Μια συνάντηση Τραμπ-Πούτιν έχει προταθεί και από τις δύο πλευρές εδώ και καιρό. Γιατί λοιπόν να θέλει η μία ή η άλλη πλευρά να συμβεί τώρα; Αυτό το ερώτημα διατυπώνει το CNN και επιχειρεί σε ανάλυσή του να παραθέσει ορισμένα από τα πιθανά σενάρια, που ενδέχεται να επικρατήσουν μετά την πολυαναμενόμενη συνάντηση.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ θέλει να αξιοποιήσει τη δύναμη της προσωπικότητάς του για να επιτύχει μια συμφωνία, πιστεύοντας ότι έξι μήνες αδιαλλαξίας από τη Μόσχα θα μπορούσαν να ξεπεραστούν με μια συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο με το Κρεμλίνο. Φαίνεται ακόμη να προσκολλάται στην ιδέα ότι το Κρεμλίνο μπορεί να πειστεί να σταματήσει τον πόλεμο, παρά το γεγονός ότι ο Ρώσος ομόλογός του πρόσφατα υπαινίχθηκε τη μαξιμαλιστική θέση ότι ο ρωσικός και ο ουκρανικός λαός είναι ένα, και όπου πατάει ένας Ρώσος στρατιώτης είναι η Ρωσία.

Ο Ρώσος ηγέτης Βλαντιμίρ Πούτιν θέλει να αγοράσει χρόνο, έχοντας ήδη απορρίψει μια πρόταση άνευ όρων κατάπαυσης του πυρός από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Ουκρανία τον Μάιο, προσφέροντας αντ’ αυτού δύο μονομερείς, σύντομες και ασήμαντες παύσεις. Οι δυνάμεις του προχωρούν στην πρώτη γραμμή σε μια καλοκαιρινή επίθεση που θα μπορούσε να τον φέρει αρκετά κοντά στους στόχους του ώστε οι διαπραγματεύσεις το φθινόπωρο να αφορούν ένα πολύ διαφορετικό status quo στον πόλεμο.

Εάν οι δύο άνδρες συναντηθούν, ένας προφανής αμερικανικός στόχος είναι μια τριμερής σύνοδος κορυφής με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι για να συζητήσουν τον τερματισμό του πολέμου – την ίδια μορφή συνόδου κορυφής που η Ρωσία απέρριψε στην Κωνσταντινούπολη τον Μάιο. Ο ρωσικός σκοπός είναι πιθανό να επιτρέψει στον Πούτιν να σύρει τον Τραμπ πίσω στην τροχιά του αφηγήματος της Μόσχας.

Ωστόσο, μια σύνοδος κορυφής μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτή τη φορά, και εγείρει το ερώτημα για το πώς θα μπορούσε να τελειώσει ο πόλεμος. Ακολουθούν πέντε πιθανά σενάρια:

Ο Πούτιν συμφωνεί σε μια άνευ όρων κατάπαυση του πυρός

Εξαιρετικά απίθανο. Είναι απίθανο ο Πούτιν να συμφωνήσει σε μια κατάπαυση του πυρός στην οποία τα μέτωπα θα παραμείνουν ως έχουν – οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρώπη και η Ουκρανία ζήτησαν ήδη μια τέτοια παύση τον Μάιο, υπό την απειλή κυρώσεων, και η Ρωσία την απέρριψε. Ο Τραμπ απέφυγε τις κυρώσεις, προτιμώντας συνομιλίες χαμηλού επιπέδου στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίες δεν οδήγησαν πουθενά. Μια 30ήμερη κατάπαυση του πυρός νωρίτερα φέτος κατά των ενεργειακών υποδομών δεν τηρήθηκε ή δεν επιτεύχθηκε.

Το Κρεμλίνο μετατρέπει επί του παρόντος τα σταδιακά κέρδη στην πρώτη γραμμή σε στρατηγικά πλεονεκτήματα και δεν θα έβλεπε κανένα νόημα να σταματήσει αυτή την πρόοδο τώρα, καθώς φτάνει στο αποκορύφωμά της. Ούτε καν η απειλή δευτερογενών κυρώσεων κατά της Κίνας και της Ινδίας – οι οποίες φαίνονται να αντιστέκονται στην πίεση των ΗΠΑ – δεν θα αλλάξει αυτόν τον άμεσο στρατιωτικό υπολογισμό για το υπόλοιπο του καλοκαιριού. Μέχρι τον Οκτώβριο, τουλάχιστον, ο Πούτιν θα θέλει να πολεμήσει επειδή κερδίζει.

Πραγματισμός και περισσότερες συνομιλίες

Οι συνομιλίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε περισσότερες συνομιλίες αργότερα, που θα σφραγίσουν τα ρωσικά κέρδη όταν έρθει ο χειμώνας, παγώνοντας τις πρώτες γραμμές στρατιωτικά και κυριολεκτικά γύρω στον Οκτώβριο. Ο Πούτιν μπορεί να έχει καταλάβει τις ανατολικές πόλεις Ποκρόφσκ, Κωστιαντίνιβκα και Κουπιάνσκ μέχρι τότε, δίνοντάς του μια σταθερή θέση για να μείνει άπραγος τον χειμώνα και να ανασυνταχθεί. Η Ρωσία μπορεί στη συνέχεια να πολεμήσει ξανά το 2026 ή να χρησιμοποιήσει τη διπλωματία για να καταστήσει αυτά τα κέρδη μόνιμα. Ο Πούτιν θα μπορούσε επίσης να εγείρει το ενδεχόμενο εκλογών στην Ουκρανία -που καθυστέρησαν λόγω του πολέμου και για λίγο ήταν θέμα συζήτησης του Τραμπ- για να αμφισβητήσει τη νομιμότητα του Ζελένσκι και ακόμη και να τον εκθρονίσει υπέρ ενός πιο φιλορώσου υποψηφίου.

Η Ουκρανία αντέχει με κάποιο τρόπο τα επόμενα δύο χρόνια

Σε αυτό το σενάριο, η στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ και της Ευρώπης προς την Ουκρανία τις βοηθά να ελαχιστοποιήσουν τις παραχωρήσεις στην πρώτη γραμμή τους επόμενους μήνες και οδηγεί τον Πούτιν να επιδιώξει διάλογο, καθώς ο στρατός του έχει για άλλη μια φορά αποτύχει να ανταποκριθεί. Το Ποκρόφσκ μπορεί να πέσει και άλλα οχυρά της ανατολικής Ουκρανίας μπορεί να απειληθούν, αλλά η Ουκρανία θα μπορούσε να δει τη ρωσική προέλαση να επιβραδύνεται, όπως έχει κάνει και στο παρελθόν, και το Κρεμλίνο θα μπορούσε ακόμη και να νιώσει το δάγκωμα των κυρώσεων και μια υπερθέρμανση της οικονομίας. Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις έχουν ήδη διατυπώσει προχωρημένα σχέδια για μια «δύναμη διαβεβαίωσης» που θα αναπτυχθεί στην Ουκρανία ως μέρος των εγγυήσεων ασφαλείας. Αυτά τα δεκάδες χιλιάδες ευρωπαϊκά στρατεύματα του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να κάθονται γύρω από το Κίεβο και άλλες μεγάλες πόλεις, παρέχοντας υλικοτεχνική και μυστική βοήθεια στην Ουκρανία καθώς ανοικοδομείται και να δημιουργήσουν επαρκή αποτρεπτική ικανότητα ώστε η Μόσχα να αποφασίσει να αφήσει τις πρώτες γραμμές όπως είναι. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει η Ουκρανία.

Καταστροφή για την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ

Ο Πούτιν θα μπορούσε να δει σωστά τις ρωγμές στην ενότητα της Δύσης μετά από μια σύνοδο κορυφής με τον Τραμπ που βελτιώνει τις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, αλλά αφήνει την Ουκρανία να τα βγάλει πέρα μόνη της. Η Ευρώπη θα μπορούσε να κάνει ό,τι μπορεί για να υποστηρίξει το Κίεβο, αλλά να μην καταφέρει να ανατρέψει την ισορροπία χωρίς την αμερικανική υποστήριξη. Ο Πούτιν θα μπορούσε να δει μικρά κέρδη στα ανατολικά της Ουκρανίας να μετατρέπονται σε αργή κατατρόπωση των ουκρανικών δυνάμεων στο πεδίο, ανοιχτό έδαφος μεταξύ του Ντονμπάς και των κεντρικών πόλεων Ντνίπρο, Ζαπορίζια και της πρωτεύουσας. Η ουκρανική άμυνα θα μπορούσε να αποδειχθεί αδύναμη και η στρατιωτική κρίση ανθρώπινου δυναμικού του Κιέβου μετατρέπεται σε πολιτική καταστροφή όταν ο Ζελένσκι απαιτεί ευρύτερη κινητοποίηση για να στηρίξει την άμυνα της χώρας. Η ασφάλεια του Κιέβου φαίνεται ξανά σε κίνδυνο. Οι δυνάμεις του Πούτιν προχωρούν. Οι δυνάμεις της Ευρώπης εκτιμούν ότι θα ήταν καλύτερο να πολεμήσουν τη Ρωσία στην Ουκρανία παρά αργότερα εντός του πραγματικού εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά οι ηγέτες της Ευρώπης τελικά δεν έχουν την πολιτική εντολή να συμμετάσχουν σε έναν πόλεμο για γη εντός της Ουκρανίας. Ο Πούτιν προχωρά. Το ΝΑΤΟ δεν καταφέρνει να δώσει μια ενιαία απάντηση. Αυτός είναι ο εφιάλτης της Ευρώπης, αλλά είναι ήδη το τέλος μιας κυρίαρχης Ουκρανίας.

Καταστροφή για τον Πούτιν: μια επανάληψη των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν

Η Ρωσία θα μπορούσε να κάνει λάθη, σπαταλώντας χιλιάδες ζωές στρατιωτών την εβδομάδα, για σχετικά μικρά κέρδη, και βλέποντας τις κυρώσεις να διαβρώνουν τη συμμαχία του με την Κίνα και τα έσοδα από την Ινδία. Τα χρηματοοικονομικά αποθέματα του κρατικού επενδυτικού ταμείου της Μόσχας θα μπορούσαν να μειωθούν και τα έσοδά της να μειώνονται. Η διαφωνία μεταξύ της ελίτ της Μόσχας θα μπορούσε να αυξηθεί για το πώς το Κρεμλίνο απέρριψε τις διπλωματικές εκτροπές στον πόλεμο επιλογής του, υπέρ της στρατιωτικής επιμονής και μιας μη βιώσιμης σύγκρουσης μεσολάβησης με το ΝΑΤΟ. Ο Τραμπ γίνεται άχρηστος και η εστίαση των ΗΠΑ μετά τις ενδιάμεσες εκλογές επιστρέφει στους παραδοσιακούς κανόνες εξωτερικής πολιτικής της αντίθεσης στη Μόσχα και τον υποστηρικτή της, το Πεκίνο.Σε αυτό το σενάριο, το Κρεμλίνο θα μπορούσε να συναντήσει μια στιγμή όπου η αντίστασή του στις κοινότοπες δυσκολίες της πραγματικότητας και στις οικονομικές δυσκολίες του ίδιου του λαού του, θα γίνει τοξική. Παρόμοιοι κακοί πολιτικοί λογισμοί συνέβαλαν στην τελικά άκαρπη κατοχή του Αφγανιστάν από τους Σοβιετικούς σε έναν ακόμη πόλεμο επιλογής. Παρόμοιες στιγμές απροσδόκητης αδυναμίας του Κρεμλίνου έχουν ήδη εμφανιστεί στον πόλεμο της Ουκρανίας, όπως όταν ο έμπιστος του Πούτιν, Γεβγκένι Πριγκόζιν, φαίνεται να ηγήθηκε μιας βραχύβιας εξέγερσης στην πρωτεύουσα.Ο Πούτιν είναι δυνατός στην επιφάνεια, μέχρι να φανεί αδύναμος, και τότε μπορεί να εκτεθεί ως εξαιρετικά αδύναμος. Έχει συμβεί στο παρελθόν τόσο σε μια επεκτατική Σοβιετική Ρωσία όσο και στον Πούτιν. Το πρόβλημα με αυτό το σενάριο είναι ότι παραμένει η καλύτερη ελπίδα των Δυτικών στρατηγών που δεν μπορούν ούτε να διασκεδάσουν την πλήρη είσοδο του ΝΑΤΟ στον πόλεμο για να βοηθήσουν την Ουκρανία να κερδίσει, ούτε την ικανότητα του Κιέβου να απωθήσει τη Μόσχα στρατιωτικά.

Όπως σημειώνει το CNN, καμία από τις επιλογές δεν είναι καλή για την Ουκρανία. Μόνο μία από αυτές σημαίνει την πραγματική ήττα της Ρωσίας ως στρατιωτικής δύναμης και απειλή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Και καμία από αυτές δεν μπορεί να προκύψει από μια συνάντηση Τραμπ-Πούτιν κατ’ ιδίαν, χωρίς η Ουκρανία να γίνει μέρος οποιασδήποτε συμφωνίας αργότερα.

Διαβάστε επίσης:

Τηλεφωνική επικοινωνία Πούτιν – Σι Τζινπίνγκ – Ικανοποίηση του Πεκίνου για τις επαφές Ρωσίας – ΗΠΑ

Η Γερμανία ανέστειλε τις εξαγωγές όπλων προς το Ισραήλ για χρήση στη Γάζα – Προβληματισμός φον ντερ Λάιεν για το σχέδιο Νετανιάχου

Γάζα: Το ισραηλινό σχέδιο συνιστά νέο έγκλημα πολέμου, λέει η Χαμάς