Πολύ μεγάλη η πολιτική φασαρία για τους πλειστηριασμούς, αλλά λίγη η ουσία. Κατ’ αρχάς όσοι έχουν κυβερνήσει τα τελευταία είκοσι και πλέον χρόνια έχουν βάλει το χεράκι τους για να δημιουργηθεί ένα τεράστιο πρόβλημα κόκκινων δανείων.

Όμως, όπως είναι αυτονόητο, το τι έγινε στο παρελθόν είναι περσινά ξινά σταφύλια. Τώρα μετράει μόνο το τι μπορεί να γίνει – να και κάτι στο οποίο συμφωνούν ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας, ανεξάρτητα από το τι κάνει ή προτείνει ο καθένας.

Πριν απ’ όλα, δεν μπορεί να απαγορευτούν οι πλειστηριασμοί. Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο. Έχει όμως σημασία αυτοί να μειωθούν στο ελάχιστο δυνατόν, ώστε τα περίπου 700.000 δάνεια να παραμείνουν βιώσιμα και να μην υπάρξει μια ακόμα βίαιη μεταφορά πλούτου από τους φτωχότερους στα κοράκια. Άρα χρειάζεται ένα είδος προστασίας του εισοδήματος των ανθρώπων που μπορούν να αποφύγουν τις κατασχέσεις.

Εντάξει, κανείς δεν πίστεψε ποτέ ότι ο Μητσοτάκης θα δημιουργούσε τις «καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας» που υποσχόταν στους νέους – ούτε ο ίδιος δεν το πίστευε όταν το έλεγε.

Μπορεί όμως τώρα να φορολογεί τις πράξεις των funds – εκτός από την υποχρέωση να κάνουν ρυθμίσεις αντί να αντιμετωπίζουν τους δανειολήπτες με εκατό μέτρα και διακόσια σταθμά – και να εξασφαλίζει πόρους για μόνιμα μέτρα στήριξης των εισοδημάτων. Αυτή θα ήταν μια κάποια λύση μέχρι να δούμε πού θα πάει το «πανηγύρι» ακρίβειας και επιτοκίων.

Διαβάστε επίσης:

Ο Τσίπρας έμεινε στις προτάσεις, όχι στην καταγγελία

Αγγελική Αδαμοπούλου: Η ξαφνική αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ – Ούτε με τη Γραμματέα της Κ.Ο δεν επικοινώνησε

Αλλαγή σκυτάλης στην ΚΝΕ: Νέος γραμματέας ο Θοδωρής Κωτσαντής