Μερικές, μικρές παρατηρήσεις περί του γελοίου του θέματος…

Αν εξαλειφθεί η λέξη χοντρός, -ή από το λεξιλόγιό μας, όπως προτείνει η δημοφιλής Άλκηστις Πρωτοψάλτη, να είναι σίγουρη ότι δεν θα πάψουν να υπάρχουν παχύσαρκοι άνθρωποι. Όπως ακριβώς αν σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τη λέξη ψέμα δεν καταργούνται τα ψέματα. Το ίδιο ισχύει και για την λέξη υποκρισία, επίσης οι υποκριτές δεν θα πάψουν να υπάρχουν. Το πώς και το γιατί δημιουργούνται, υπάρχουν και χρησιμοποιούνται οι λέξεις, είναι ένα θέμα περισσότερο σύνθετο από την καλλιφωνία.

Οι λέξεις και το νόημά τους είναι αποτελέσματα μιας πολυσύνθετης, εν εξελίξει πολιτισμικής διαδικασίας. Για παράδειγμα, ο εύσωμος άνθρωπος στον 19 ο αιώνα δήλωνε ευμάρεια, πλούτο, αρχοντιά, ευτυχία και αριστοκρατικότητα σε σχέση με τους λεπτούς που ενσάρκωναν τη φτώχεια, τη δυστυχία και την ανέχεια. «Η κοιλίτσα είναι αρχοντιά» και «τα πάχη μου τα κάλλη μου» έρχεται η πληρωμένη απάντηση όταν και όπου χρειάζεται από το λαϊκό αίσθημα που δεν έχει ανάγκη διαμεσολαβητών.

Είναι σα να λες, «οι χοντροί φεύγουν από τα τραγούδια» (ο καθένας μπορεί να το ερμηνεύσει όπως θέλει). «Οι χοντροί δεν χωράνε στους στίχους γιατί πρέπει να αδυνατίσουν». Είναι σαν τον καταδότη που σηκώνει το δάκτυλο δείχνοντας στεγνά τους …χοντρούς, ενώ συνήθως δεν αποτελούν αξιοθέατο για κανέναν! Τους χοντρούς και τους λιγνούς, τους κοντούς και τους ψηλούς, τους μαλλιάδες και τους καραφλούς, τους γραμμωτούς και τους κοιλαράδες, τους δημιούργησε ο ρατσισμός του life style. Όποιος δεν έχει τις ιδανικές αναλογίες είναι μπάζο. Αυτά δεν λένε μέρα νύχτα όλες αυτές οι «πολιτιστικές εκπομπές» της Mεταπολίτευσης που καταγγέλλουν το body shaming (σοβαρά τώρα;), και έχουν για σημαία τους το woke και όλη την παρδαλή πρωτοπορία, που στηρίζουν την εικόνα και όχι το περιεχόμενο της ζωής;

Ήδη έχει αρχίσει να δημιουργείται μια κοινωνία τεράτων όπου όπως σβήνουν και γράφουν λέξεις, προσθέτουν ή αφαιρούν γεννητικά όργανα, οπίσθια ή στήθη, κόβουν και ράβουν μάγουλα, χείλη, κοιλιές προκειμένου να αποφύγουν τον εαυτό τους, όχι να τον αποδεχτούν. Να μεταμορφωθούν από ύπαρξη σε εικόνα, να αποθεώσουν την πλαστογραφία. Μας προσβάλει μια λέξη; Την διαγράφουμε. Μας προσβάλει ένα γλυπτό; Το αποκαθηλώνουμε. Μας προσβάλει η μύτη μας; Την πλανίζουμε.

Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι έχουμε να κάνουμε με έναν νέο καταστατικό προοδευτισμό πάνω στον οποίο πειραματίζονται στα πανεπιστημιακά εργαστήρια όπου επεξεργάζονται το καινούργιο όραμα της ανθρωπότητας. Αφού δεν καταφέραμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο ας προσπαθήσουμε να τον κάνουμε ωραιότερο: «χοντροί όλου του κόσμου, εξαφανιστείτε»!

Η αποδοχή, ωστόσο, σχετίζεται με την πολιτισμική ταυτότητα όπως αυτή διαμορφώνεται από την πραγματικότητα και όχι με τις ιδεολογικές επεμβάσεις, τους χειρουργικούς ακρωτηριασμούς, τον πολλαπλασιασμό των φύλων, που δημιουργούν το νέο Φρανκενστάιν της πολιτικής ορθότητας.

Η λογοκρισία στα στιχάκια, στα βιβλία, στα σενάρια, στους πολιτικούς λόγους, είναι ήδη γεγονός. Πρόκειται για μια συζήτηση μαζί με πολλά άλλα ζητήματα, την οποία διεξάγει η Αριστερά της πολυπολιτισμικότητας, μέσω των ιεραποστόλων αυτής της νέας θρησκείας της ανθρωπότητας. Την διεξάγει επίσης ένα τμήμα της νεωτεριστικής Δεξιάς που υμνεί την λύτρωση του ανθρώπινου είδους μέσω της στροφής του προς την παγκόσμια αγορά, πεδίο δράσης ιδανικό ενός ατόμου χωρίς ρίζες, απελευθερωμένου από τους περιορισμούς που του επιβάλλουν οι ξεπερασμένοι ρόλοι της κοινωνίας.

Προφανώς, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη δεν το τραβά τόσο μακριά αλλά ως είδωλο κι αυτή ενός ιδιόμορφου «ποιοτικού πολιτισμού», συμβάλει προς αυτή τη κατεύθυνση . Απαλείφοντας τη λέξη χοντρή δεν ανακουφίζει καμιά χοντρή, απλά την απελπίζει και την σεντράρει στο κέντρο μιας άβολης σκηνής.

Διαβάστε επίσης:

Η ασύμμετρη περιφερειακή απειλή των Χούθι

Ακόμα κι ο Λαφαζάνης ήταν πιο έτοιμος από τον Τσακαλώτο – Τα «πρέπει», «νομίζω» και «θα δούμε»

Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού: Η Ευρωπαϊκή Ένωση νομοθετεί για την παιδική κακοποίηση στο ίντερνετ