Σε παρατεταμένη δοκιμασία και σε μερικό… κλονισμό βρίσκεται εδώ και καιρό το «επιτελικό» κέντρο της κυβέρνησης βλέποντας τη σταθερή διόγκωση της κοινωνικής δυσαρέσκειας και τώρα τη μεγάλη, ισχυρή λαϊκή αποδοκιμασία για τη συνεχιζόμενη προσπάθειά του να σιγάσει όπως – όπως τη βαριά «υπόθεση» της ανείπωτης τραγωδίας των Τεμπών.

Βλέπετε οι περισσότεροι των κεντρικών επιτελαρχών θεωρούσαν το «ζήτημα» σχεδόν… «λήξαν» πολιτικά μετά το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών πριν από έναν χρόνο.

Δυστυχώς γι’ αυτούς και ευτυχώς για τη δημοκρατία, για την αναγκαία διερεύνηση και διαλεύκανση των αιτιών και των ευθυνών, η διαρκής απόπειρά τους για υποβάθμιση των πολιτικών και άλλων ευθυνών τους πάει «περίπατο».

Η εντελώς πρόχειρη, βεβιασμένη, ημιτελής και «απότομα» κλεισμένη Εξεταστική Επιτροπή, το κυβερνητικά προδιαγεγραμμένο πόρισμα της πλειοψηφίας, η συζήτηση μετά στην ολομέλεια της Βουλής με ελάχιστους βουλευτές της Ν.Δ. να κάνουν «αγγαρεία» στη συζήτηση, τον «δεν ήξερα» πρώην υπουργό Κ.Α. Καραμανλή απόντα (!), αλλά και τον πρωθυπουργό να… αποφεύγει να σταθεί «εντός κάδρου» για να «περάσει» όσο γίνεται «χαμηλά» το δυστύχημα στον… χρόνο και βέβαια στη Δικαιοσύνη.

Άλλωστε βασικός υπουργός του μας τόνιζε «ποιος ασχολείται με την Εξεταστική» κ.ά. παρεμφερή, χωρίς κανείς τους να ακούει την πανελλαδικά διευρυνόμενη οργή, χωρίς να «υπολογίζει» (!) τις 1,5 εκατομμύριο υπογραφές που ζητούν απαντήσεις και τιμωρία των υπευθύνων, χωρίς να «ζυγίζει» το ειδικό πολιτικό βάρος του ψηφίσματος – κόλαφου από την Ευρωβουλή (και έρχονται και… ευρωεκλογές!) και χωρίς να «ιδρώνουν» από τη σκληρή επιτίμηση από την Ευρωπαία εισαγγελέα!

Όλα «καλά» για τον επιτελικό σχεδιασμό, που δεν «καταλάβαινε» ότι η πολιτική αποδοχή που είχε έως το περασμένο φθινόπωρο φθειρόταν αργά, συστηματικά και τώρα δείχνει να «τρέχει» περισσότερο.

Η «μονταζιέρα» της κυβέρνησης ήταν τόσο προφανής όσο και ελλειμματική, αποτυχημένη και το γεγονός ότι υποτιμούσε την αντίδραση των πολιτών και της αντιπολίτευσης την έφερε στον… αιφνιδιασμό της, πρώτα από τις δημοσκοπήσεις που είδαμε (και είχε) και τώρα από την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας στη Βουλή από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και από ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας.

Το πρωτοσέλιδο αποκαλυπτικό δημοσίευμα του «Βήματος» την περασμένη Κυριακή λειτούργησε ως θρυαλλίδα, αλλά η πολιτική, θεσμική πρωτοβουλία του κ. Ανδρουλάκη ήταν επίκαιρη και αποτελεσματική με τη σύμπραξη της αντιπολίτευσης.

Η μονταζιέρα που έκανε κοπτοραπτική στις συνομιλίες σταθμάρχη – μηχανοδηγού πρέπει να εντοπιστεί και να κυρωθεί και οι εκπρόσωποι της Ν.Δ. δεν γίνεται να υπεκφεύγουν στα πολλαπλά ερωτήματα.

Η κυβέρνηση προσπαθεί τώρα να μας «πείσει» ότι τίποτα προβληματικό δεν υπάρχει στη διαχείριση που έχει κάνει εξαρχής στην τραγωδία, ενώ περίπου θεωρεί «άχρηστη» την πρόταση δυσπιστίας παρότι τρέχει τώρα να δώσει απαντήσεις / «εξηγήσεις», με συνεντεύξεις – «ποταμούς» υπουργών (Γεραπετρίτης, Φλωρίδης κ.ά.), χθες επιτέλους και ο πρώην υπουργός «μίλησε» στη Βουλή (είδατε τι κάνει η ανεβασμένη πολιτική, κοινωνική και εσωκομματική πίεση).

Η αξιοποίηση της κοινοβουλευτικής δυνατότητας για πρόταση δυσπιστίας κάνει καλό στη δημοκρατία και στον κοινοβουλευτισμό, πολύ περισσότερο όταν η αντιπαράθεση / πολεμική γίνεται με ουσία, σοβαρότητα και ευθύνη στην αλήθεια και τους πολίτες.

Γνωρίζουμε όλοι ότι δεν πρόκειται να «πέσει» η κυβέρνηση και το πραγματικό ζητούμενο είναι η αποκαλυπτική προσπάθεια για συντονισμένη πολιτική πίεσή της για τα πολλαπλά συμπτώματα, ευθύνες αλαζονείας, αυθαιρεσίας και ετσιθελισμού.

Επιπολαιότητες τύπου «σόου» στη Βουλή και «μετακλήσεων παρατηρητών» σε εκλογές που ανέφερε ο στρατιώτης – πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. μόνο… μείωση της πολιτικής προσπάθειας επιφέρουν. Σε καμιά περίπτωση οι όποιες ισοπεδωτικές «λογικές» δεν απαντούν στα μεγάλα ζητήματα της χώρας και όσοι νομίζουν ότι μια ευρύτερη πολιτική ανακατωσούρα είναι η απάντηση γελιούνται ή είναι γραφικές προχειράντζες.

Σε δυο περίπου μήνες στις κάλπες των ευρωεκλογών μπορούμε να μετρήσουμε το πολιτικό μπόι όλων, και πρώτα της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που τώρα «ξεφτίζει» αλλά παραμένει σε ισχυρή θέση και διαθέτει ακόμη τη δημοκρατική δεδηλωμένη.

Με πρόχειρες κορώνες για εκλογές (που μας θυμίζουν τον Μητσοτάκη των αρχών του 2016, που ζήτησε αμέσως… εκλογές) δεν διερευνάται η αλήθεια για τα Τέμπη (και άλλα), απλώς εντείνεται μια πολεμική προπαγάνδα που δεν στεριώνει τη δημοκρατική μας πορεία, πέρα από τις συγκυρίες και τις προσωρινές εξάρσεις… Ο πραγματικός διάλογος για τον τόπο και την Ευρώπη δεν μπορεί να «στέκεται» σε μονταζιέρες…

Διαβάστε επίσης:

Η αμείλικτη ταξικότητα του καρκίνου

Απελπισμένοι κι επικίνδυνοι…

Κι όμως κινείται…