Όταν το αίμα που ρέει είναι φρέσκο (και δη ισραηλινό) τότε αξίζει την προσοχή μας. Έτσι συνέβη και στην όχι και τόσο πρόσφατη πλέον επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ. Οι φρικαλεότητες των ισλαμιστών έκαναν τον γύρο του κόσμου και δικαίως. Ακολούθησαν επίσης εικόνες φρίκης και μαρτυρίες από την ισραηλινή σφαγή στη Γάζα, με παιδάκια αιμόφυρτα και ακρωτηριασμένα και απόλυτη ισοπέδωση της πόλης.

Το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης παρέμεινε έντονο για αρκετό καιρό, περίπου δύο μήνες, ώσπου σιγά σιγά άρχισε να φθίνει. Αναζωπυρώθηκε περιστασιακά με την ολιγοήμερη εκεχειρία και την ανταλλαγή ομήρων για να φθίνει ξανά, αυτή τη φορά οριστικά.

Η αιματοχυσία έγινε καθημερινότητα. Και τότε έπαψε να ενδιαφέρει. Τι και αν ο αριθμός των νεκρών έχει αγγίξει τους 30.000; Το (υποκριτικό) ενδιαφέρον μετατοπίστηκε σε άλλα φλέγοντα ζητήματα της εγχώριας επικαιρότητας της κάθε χώρας, εδώ είχαμε το γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια, τον κρεοπώλη του Μεσολογγίου και άλλα συγκλονιστικά.

Το ίδιο συνέβη και για την Ουκρανία. Όταν ο πόλεμος «βάλτωσε», τότε έπαψε να ενδιαφέρει. Πλέον βρίσκει κανείς ειδήσεις για τις συγκρούσεις στον… πάτο των ειδησεογραφικών sites, και σπανίως στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων.

Το θλιβερό συμπέρασμα στο οποίο οδηγείται κανείς είναι ότι οι ζωές των θυμάτων έχουν αξία μέχρι να συνηθίσουμε στην απώλεια τους. Αν κάποιος σκοτώσει έναν φρουρό έξω από το παλάτι του Μπάκινχαμ θα γίνει παγκόσμιος ντόρος, ενώ αν μία (ακόμη) ισραηλινή βόμβα χτυπήσει ένα κτήριο και σκοτώσει 30 άμαχους, θα είναι 30 νεκροί στο σύνολο των 30.000.

Ένα κομμάτι του κυνισμού αυτού είναι σύμφυτο της ανθρώπινης ύπαρξης, προσανατολισμένης πάντα στην επιβίωση του ατόμου έχοντας το εγώ στον πυρήνα. ‘Ένα άλλο κομμάτι όμως είναι και η ατόφια υποκρισία. Δημοσιογράφων, πολιτών, χρηστών των social media και οποιουδήποτε θεωρεί τον εαυτό του πολιτισμένο και ευαίσθητο. Είναι απλώς πιο εύκολο να στρέψουμε αλλού το κεφάλι πάρα να επιμένουμε, να είμαστε οι γραφικοί, να είμαστε αυτοί που χαρακτηριζόμαστε ως απολογητές της Χαμάς και άλλα πολλά.

ΥΓ: Επειδή πάγια θέση του Ισραήλ είναι ότι έχει το δικαίωμα στην αυτοάμυνα, ενδεικτικό στοιχείο αυτής της «αυτοάμυνας» είναι η αναλογία των θυμάτων. Από τους συνολικά 30.000 νεκρούς μέχρι σήμερα, 1.400 είναι οι Ισραηλινοί και οι υπόλοιποι 27.700 είναι Παλαιστίνιοι.

Διαβάστε επίσης:

Εβδομάδα… παθών για την κυβέρνηση

Η χώρα της ατιμωρησίας και άλλα ψιλά γράμματα!

Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα το 2024: Γιατί Ευρωκοινοβούλιο και Κομισιόν εκφράζουν ανησυχία και κάποιες αναγκαίες πρωτοβουλίες