπροσωπεί την αθλιότερη μορφή τυραννίας που γέννησε η ιστορία. Ο Πούτιν πρωτίστως δεν στρέφεται κατά των Ουκρανών, κατά της Δύσης, κατά του ΝΑΤΟ. Στρέφεται κατά της Ρωσίας, κατά του ρωσικού λαού -ασχέτως αν ο λαός το καταλαβαίνει τώρα ή όχι. Ο Πούτιν εκπροσωπεί την βαρβαρότητα.

Το ζήτημα δεν είναι τι θα πει στη Γιορτή της Νίκης ή πώς θα δικαιολογήσει την ημέρα της νίκης την μεγάλη του ήττα, την συντριπτική ήττα που έχει υποστεί η χώρα του και ο λαός της. Το ζήτημα είναι τι δεν θα πει. Οι απολυταρχίες βασίζονται σε αυτά που δεν λένε. Και προφανώς δεν θα πει, γιατί ενώ μπορεί να αφανίσει Ευρώπη και Αμερική σε μερικά δευτερόλεπτα, δεν μπορεί να νικήσει τους Ουκρανούς εδώ και τρεις μήνες. Δεν θα πει για τους ρώσους νεκρούς στρατιώτες, ούτε για τις δυο χούφτες ρύζι που δίνει πρόσφορα στις οικογένειές τους. Δεν θα πει για τα πλοία του που είναι στο βυθό της Μαύρης Θάλασσας. Δεν θα πει τίποτα για τις τεράστιες απώλειες σε πολεμικό υλικό. Κουβέντα δεν θα κάνει για το ότι η Ρωσία από μια χώρα που εθεωρείτο καλώς ή κακώς μια ισχυρή υπερδύναμη, σήμερα είναι παρίας της διεθνούς κοινότητας, μια χώρα-απόβλητο, απαξιωμένη. Δεν θα πει τίποτα για τις σχέσεις με την Γερμανία που κτίζονταν μια εικοσαετία τώρα και τις τίναξε στον αέρα. 

Δεν θα πει τίποτα για το πώς δολοφονούν δίπλα στην χώρα του έναν ομόγλωσσο συγγενικό λαό που από εδώ και στο εξής θα μισεί θανάσιμα τους Ρώσους και θα τους θεωρεί παντοτινούς εχθρούς του ενώ θα στρέψει για πάντα τον προσανατολισμό του στην Δύση. Δεν θα πει τίποτα για το ΝΑΤΟ που ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα εξοπλίσει τόσο εύκολα όλες τις γειτονικές με την Ρωσία χώρες και θα εντάξει στην συμμαχία Σουηδία και Φινλανδία, κάτι το οποίο ήταν εκτός κάθε πραγματικότητας πριν απ’ αυτόν τον πόλεμο. Δεν θα πει τίποτα για τις εικόνες ντροπής του ρωσικού στρατού που κυκλοφορούν στην Δύση δείχνοντας  αιμοσταγείς δολοφόνους, μαζικούς τάφους αμάχων, κατεστραμμένες πόλεις, νεκρά παιδιά, κι έναν στρατό πλιατσικολόγων.

Για όλα αυτά κουβέντα δεν θα κάνει.

Διαβάστε επίσης:

Στην Αλαμπάμα με …ουκρανικά κουτάλια, ή πως η πολεμική φάμπρικα στην Ουκρανία στέλνει χρήμα στις ΗΠΑ

Με τις κατάλληλες προσαρμογές, μπορούν ν΄ αντιμετωπισθούν μελλοντικές κρίσεις

Έγκλημα δίχως τιμωρία!