Όλοι μιλούν για την πρώτη «εφιαλτική» νύχτα του Νικολά Σαρκοζί στη φυλακή. «Σιγά τα ωά». Όλοι μιλούν για τα κοσμήματα του Ναπολέοντα, αλήθεια ποιος νοιάζεται;

Αλλά το ζωντανό Παρίσι, αυτό που παράγει τέχνη, αυτό που σπάει μια μπαγκέτα με σαλάμι στη μέση κι ανοίγει μια μποτίλια κρασί, αυτό που ερωτεύεται, ζει, τραγουδά και πεθαίνει στη Μονμάρτρη και στο Καρτιέ Λατέν, δεν καταδέχεται τα ντεφιλέ της μόδας και τα καπρίτσια του Εμανουέλ Μακρόν, έχει τους δικούς του καλλιτέχνες και τους δικούς του ήρωες.

Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Κολύς (Coluche), ένας δαιμόνιος κωμικός, ένας αναρχικός καλλιτέχνης που έδινε στην «stand-up comedy» σοβαρή υπόσταση και στο θεατή σοβαρό λόγο για να γελάσει.

Ο ατίθασος Κολύς

Γεννήθηκε στο Μοντπαρνάς, κι άρχισε τα πρώτα του βήματα το 1969, στο καφέ-θέατρο «Café de la Gare», ένα καλλιτεχνικό στέκι του οποίου ήταν ιδρυτικό μέλος. Φανταστείτε ότι μερικά από τα «αφεντικά» ή χρηματοδότες του καφέ ήταν ο Ζορζ Μουστακί, ο Ζακ Μπρελ, ο Ζαν Φερά και ο Ρεϊμόν Ντεβός. Ο Κολύς έκανε αμέσως αίσθηση ερμηνεύοντας το σκετς «Η ιστορία ενός τύπου» στο οποίο ανέλυε τη δυσκολία της διήγησης μιας αστείας ιστορίας. Η επιτυχία ήταν μεγάλη αλλά ο Κολύς εξαναγκάστηκε τελικά να φύγει από το καφέ-θέατρο γιατί έπινε πολύ αλκοόλ.

Τότε τον πλησίασε ο μάνατζερ ταλέντων Πολ Λεντεμάν, που του πρότεινε να τον γνωρίσει σ’ ένα ευρύτερο ακροατήριο. Την εποχή εκείνη ο Κολύς διαμόρφωσε  την κωμική περσόνα του. Ήταν λίγο γεματούλης, φορούσε στρογγυλά γυαλιά και μια μύτη κλόουν ή απλά έβαφε κόκκινη τη μύτη του, παπούτσια τένις, κίτρινο μπλουζάκι και μια φόρμα εργασίας με λεπτές μπλε κι άσπρες ρίγες. Άρχισε να παρωδεί ένα τηλεπαιχνίδι της γαλλικής τηλεόρασης, και γρήγορα έκανε αίσθηση και απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα.

Το 1973, έπαιξε στο αναρχικό σατιρικό φιλμ «Τέμροκ», του Κλοντ Φαραλντό, με τον Μισέλ Πικολί. Το έργο παίχτηκε και στην Ελλάδα -στη μεταπολίτευση- για δύο ή τρεις μέρες, στον κινηματογράφο «Στούντιο», πριν το απαγορεύσει ο εισαγγελέας. Το 1976, έπαιξε με τον μεγάλο Λουί ντε Φινές, στην ταινία «Στήθος ή Μπούτι;» και το φιλμ είχε μεγάλη επιτυχία. Την επόμενη χρονιά έκανε ένα δικό του φιλμ, «Δεν θα πάρετε ποτέ την Αλσατία και τη Λοραίνη!», απευθυνόμενος στους «εχθρούς» που επιβουλεύονταν τη Γαλλία.

Δούλεψε στο ραδιόφωνο «Europe 1» αλλά εκδιώχθηκε γιατί τα αστεία του  θεωρήθηκαν χυδαία. Προσελήφθη αμέσως στο «Radio Monte Carlo» αλλά εκδιώχθηκε δέκα μέρες αργότερα επειδή έκανε κάποιο σχόλιο για την ερωτική ζωή της πριγκίπισσας Καρολίνας. Έπειτα έγινε διευθυντής στον πειρατικό -τότε- σταθμό «RFM», ενώ το χοντρό αναρχικό του χιούμορ έγινε σημαία για τα ελευθέρια κόμικ περιοδικά «Hara-Kiri» και «Charlie Ebdo» στο οποίο διατηρούσε και τη μόνιμη στήλη «Les Pauvres sont des cons» (Οι φτωχοί είναι μ@λ@κες).

Το 1983, πήρε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού, «Cesar», για την πρώτη δραματική ερμηνεία του στο φιλμ «So long, Stooge» (Αντίο παλιάτσο), του Κλοντ Μπερί.

Υποψήφιος πρόεδρος

Στις 30 Οκτωβρίου του 1980, ο Κολύς ανακοίνωσε ότι θα κατέβαινε στις επόμενες προεδρικές εκλογές της Γαλλίας. Κανένας δεν τον πήρε στα σοβαρά μέχρι που η κυριακάτικη εφημερίδα Le Journal du Dimanche, στις 14 Δεκεμβρίου 1980, δημοσίευσε γκάλοπ που έδειχνε ότι ο Κολύς είχε σταθερά την υποστήριξη του 16% των ερωτηθέντων.

Την προεκλογική εκστρατεία οργάνωσε το περιοδικό Charlie Ebdo, με συνθήματα: «Coluche – ο μοναδικός υποψήφιος που δεν έχει λόγο να πει ψέματα» και «Πριν από μένα, η Γαλλία ήταν διαιρεμένη στα δύο. Τώρα θα διπλωθεί στα τέσσερα (από τα γέλια)».

Στο τέλος όμως αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την υποψηφιότητά του, λόγω μεγάλων πολιτικών πιέσεων, ακόμη και από τον Φρανσουά Μιτεράν που έβλεπε ότι ο Κολύς θα του έκοβε τα ποσοστά. Ο Κολύς δεχόταν απειλές για τη ζωή του, και σίγουρα ρόλο στην υπαναχώρησή του έπαιξε και η δολοφονία του θεατρικού του μάνατζερ Ρενέ Γκερλέν.

Ο Κολύς αγαπούσε να κάνει αστεία με τον κομμουνισμό, και βέβαια να τα «χώνει» στον Γάλλο κομμουνιστή ηγέτη Ζορζ Μαρσέ. Ήταν αδυσώπητος! Κατήγγειλε με στοιχεία την αστυνομική βία, όταν οι αριστεροί πετούσαν χαρταετό! Διακωμωδούσε τον εθνικισμό και το ρατσισμό των Γάλλων, αλλά και τη θεσμική τους συγχώνευση συνδυαστικά!

Είμαστε όλοι «Μπλε»!

Επικό παραμένει ένα σκετς του Κολύς μέσα σ’ ένα λεωφορείο. Οι επιβάτες λευκοί και μαύροι αρχίζουν να διαπληκτίζονται όταν ένας λευκός κύριος απαιτεί να σηκωθεί ένας μαύρος για να καθίσει μια λευκή κυρία που δεν είχε θέση. Ο μαύρος δεν θέλει να σηκωθεί, και ο λευκός κύριος τον αποκαλεί «αγενή». Ο μαύρος τότε του λέει «αφού εσύ είσαι ευγενής, γιατί δεν δίνεις τη δική θέση σου στην κυρία;» Τότε πετάγονται κι άλλοι επιβάτες άλλοι για να υπερασπιστούν τον λευκό κύριο, κι άλλοι για να υπερασπιστούν τον μαύρο. Σε λίγο ο καυγάς φουντώνει. Ο Κολύς (που είναι οδηγός) βλέποντας πως η κατάσταση θα παρεκτραπεί, σταματά το λεωφορείο και τους λέει: «Τι πράγματα αυτά; Σ’ αυτό το λεωφορείο δεν υπάρχουν λευκοί και μαύροι! Εδώ, είμαστε όλοι «μπλε!» (δηλαδή εθνική Γαλλίας). Όλοι στο άκουσμα αυτό στέκονται προσοχή λες και θ’ ακουστεί ο εθνικός ύμνος. Τότε, ο Κολύς τους λέει: «Λοιπόν, οι μπλε ανοιχτοί μπροστά, και οι μπλε σκούροι πίσω!»

Εστιατόρια της καρδιάς

Τον Σεπτέμβριο του 1985, ο Κολύς ανακοίνωσε την ιδέα του να μαζέψει τρόφιμα για τους άπορους του Παρισιού. Η ιδέα αυτή εξελίχθηκε στα «Restaurants du Coeur», όπου από τις 21 Δεκεμβρίου 1985, τουλάχιστον 40.000 εθελοντές, σέρβιραν κάθε μέρα 600.000 δωρεάν γεύματα στους άπορους του Παρισιού ενώ πολύ γρήγορα επεκτάθηκαν και στις περισσότερες πόλεις της Γαλλίας. Όλοι κινητοποιήθηκαν, ο Γκολντμάν έγραψε ένα τραγούδι για το σκοπό αυτό, και τραγούδησαν ο Κολύς, ο Υβ Μοντάν, και πολλοί άλλοι γνωστοί καλλιτέχνες έκαναν φωνητικά.

Έξι μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του 1986, ο Κολύς σκοτώθηκε σ’ ένα -κατά πολλούς περίεργο- ατύχημα με τη μοτοσυκλέτα του. Όμως τα «Restaurants du Coeur», συνεχίζουν και φέτος κλείνουν 40 χρόνια λειτουργίας σερβίροντας κάθε μέρα εκατομμύρια δωρεάν γεύματα στους άπορους της Γαλλίας.

Ξέρω, ο Νικολά Σαρκοζί πέρασε την πρώτη του «εφιαλτική» νύχτα στη φυλακή, και σύζυγός του «υποφέρει».

«Αλλά, και η κωμωδία κάτι ξέρει από δικαιοσύνη», όπως έλεγε κάποιος…

Διαβάστε επίσης:

Στιβ Μπάνον: «Ο Τραμπ θα πάει για τρίτη θητεία, συνηθίστε το»

Σκάνδαλο στην Αγγλικανική Εκκλησία: Ο Αρχιεπίσκοπος, τα μετρητά και οι κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση

Τουρκία: Αστυνομικοί έκαναν έφοδο σε τηλεοπτικό κανάλι της αντιπολίτευσης – Συνελήφθη ο διευθυντής ειδήσεων