Τα πρόσφατα μνημόνια συνεργασίας μεταξύ Άγκυρας και Τρίπολης, περιπλέκουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση στην λεκάνη της Aν. Mεσογείου, καθώς μπορεί να δρομολογήσουν τις επιδιώξεις της τουρκικής ηγεσίας για έρευνες και γεωτρήσεις σε περιοχές που συμπεριλαμβάνονται στο τουρκο-λιβυκό Σύμφωνο του 2019, ακόμα και πλησίον της Κρήτης.

Οι εξελίξεις αυτές δεν έρχονται από το πουθενά, τα γεγονότα που διαμορφώνουν το τοπίο δεν κρύβονται όσο και να κοπιάζουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα.

Είναι γεγονός ότι το ίδιο το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο του 2019, είναι απόρροια της χαοτικής κατάστασης που διαμορφώθηκε στη Λιβύη μετά τη ΝΑΤΟϊκή επίθεση του 2011, τότε που τον Μάρτιο έως τον Οκτώβριο, τα ΝΑΤΟϊκά αεροσκάφη κατέστρεψαν υποδομές, δολοφονούσαν αμάχους και τελικά διέλυσαν τη Λιβύη. Από κοντά ήταν και η ΕΕ και βέβαια η Ελλάδα με την Σούδα και τις άλλες υποδομές, που στάθηκε ως «σημαιοφόρος» σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, με τις ευλογίες όλων των άλλων κομμάτων στο όνομα της «Αραβικής Άνοιξης» και δήθεν της «ελευθερίας».

Δεν ξεχνάμε ότι ο τότε ΓΓ του ΝΑΤΟ, Άντερς Φογκ Ράσμουσεν πανηγύριζε: «Δημιουργήσαμε τις κατάλληλες συνθήκες για το λαό της Λιβύης έτσι ώστε να ορίσει το μέλλον του. Οι Λίβυοι έχουν ελευθερώσει πλέον τη χώρα τους! Είναι δική τους νίκη!».

Είμαστε αναγκασμένοι να υπενθυμίσουμε πως οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, που όλα τα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου πλασάρουν ως «εγγυητές» της ασφάλειας και της ειρήνης ως και «αποκούμπι» της χώρας μας, είναι οι ίδιοι που ανάβουν τη φωτιά σε ολόκληρη την Αν. Μεσόγειο και υποθάλπουν την επιθετικότητα της Τουρκίας για τα δικά τους συμφέροντα.

Αξίζει να φέρουμε στη θύμηση τις θριαμβολογίες τους για την συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, η οποία δήθεν θα όρθωνε «ασπίδα προστασίας» απέναντι στην «τουρκική επιθετικότητα». Σήμερα, επιβεβαιώνεται εκκωφαντικά η προειδοποίηση του ΚΚΕ, ότι πρόκειται για μια συμφωνία που άνοιγε επικίνδυνους δρόμους, καθώς αναγνώριζε μειωμένη επήρεια για την Κρήτη και άφηνε στα αζήτητα την περιοχή από τη Ρόδο και ανατολικά μέχρι το Καστελόριζο.

Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή και για τα μυθεύματα των αστικών πολιτικών δυνάμεων σε Ελλάδα και Κύπρο, ότι δήθεν η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην Αν. Μεσόγειο και η «ενεργειακή διπλωματία», θα μπορούσαν να δράσουν ως «καταλύτης» για την επίλυση του Κυπριακού και την ειρηνική συνεργασία στην περιοχή.

Βλέπουμε ακριβώς το αντίθετο. Η όξυνση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, η λογική της «ενεργειακής απεξάρτησης» από αυτή, αντικειμενικά επιτείνει την πίεση για διαμόρφωση όρων συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου στην περιοχή.

Μιλάμε για συνεκμετάλλευση ανάμεσα σε μονοπωλιακούς γίγαντες, των οποίων η συνεργασία οδηγεί τελικά σε όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ τους για τα μερίδια των κερδών. Καμία σχέση δηλαδή με τα συμφέροντα των λαών που καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο στο ιμπεριαλιστικό παζάρι.

Η επιδίωξη της ελληνικής άρχουσας τάξης για γεωστρατηγική αναβάθμιση και την προώθηση των συμφερόντων της, μέσω της βαθύτερης εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα, μεταξύ άλλων οξύνει τους ανταγωνισμούς και με το τουρκικό κεφάλαιο, επιδεινώνει την κατάσταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τελικά εκθέτει σε ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους το λαό και τη χώρα, καθώς την βυθίζει στον κυκεώνα της γενικευμένης αλλαγής συνόρων που σημειώνεται στην ευρύτερη περιοχή.

Η ΝΑΤΟϊκή συνοχή, που έχει γίνει «καραμέλα» στο στόμα της ελληνικής κυβέρνησης, αποτελεί στρατηγικό στόχο του ευρωατλαντικού στρατοπέδου και απαιτεί απόσπαση της Τουρκίας από την “κακόβουλη επιρροή” της Ρωσίας. Σε αυτό το έδαφος θα αναπτύσσονται οι πιέσεις για οδυνηρούς συμβιβασμούς στα κυριαρχικά δικαιώματα.

Ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός μοιράζονται ήδη πολλά δεινά από τις σχέσεις ανταγωνισμού και συνεργασίας των αστικών τάξεων των δύο χωρών: Της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της ενεργειακής και όχι μόνο φτώχειας, της ανασφάλειας για το μέλλον των παιδιών τους. Για να μην προσθέσουν και άλλες δυστυχίες, ας τους ενώσει ο αγώνας ενάντια σε αυτά που τα γεννούν, ενάντια στις αστικές τάξεις, τις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

*Ο Νίκος Σερετάκης είναι μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ

Διαβάστε επίσης:

Ο εγκληματίας με το μποτοξαρισμένο πρόσωπο!

Στις εκλογές με όπλο το έργο μας

Η Οδηγία ΕΕ για Επαρκείς Κατώτατους Μισθούς είναι γεγονός – Γρήγορα να γίνει και εθνική νομοθεσία