Ταγίπ, φίλε μας, εσύ γνωρίζεις καλύτερα από τον καθένα, σίγουρα καλύτερα από την ελληνική πολιτική ηγεσία, ότι η αποκατάσταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και η τοποθέτησή τους σε μια ειλικρινή βάση συνεργασίας προϋποθέτει κάτι πολύ περισσότερο από την τεχνητή συντήρηση ενός κλίματος προσέγγισης.

Αυτό το κλίμα «κατασκευάζεται» από τη μια (την τουρκική) πλευρά με την υιοθέτηση «ήπιων τόνων» και από την άλλη (την ελληνική) με την υπερβολή της κατευναστικής πολιτικής που εδώ και δεκαετίες ακολουθεί η Αθήνα, είτε γιατί φοβάται την τουρκική ισχύ είτε γιατί υπακούει αδιαμαρτύρητα στις αμερικανικές εντολές για χάρη της εύρυθμης λειτουργίας της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ…

Ταγίπ, φίλε μας, γνωρίζεις πολύ καλά ότι σχέσεις αμοιβαίας και επωφελούς συνεργασίας δεν μπορεί να οικοδομηθούν όταν ο ένας κρατά το περίστροφο στον κρόταφο του άλλου.

Αν πράγματι εννοούσες ότι η επίσκεψή σου στην Αθήνα μπορεί να σημάνει το ξεκίνημα μιας νέας φάσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, θα είχες φροντίσει πριν από τις συνομιλίες σου με την ελληνική ηγεσία και τη σύγκληση του Ανώτατου Ελληνοτουρκικού Συμβουλίου να άρεις την απειλή πολέμου (casus belli) στην περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της (επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια).

Ταγίπ, φίλε μας, εσύ γνωρίζεις πολύ καλά ότι δεν είναι ειλικρινής φιλική προσέγγιση να ζητάς τον αφοπλισμό των ελληνικών νησιών τη στιγμή που εσύ κρατάς το περίστροφο (casus belli) και έχεις οργανώσει την αποβατική στρατιά του Αιγαίου με προφανή στόχο αυτά ακριβώς τα νησιά, των οποίων την ελληνική κυριαρχία αμφισβητείς με πολλά και διάφορα προσχήματα.

Ταγίπ, φίλε μας, μάλλον θα υποψιάζεσαι – αν δεν το γνωρίζεις – ότι η όποια προσπάθεια ελληνοτουρκικής συνεργασίας στο οικονομικό επίπεδο είναι καταδικασμένη να αποτύχει, αν προηγουμένως δεν έχουν ρυθμιστεί οι «διαφορές» που εσύ συντηρείς επενδύοντας στις διαχρονικές διεκδικήσεις τις οποίες έχεις θέσει με στόχο την αναθεώρηση των Συνθηκών που ορίζουν το περιβάλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Δεν είναι άλλωστε άγνωστο ότι λίγο πριν από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ των εμπολέμων (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία) βρίσκονταν σε πρωτοφανή διασύνδεση και επίπεδα, ωστόσο το προφανές κοινό οικονομικό συμφέρον δεν εμπόδισε αυτές τις χώρες να αλληλοσφαχτούν…

Ταγίπ, φίλε μας, μπορεί να διασκεδάζεις με το ελληνικό πολιτικό προσωπικό που νιώθεις ότι είναι του χεριού σου, ωστόσο κάπου μέσα σου γνωρίζεις ότι ακόμα κι αυτό δίνει λογαριασμό στην Ιστορία, δηλαδή στη μνήμη του λαού. Υπό αυτήν την έννοια οι απαιτήσεις που έχεις από την Ελλάδα είναι δύσκολο να ικανοποιηθούν ακόμη κι απ’ όσους έχουν τη διάθεση να σε ικανοποιήσουν…

Διαβάστε επίσης:

Η προνοιακή πολιτική «αλά κάρτ» δεν ταιριάζει σε μία ευνομούμενη Πολιτεία

Οι τοπικές κοινωνίες ξέρουν! Αυτές πάντα ξέρουν!

Εντός, εκτός και προς τα κάτω για την αριστερά