Τα τελευταία χρόνια έχει ταλανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ η απουσία μιας ολοκληρωμένης αποτίμησης των αλλεπάλληλων εκλογικών ηττών του. Το κακό άρχισε με την ήττα του 2019 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Συνεπώς θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον το προσυνεδριακό κείμενο των Θέσεων που θα παρουσιαστεί στην Κεντρική Επιτροπή στις 13-14 Ιανουαρίου, στην οποία θα παρουσιαστούν και θα ψηφιστούν τα προσυνεδριακά κείμενα.

Εν τω μεταξύ έχει ενδιαφέρον μια τοποθέτηση του Παύλου Πολάκη στην «Αυγή» της Κυριακής, ο οποίος σημείωσε μια αντίφαση: Ότι, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πλήρωσε το 2019 με «εξαέρωση» την κυβερνητική του θητεία, «παρ’ όλο που αναγκαστήκαμε να πορευτούμε με ένα πρόγραμμα που δεν ήταν δικό μας», «έπειτα από τέσσερα χρόνια ως αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε σχεδόν 14 ποσοστιαίες μονάδες».

Σύμφωνα με τον βουλευτή Χανίων, «έγιναν λάθη τόσο κατά τη διάρκεια της τετραετίας (ύφος και ένταση αντιπολιτευτικού λόγου, λάθος επιλογή των θεμάτων που αναδείξαμε κεντρικά, ανοχή στις επιλογές της Ν.Δ. κατά την πανδημία κ.ά.) όσο και κατά την προεκλογική περίοδο (ατυχείς δηλώσεις τις τελευταίες μέρες, θολό μήνυμα, απεύθυνση γενικά κι αόριστα στον μεσαίο χώρο και όχι σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες κ.ά.)».

Εάν εξαιρέσουμε την καταφανή… μπηχτή για τις αλλοπρόσαλλες προεκλογικές δηλώσεις Κατρούγκαλου για τους μικρομεσαίους και την ιστορία με τα εναλλακτικά νομίσματα που χρεώθηκε ο Τσακαλώτος, το ενδιαφέρον βρίσκεται στην επισήμανση για την επιλογή θεμάτων που ανέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ επί τέσσερα χρόνια.

Επί τη ευκαιρία να θυμίσουμε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση το διάστημα 2019-23 εστίασε κυρίως

● στη «Μητσοτάκης Α.Ε.»,

● στην προσωπική ευθύνη του πρωθυπουργού για τις υποκλοπές,

● στα ποικίλα χτυπήματα κατά της συζύγου του,

● στους «εγκληματίες» των Τεμπών,

● στην «εγκληματική» διαχείριση της πανδημίας,

● στο πόσο πιστή «υπηρέτρια συμφερόντων» ήταν η κυβέρνηση,

● στην «προσωπική εξωτερική πολιτική» του Μητσοτάκη,

● στην αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης για την ακρίβεια,

● στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος (απευθείας αναθέσεις κ.λπ.)

● και στην πολιτική της για τη μεσαία τάξη – συγγνώμη αν ξεχνάμε κάποια.

Ο κοινός παρονομαστής των περισσότερων από αυτά τα θέματα ήταν το πρόσωπο του Μητσοτάκη και η αμφισβήτηση της διαφάνειας κατά τη διακυβέρνησή του. Κοινώς πρόκειται για την ατζέντα του Τομέα Διαφάνειας του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή… του Παύλου Πολάκη.

Μια ατζέντα την οποία ο ίδιος στήριξε με πάθος και συχνά έδωσε λαβές για κατηγορίες περί «αυριανισμού» στον όλο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και αν η κεντρική εκφώνηση ήταν ενίοτε μετριοπαθής, κυρίως στα θέματα της πανδημίας. Ο ίδιος μέχρι σήμερα υποστηρίζει ουσιαστικά ότι η δική του γραμμή ήταν η σωστή και η μετριοπάθεια που επέδειξαν Τσίπρας – Ξανθός ουσιαστικά έδωσε χείρα βοηθείας στον Μητσοτάκη.

Συνεπώς εύλογη είναι η απορία: Ο βουλευτής Χανίων αμφισβητεί την επιλογή της θεματολογίας, στην οποία ο ίδιος συνέβαλε, ή θεωρεί πως αυτή έπρεπε να υποστηριχθεί περισσότερο εις βάρος άλλων θεμάτων; Και ποιος τελικά φταίει για ό,τι πήγε στραβά;

Διαβάστε επίσης:

Το κυβερνητικό ροτέισον απέτυχε – ζήτω το ροτέισον

Ιδιωτικά Πανεπιστήμια: Αλήθειες, κίνδυνοι και αισιόδοξες σκέψεις

Το σημαντικότερο πρόσωπο της χρονιάς είναι ο Άλλος!