Τις δυσκολίες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, η οποία μετατρέπεται σε ακυβέρνητη ήπειρο περιγράφει σε ανάλυσή του, το Bloomberg, το οποίο σημειώνει ότι πολλές κυβερνήσεις, από τη Βρετανία και τη Γαλλία μέχρι τη Γερμανία, την Ισπανία και την Πολωνία, αντιμετωπίζουν προβλήματα που τις οδηγεί σε παράλυση και αδυναμία λήψης αποφάσεων. 

Μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής ηπείρου μαστίζεται από έναν ολέθριο συνδυασμό πιεσμένων προϋπολογισμών, «παγωμένης» διοίκησης, κοινοβουλευτικού κατακερματισμού, ανόδου ακραίων πολιτικών κομμάτων και πολιτών που κινητοποιούνται διαρκώς.

Και αυτή η αδυναμία των κυβερνήσεων φαίνεται να εξελίσσεται σε κανόνα στην Ευρώπη, όταν στις ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ καταφεύγει στον στρατό για να επιβάλει την τάξη ή σε εκτελεστικά διατάγματα για να κυβερνήσει. Παραβιάζοντας ακόμη και το Σύνταγμα των ΗΠΑ. Παράλληλα, η ακροδεξιά ενισχύεται στην Ευρώπη, διεκδικώντας την εξουσία.

Οι εθνικές κρίσεις

Στη Γαλλία, οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις συνδικάτων απειλούν να παραλύσουν τη χώρα με αφορμή τις περικοπές δαπανών, ενώ ο Μακρόν βλέπει την προεδρία του να αποδυναμώνεται συνεχώς. Ο διορισμός πέμπτου πρωθυπουργού μέσα σε δύο χρόνια δείχνει την αδυναμία σταθερής διακυβέρνησης, την ώρα που η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν προετοιμάζεται να εκμεταλλευτεί την πολιτική κρίση και να διεκδικήσει την εξουσία στις επόμενες εκλογές.

Ακόμη και στη Βρετανία, όπου οι Εργατικοί πήραν μια εντυπωσιακή εκλογική νίκη, ο Κιρ Στάρμερ δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα. Αντιμετωπίζει προβλήματα με τον προϋπολογισμό, η αγορά είναι ασταθής και επανεμφανίστηκαν ανησυχίες για τον πληθωρισμό. Ταυτόχρονα, το ReformUΚ, του Νάιτζελ Φάρατζ εμφανίζει μεγάλη δυναμική.

Στη Γερμανία, ο φρέσκος κυβερνητικός συνασπισμός υπό τον Φρίντριχ Μερτς ήδη παρουσιάζει ρωγμές. Κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης είναι το ακροδεξιό AfD, που εμφανίζεται ισοδύναμο με τους Χριστιανοδημοκράτες του Γερμανού καγκελαρίου στις δημοσκοπήσεις.

Στην Ισπανία, ο συνασπισμός υπό την ηγεσία των Σοσιαλιστών του Πέδρο Σάντσεθ δέχεται πιέσεις. Στην Πορτογαλία, έχουν γίνει τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σε τρία χρόνια. Και η Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία, φαίνεται ότι κρατάει ακόμη, αλλά έχει τα χέρια της δεμένα, λόγω αντικρουόμενων απαιτήσεων μεταξύ των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού.

Ο Ολλανδός πρωθυπουργός Ντικ Σοφ επέζησε από την ψήφο εμπιστοσύνης στα τέλη Αυγούστου, αλλά αντιμετωπίζει πρόωρες εκλογές τον επόμενο μήνα. Και το Βέλγιο χρειάστηκε περισσότερο από μισό χρόνο για να σχηματίσει κυβέρνηση.

Η εικόνα δεν είναι καλύτερη στην Πολωνία, όπου ο Ντόναλντ Τουσκ βλέπει την ατζέντα του να μπλοκάρεται από έναν εθνικιστή πρόεδρο με δικαίωμα βέτο, ούτε στη Ρουμανία, η οποία μόλις βγήκε από τη χειρότερη πολιτική κρίση των τελευταίων δεκαετιών, με τη σκιά ρωσικής επιρροής να βαραίνει.

Η Ιταλία φαίνεται πιο σταθερή με την Τζόρτζια Μελόνι, καθώς γίνεται η μακροβιότερη πρωθυπουργός της χώρας από την εποχή Μπερλουσκόνι, Αλλά οι δεσμεύσεις λόγω του υψηλού χρέους και δύο εξίσου ισχυρά κοινοβουλευτικά Σώματα κρατούν τα χέρια της δεμένα, τονίζει το Bloomberg.

Γήρανση πληθυσμού, κατάρρευση της συναίνεσης

Οι λόγοι πίσω από αυτή την ορατή κρίση στην Ευρώπη είναι όμοιοι. Εξαιτίας της αναιμικής ανάπτυξης, δεν υπάρχει συναίνεση για την κατανομή των εσόδων, ενώ το μεταναστευτικό και οι ανισότητες εντείνουν την αντιπαράθεση.

Παράλληλα, η γήρανση του πληθυσμού και η υπογεννητικότητα εντείνουν τη δημοσιονομική πίεση, όπου η μια γενιά στρέφεται εναντίον της άλλης. Το συνταξιοδοτικό είναι από τα πιο κρίσιμα ζητήματα. Χώρες όπως η Γαλλία, η Βρετανία, αλλά και η Γερμανία και η Ισπανία πρέπει να βρουν λύσεις, άμεσα.

Επιπλέον, το Bloomberg βλέπει αναλογίες στην άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη πριν από περίπου έναν αιώνα. Και θυμίζει ότι όσα ζούμε σήμερα είναι σαν την ηχώ από τα χρόνια του Μεσοπολέμου, όπου το χάος επώασε τον φασισμό στη Γερμανία και την Ιταλία, αλλά και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία.

Συνέπειες, κίνδυνοι και μια ευκαιρία

Η κρίση κυβερνησιμότητας δεν έχει μόνο πολιτικές συνέπειες. Οι αγορές ήδη στέλνουν προειδοποιητικά σήματα, με τις αποδόσεις των κρατικών ομολόγων σε Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο να αυξάνονται, δείχνοντας ότι οι επενδυτές χάνουν την εμπιστοσύνη τους. Ο κίνδυνος είναι πως η πολιτική αδυναμία θα μετατραπεί σε οικονομική κρίση, οδηγώντας σε έναν φαύλο κύκλο αβεβαιότητας.

Παράλληλα, τονίζεται ότι μια Ευρώπη αποδυναμωμένη πολιτικά καθίσταται ευάλωτη στις εξωτερικές πιέσεις. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν δοκιμάζει τα ανατολικά σύνορα της ΕΕ με επιθέσεις μη επανδρωμένων σε Πολωνία και Ρουμανία. Η Κίνα επιδιώκει να διασπάσει την ευρωπαϊκή συνοχή μέσα από διμερείς συμφωνίες, όπως με την Ισπανία ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό τον Ντόναλντ Τραμπ μόνο ως στρατηγικό εταίρο δεν αντιμετωπίζουν την Ευρώπη.

Όπως υπογραμμίζει το Bloοmberg, θεσμοί όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχουν δείξει ότι μπορούν να προσφέρουν σταθερότητα σε περιόδους κρίσης. Όμως, η ίδια η ΕΕ πάσχει από αργούς μηχανισμούς λήψης αποφάσεων και συχνά γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος για εθνικά προβλήματα, τροφοδοτώντας τον ευρωσκεπτικισμό.

Διαβάστε επίσης:

Ινδονησία: Πάνω από 800 μαθητές έπαθαν τροφική δηλητηρίαση από δωρεάν σχολικά γεύματα

Ιταλία: Απεργία των συνδικάτων για συμπαράσταση στη Γάζα

Νέες τουρκικές NAVTEX στο Αιγαίο ενόψει της συνάντησης Μητσοτάκη-Ερντογάν