Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της χρονιάς και στην αρχή του εκλογικού 2023 η πόλωση μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ εντείνεται.

Το ότι το 2023 είναι χρονιά εκλογών το ξέρουμε όλοι, αυτό που δεν ξέρουμε είναι ο ακριβής χρόνος των εκλογών, καθώς οι δηλώσεις και οι κινήσεις του πρωθυπουργού υποδηλώνουν ότι σκέφτεται το σενάριο των πρόωρων κατά λίγους μήνες. Το κλίμα λοιπόν δεν «μυρίζει» απλώς εκλογές, «μυρίζει» πρόωρες, και αυτό ισχύει για τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ξέρει. Ξέρει ποια σενάρια έχει στο μυαλό του, και ποιο θεωρεί επικρατέστερο, έστω κι αν δεν έχει αποφασίσει. Και με αυτά τα σενάρια κατά νου, ξετυλίγει ήδη την προεκλογική του εκστρατεία, ενώ οι υπόλοιποι κινούνται περίπου στα τυφλά, διαισθανόμενοι ότι οι εκλογές θα γίνουν νωρίτερα απ’ ό,τι αρχικώς σχεδιαζόταν. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ζητήσει από το καλοκαίρι – εν όψει τότε των σεναρίων για εκλογές στις αρχές του φθινοπώρου – ο πρωθυπουργός να ανοίξει τα χαρτιά του και να ανακοινώσει ημερομηνία εκλογών, όποτε κι αν γίνουν αυτές, τώρα το ίδιο συστήνει και η «Καθημερινή» ώστε να σταματήσει η πολιτική ζωή να περιστρέφεται γύρω από το χρόνο της κάλπης.

Την ίδια ώρα, από το Μαξίμου επιστρέφουν στην στρατηγική της αυτοδυναμίας και κυρίως διαρρέουν ότι ο στόχος της αυτοδυναμίας είναι εφικτός, φαίνεται να πιστεύουν δε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει να επανακάμψει, επομένως θα θεωρούν πώς έχουν διασφαλισμένη και μια «καλή» διαφορά από τον δεύτερο που θα επιτρέψει η νίκη να είναι ξεκάθαρη, χωρίς αμφισβητήσεις.

Στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι το εκλογικό σήμα των τελευταίων ημερών που έστειλε ο Μητσοτάκης έχει στόχο να σφίξει το εσωκομματικό ζωνάρι, να εκβιάσει την εσωκομματική συσπείρωση στην σκιά των αποκαλύψεων για τις υποκλοπές, με τις οποίες διάφοροι στην κυβερνητική παράταξη, πολλοί εκ των οποίων φέρονται και παρακολουθούμενοι από την ΕΥΠ και το predator δεν αισθάνονται ακριβώς άνετα, ενώ και τα υπόλοιπα ζητήματα με αποκορύφωμα την ακρίβεια οξύνονται.

Την ίδια ώρα και παρά το γεγονός ότι παραμένουν καχύποπτοι με τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων ως προς την πρόθεση ψήφου, δεν τις αγνοούν. Αντιθέτως, αναδεικνύουν τα ποιοτικά στοιχεία όπου θεωρούν πως αποτυπώνεται ξεκάθαρα η δυσαρέσκεια της πλειονότητας του εκλογικού σώματος με τις πολιτικές της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα αισθάνονται την ανάγκη να εξηγήσουν το γεγονός ότι η αξιωματική αντιπολίτευση που διεκδικεί την νίκη από την κάλπη της απλής αναλογικής, συνεχίζει στο παρά πέντε των εκλογών να υπολείπεται δημοσκοπικά από την κυβέρνηση, έστω κι αν η ψαλίδα κλείνει, με αργούς όμως ρυθμούς. Έτσι επικαλούνται συστηματική υποκαταγραφή του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται και το πιο απτό παράδειγμα ως προς αυτό είναι οι τελευταίες εθνικές εκλογές (2019) καθώς και πως εφόσον δεν έχουν ακόμη προκηρυχθεί εκλογές δεν έχει διαμορφωθεί ένα πιεστικό εκλογικό δίλημμα που να υποχρεώνει τους πολίτες να τοποθετηθούν, πολλώ δε μάλλον που ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος αποφασίζει τι θα ψηφίσει το τελευταίο εικοσαήμερο πριν την κάλπη.

Επιπλέον επισημαίνουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας στα ποιοτικά ευρήματα προηγείται του Κυριάκου Μητσοτάκη σε μια σειρά ζητήματα (πχ ακεραιότητα στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, στήριξη του εισοδήματος, αντιμετώπιση της αισχροκέρδειας, κ.λπ.), η στήριξη του εκλογικού ακροατηρίου σε κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης περί την διαχείριση της οικονομίας είναι πολύ χαμηλή, οι υποκλοπές και το σκάνδαλο Πάτση θεωρούνται σοβαρά ζητήματα από την πλειονότητα των πολιτών, κι επιπλέον ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται της ΝΔ κατά 3 μονάδες στις ηλικίες 17-44  και κατά 1 μονάδα στους εργαζόμενους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Με άλλα λόγια το προεκλογικό παιχνίδι έχει αρχίσει με τα δύο μεγάλα κόμματα να διαμορφώνουν και να θέτουν σε κυκλοφορία τα κεντρικά και τα επιμέρους αφηγήματά τους, για λόγους εσωτερικής συσπείρωσης και για να τεκμηριώσουν ως εφικτούς τους εκλογικούς στόχους που θέτουν. Το ερώτημα είναι αν η κάθε πλευρά κάνει το λάθος να υποτιμά τον αντίπαλο στην προσπάθεια να εμφυσήσει αυτοπεποίθηση στο εσωτερικό της πρώτα και αν κατά συνέπεια παραγνωρίζουν κάποια από τα μηνύματα της κοινωνίας.

Διαβάστε επίσης:

Η «οικονομία» του πολέμου

Ο Ερντογάν και η ανεκτική Δύση

«Η φετινή επιτυχία του ελληνικού τουρισμού, οδηγός για μια ακόμη καλύτερη χρονιά»