506 συνδικαλιστικές οργανώσεις. Δύο χιλιάδες συνδικαλιστές. Περίπου 100 ομιλητές και ομιλήτριες. 31 ξένες αντιπροσωπείες από 19 χώρες. Αριθμός που θα ήταν μεγαλύτερος αν δεν υπήρχαν μεγάλα εμπόδια λόγω της πανδημίας, αλλά και στην παροχή βίζας.

Όλα αυτά μέσα σε δυο μέρες. Στην Δραπετσώνα του καημού, του αγώνα και της αισιοδοξίας. Με φόντο το κάτεργο της Cosco που γέμισε ελπίδα όλη την Ελλάδα με τους αγώνες των εργατών.

Αυτή ήταν η πανελλαδική σύσκεψη του ΠΑΜΕ, συνοπτικά, απλά και σταράτα. Ένα μεγάλο γεγονός της εργατικής τάξης της χώρας μας και όχι μόνο.

Αυτές τις δυο ημέρες δόθηκε ο λόγος στους εργάτες που με σύνθημα «στην οργάνωση η δύναμη, στον αγώνα η ελπίδα» συζήτησαν για την ανασύνταξη και τον προσανατολισμό του εργατικού κινήματος.

Πήραν αποφάσεις που αποτελούν όπλο στην πάλη, συντόνισαν την δράση τους για τα δύσκολα που έρχονται. Καθόρισαν το πώς θα δυναμώσει η οργάνωση των εργαζομένων στα Συνδικάτα με νέες δυνάμεις, με αποφασιστικότητα ώστε να υπερασπιστούν τα δικαιώματα και να διευρύνουν τις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Η εικόνα των εκατοντάδων νέων σε ηλικία συνδικαλιστών και συνδικαλιστριών, πρωτοπόρων οργανωτών της πάλης των συναδέλφων τους, είναι απόδειξη πως το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι ελπίδα, είναι το μέλλον.

Όπως ελπίδα είναι και τα νέα Συνδικάτα που συμμετείχαν στην Πανελλαδική Σύσκεψη για πρώτη φορά, ενώνοντας την πείρα και τη δράση τους με τα Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με τους εκπροσώπους του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού. Αυτούς δηλαδή που έχουν σημαία τους τις εκφυλιστικές διαδικασίες, όπως «συνέδρια» με άδειες καρέκλες σε πολυτελή ξενοδοχεία, χωρίς συζήτηση και ζωντανή αντιπαράθεση, με «αντιπρόσωπους» – μαϊμού που έρχονται κατ’ εντολή της εργοδοσίας. Αλλά και με τις διαδικασίες της ηλεκτρονικής «συμμετοχής» που θεσπίζει ο νόμος Χατζηδάκη για να βάλει «στο γύψο» το εργατικό κίνημα.

Η προσπάθεια τους να συκοφαντήσουν και να δημιουργήσουν φραγμό στην επαφή με το ΠΑΜΕ, να υψώσουν τείχος σε δυνάμεις που προβληματίζονται, που αγωνίζονται, που αγωνιούν για το μέλλον του κινήματος, δεν πέρασε!

Τώρα είναι η ώρα οι εργαζόμενοι να περάσουν στην αντεπίθεση.

Σήμερα που η εργοδοσία, η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, μας καλούν να πληρώσουμε εκ νέου με νέες θυσίες τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Σήμερα δεν μπορούμε να παρακολουθούμε με ουδετερότητα τα πολεμικά σφαγεία που δυναμώνουν στην Ουκρανία ούτε να παίρνουμε θέση με τον έναν ή τον άλλο ληστή στην αρπαγή του πλούτου των λαών.

Σήμερα που υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να ζούμε καλύτερα, στενάζουμε από τον κορσέ της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Η λεγόμενη «πράσινη μετάβαση» έφερε την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια. Το περιβόητο Ταμείο Ανάκαμψης γίνεται εργαλείο στην παραπάνω επίθεση των δικαιωμάτων μας. Από την καπιταλιστική ανάπτυξη οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα. Αυτό μάρτυρα η πείρα εργαζόμενων σε πολλούς κλάδους, όπως στον Τουρισμό, με τα ρεκόρ αφίξεων, στους ναυτεργάτες της πρώτης στον κόσμο δύναμης στην ναυτιλία. Σε αυτές τις συνθήκες κρίσιμο είναι το εργατικό κίνημα να μην πιαστεί στις δαγκάνες των αστικών κυβερνήσεων, να κάνει πέρα τις σειρήνες των «σωτήρων» από τα πάνω που το μόνο που προσφέρουν μέσω κυβερνητικών εναλλαγών είναι η συνέχιση της αντεργατικής σκυταλοδρομίας.

Σήμερα μετά και την σύσκεψη του ΠΑΜΕ ακόμα πιο καθαρά εκφράζεται τι κίνημα χρειάζεται:

 • Ένα εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα που θα αγωνίζεται και θα διεκδικεί σύγχρονους όρους εργασίας, με αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, με διεύρυνση των κοινωνικών παροχών. Κίνημα που θα προτάσσει αιτήματα που θα καλύπτουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες που αναδύονται με βάση την επιστήμη και την τεχνολογία. Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ που κατέληξε η σύσκεψη είναι σημαντικό όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης.

 • Κίνημα ζωντανό με συνδικαλιστικές οργανώσεις που θα ενώνουν τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης, θα υπερασπίζονται τις ζωντανές, συλλογικές διαδικασίες με την ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων. Αυτό το μέτωπο σωματείων διευρύνθηκε μέσα από την Πανελλαδική Σύσκεψη. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί συνάδελφοι ξεκίνησαν την ομιλία τους λέγοντας “είναι η πρώτη φορά που το σωματείο μου παίρνει μέρος στη Σύσκεψη του ΠΑΜΕ”.

 • Κίνημα αντεπίθεσης και όχι ηττοπάθειας και συμβιβασμού. Αυτό δείχνει η πείρα μεγάλων αγώνων, όπως των υγειονομικών, στα εργοστάσια, στην Καβάλα, στην COSCO, στη ΛΑΡΚΟ, στην e-food και σε μια σειρά άλλους χώρους. Αυτοί οι αγώνες αποτέλεσαν οδηγό, ενέπνευσαν άλλους κλάδους, γονιμοποίησαν συνειδήσεις συνδικαλιστών, προκάλεσαν αγωνιστική αφύπνιση. Αυτοί οι αγώνες είναι που έκαναν κουρελόχαρτο το νομό-έκτρωμα του Χατζηδάκη, με αγωνιστικές αποφάσεις που απειθαρχούσαν στις αντεργατικές διατάξεις του.

 • Κίνημα που θα βρίσκεται πλάι στους όπου γης κατατρεγμένους, με γνήσια διεθνιστική αλληλεγγύη, κόντρα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που δημιουργούν φτώχεια, δυστυχία και προσφυγιά. Η τοποθέτηση της μετανάστριας εργάτριας γης που έδωσε το μήνυμα αγωνιστικής αισιοδοξίας, οι χαιρετισμοί των ξένων αντιπροσωπειών έδωσαν το στίγμα ότι η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Η επιτυχία της Πανελλαδικής Σύσκεψης μας γεμίζει νέες ευθύνες και σε αυτό θα φανούμε έτοιμοι και συνεπείς.

Με την αισιοδοξία που μας δίνει η επιτυχία της πανελλαδικής σύσκεψης του ΠΑΜΕ έχουμε τις προϋποθέσεις να κάνουμε πράξη το επίκαιρο σύνθημα: «Efood», COSCO, οικοδόμοι ήταν η αρχή, απάντηση τώρα πανεργατική.

Συνεχίζουμε!

*Ο Θανάσης Χρηστίδης, είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, και μέλος στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης

Διαβάστε επίσης

Οι ΗΠΑ ως εγγυήτρια δύναμη του δυτικού τρόπου ζωής

Θέλει ο Τσακαλώτος τελικά να κυβερνήσει με τον Βαρουφάκη;

Ο ευρωπαϊκός αυτοκτονικός ιδεασμός