Είναι μία ενδιαφέρουσα ιδέα αυτό που είπε ο αρχιεπίσκοπος, ότι η εκκλησία θα περιμένει να μεγαλώσουν τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών και τότε να τα βαφτίσει – αρκεί να το επιθυμούν και τα ίδια φυσικά. Υπό μια προϋπόθεση: Η ιδέα αυτή να αφορούσε όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως. Και των ετερόφυλων ζευγαριών.

Διότι το κανονικό είναι τούτο: Να μην βαφτίζονται οι άνθρωποι όταν είναι μωρά και να μην τους επιβάλλεται κάποια θρησκεία, αλλά να μεγαλώνουν και να παίρνουν μόνοι τους την απόφαση, αν και τι θα ασπαστούν.

Θα ήταν μία πολύ ωραία ιδέα, ώστε οι άνθρωποι να έχουν μεγαλύτερη ελευθερία βούλησης και λιγότερο καταναγκασμό, οικογενειακό και κοινωνικό.

Η Πολιτεία δεν επιβάλλει στους πολίτες της να βαφτίζονται. Αρκεί η ονοματοδοσία. Σειρά και της εκκλησίας να το πράξει. Να αποδεχθεί ότι δεν μπορεί να κάνει τους ανθρώπους οπαδούς της χωρίς εκείνοι να λαμβάνουν με πλήρη συνείδηση, όταν οι ίδιοι το επιλέξουν, τη σχετική απόφαση.

Βέβαια, η ιεραρχία και στην προκειμένη περίπτωση ο αρχιεπίσκοπος, δεν το λέει ούτε από κρίση φιλελευθερισμού, ούτε από σεβασμό στην ελεύθερη βούληση των ανθρώπων και του δικαιώματός τους να επιλέγουν οι ίδιοι τα της θρησκευτικής πίστης.

Ο αρχιεπίσκοπος εκφράζει αυτή τη θέση εν είδει απειλής. Την εκτοξεύει σαν ένα ανάθεμα, μία τιμωρία για όσους ανθρώπους επιλέγουν να ζήσουν και να κάνουν οικογένεια με έναν τρόπο που δεν αρέσει στην ιεραρχία.

Και μάλιστα απειλεί – ή έτσι νομίζει – ότι θα τιμωρήσει τα παιδιά για κάτι που κάνουν οι γονείς τους. Θέλει να χρησιμοποιήσει την αγάπη που έχει ένας γονιός για το παιδί του, ενάντια και στον γονιό και στο παιδί! Και να εξαναγκάσει το γονιό να μην ζήσει όπως επιλέγει και κυρίως να μην είναι γονιός!

Αδιαφορεί δε για την περίπτωση που ένας άνθρωπος ευρισκόμενος σε γάμο ομόφυλου ζευγαριού έχει θρησκευτική πίστη. Και του αρνείται το δικαίωμα να βαφτίσει το παιδί του! Ουσιαστικά με το «κήρυγμα» αυτό, ανατρέπει τα ίδια τα διδάγματα, που λέει ότι έχει η θρησκεία.

Είναι κρίμα που ο αρχιεπίσκοπος επαναλαμβάνει τη θλιβερή σύγχρονη ιστορία της εκκλησίας: Τις ίδιες απειλές εκτόξευε η ιεραρχία το 1982 κατά όσων θα προτιμούσαν τον πολιτικό γάμο, ανάλογες και πιο πρόσφατα όταν επιτράπηκε η καύση.

Ο Ιερώνυμος επιλέγει να εκδικηθεί – αυτό είναι το νόημα της δήλωσής του – όσους δεν συμβιβάζονται με την υποκριτική στάση της εκκλησίας. Στους κόλπους της οποίας είναι γνωστό ότι υπάρχει θέμα σεξουαλικής συμπεριφοράς – να το πω κομψά.

Κι όμως ο αρχιεπίσκοπος δεν κάνει του κεφαλιού του. Διότι η εκκλησία είναι κατεξοχήν τιμωρητική. Επιδιώκει να ελέγχει, να καθοδηγεί με αυστηρότητα και να «αγαπά» με σκληρές προϋποθέσεις. Η περίφημη «αγάπη» παρέχεται με όρους, που παραπέμπει συχνά σε μία αγοραία συνδιαλλαγή.

Πέρα από τα κηρύγματα σκοταδισμού, αρκεί να δει κανείς το μίσος που ενσταλάζουν στο σώμα της κοινωνίας για κάθε «διαφορετικό», οι περισσότεροι των ιεραρχών.

Κι ένα επιπλέον κρίμα: Στο μυαλό πολλών, η ορθοδοξία έμοιαζε πιο προοδευτική σε σχέση με τους Καθολικούς ή τους Προτεστάντες. Ακόμα και οι Μαρξιστές ήταν κοντά σε μία τέτοια παραδοχή. Κι όμως, έφτασε ο Πάπας να ευλογεί τα ομόφυλα ζευγάρια και ο Ιερώνυμος πρόθυμος να ταυτιστεί μέχρι και με τους φανατικούς κύκλους, θυμίζοντας τους Παραβολάνους που έκαψαν την Υπατία.

Διαβάστε επίσης:

Ανδρουλάκης: Φέρθηκα με ευγένεια στον Κασσελάκη, δεν είχε την αντίστοιχη συμπεριφορά – Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε τον δρόμο του, καλό ταξίδι

Τέσσερις νέες δημοσκοπήσεις: Ντέρμπι ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, απογοήτευση για ακρίβεια, «ναι» στον γάμο ομόφυλων ζευγαριών λένε οι πολίτες

Γάμος ομοφύλων: Στο κάδρο της αντιπολίτευσης η αποχή Βορίδη – «Ανοιχτή» και για υφυπουργούς σε περίπτωση καταψήφισης