Να μαζέψει το «μαγαζί» επιχειρεί ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου να δώσει την εκλογική μάχη στις 25 Ιουνίου χωρίς εσωκομματικές συγκρούσεις που θα δημιουργούσαν εικόνα αποσταθεροποίησης.

Σε αυτή τη λογική κινήθηκε η ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή, ζητώντας να μην υπάρξουν δηλώσεις που ναρκοθετούν την προσπάθεια. Θα γίνουν λένε και αλλαγές στο επιτελείο του προέδρου. Να το δω και να μην το πιστέψω.

Εδώ και πολύ καιρό ο Τσίπρας έβλεπε (;) ότι ορισμένοι συνεργάτες του είναι ακατάλληλοι και δεν έπραξε τίποτα.

Έβλεπε να κατηγορούν τα μισά ΜΜΕ, να διοχετεύουν πληροφόρηση μόνο σε δυο έντυπα, να αρθρογραφούν στην «Αυγή» με εμμονές και εμπάθεια για αντιπάλους και για όσους δεν συμφωνούσαν με τις λογικές του τύπου «τους έχουμε», να βλέπουν συνομωσίες και «ανίερες συμμαχίες», να πλέκουν σενάρια διαπλοκής με βαρόνους των ΜΜΕ και την άλλη ώρα το κόμμα ζητούσε από αυτούς στήριξη.

Να βάζουν στο ίδιο τσουβάλι ΜΜΕ που εισέπραξαν από την λίστα Πέτσα μηδαμινά ποσά, αντί άλλων που το… τερμάτισαν.

Και άλλα πολλά που δεν είναι της ώρας.

Και όλα αυτά να τα βλέπει ο Τσίπρας και να τρέχει να σβήνει τις φωτιές σχεδόν πάντα με καθυστέρηση. Να σπαταλάει το πολιτικό του κεφάλαιο σε μια κρίσιμη περίοδο για την χώρα και για την Δημοκρατική Παράταξη.

Να βλέπει ορισμένους στο κόμμα να βγαίνουν εκτός γραμμής με μπουρδολογίες, με επιθέσεις σε αντιπάλους, με «Βαρουφάκιες» προσεγγίσεις και να μην βάζει ένα τέλος σε όλα αυτά στην στιγμή που πρέπει. Το κάνει τώρα. Είναι το πολιτικά και ηθικά σωστό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Τσίπρα δεν θα έχει κυρίαρχη θέση στον κεντροαριστερό χώρο. Όσοι δεν το βλέπουν, ή δεν το επιθυμούν, ας πάνε απέναντι. Τους περιμένουν τα ποσοστά του 3% και του 4%.

Ο Τσίπρας, ορθώς τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας.

Όμως, ο ίδιος πρώτα πρέπει να το πιστέψει για όλο το εύρος της πολιτικής του. Ο ίδιος πρέπει να επιλέξει συνεργάτες που βλέπουν προς τα πού πάνε τα πράγματα. Σε αυτή την ζωή, κάποιοι μπορούν να κάνουν μια δουλειά και κάποιοι όχι. Αυτό ισχύει για όλους, είτε είναι συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες.

Ο Τσίπρας πήρε ένα κόμμα από το 3%, έγινε κυβέρνηση, στην ήττα το 2019 πήρε 31%. Στον ίδιο πέφτει το βάρος να τα αλλάξει όλα.

Αυτή προσπάθεια, προφανώς δεν τελειώνει στις 25 Ιουνίου. Ίσως τότε, να είναι η αφετηρία για να ξεκινήσει. 

Διαβάστε επίσης:

Η μοναξιά του Τσίπρα και οι ευθύνες του

Το mea culpa Τσίπρα, ο εμφύλιος ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και η… χαρά Μητσοτάκη

Ο ΣΥΡΙΖΑ με… ψυχή καρδερίνας, ο Τσίπρας που μένει και οι αιτίες της ήττας