Ύστερα από χρόνια στασιμότητας και αλλεπάλληλων εξαγγελιών χωρίς αποτέλεσμα, η κυβέρνηση προχωρά σε νομοθετική παρέμβαση για τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο, επιχειρώντας να κλείσει έναν από τους πιο επίμονους «ανοιχτούς λογαριασμούς» της οικονομικής κρίσης. Πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά περίπου 40.000 δανειολήπτες, οι οποίοι εδώ και πάνω από μία δεκαετία παραμένουν εγκλωβισμένοι στις επιπτώσεις της ανατίμησης του ελβετικού νομίσματος.

Τα δάνεια αυτά χορηγήθηκαν κυρίως την περίοδο 2005–2009, σε συνθήκες χαμηλών επιτοκίων και σχετικής νομισματικής σταθερότητας. Η απότομη ανατίμηση του ελβετικού φράγκου μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση ανέτρεψε πλήρως τις αρχικές προβλέψεις, οδηγώντας χιλιάδες δανειολήπτες στο παράδοξο να χρωστούν σήμερα –σε όρους ευρώ– περισσότερα από το αρχικό κεφάλαιο, παρά τα χρόνια αποπληρωμών. Παρά τη σοβαρότητα του προβλήματος, επί μακρόν δεν υπήρξε συνολική λύση, με το βάρος να μεταφέρεται σχεδόν αποκλειστικά στους οφειλέτες.

Η νέα ρύθμιση δεν επιβάλλει υποχρεωτική λύση, αλλά εισάγει ένα πλαίσιο επιλογών. Όσοι εκτιμούν ότι η ισοτιμία ευρώ–ελβετικού φράγκου μπορεί να κινηθεί ευνοϊκά στο μέλλον, διατηρούν τη δυνατότητα παραμονής στο ελβετικό νόμισμα, επωφελούμενοι από τα χαμηλά επιτόκια, αναλαμβάνοντας όμως εξ ολοκλήρου τον συναλλαγματικό κίνδυνο.

Για τους υπόλοιπους δανειολήπτες προβλέπονται δύο βασικές διαδρομές, τις οποίες οι τράπεζες υποχρεούνται να αποδεχθούν. Η πρώτη αφορά τον εξωδικαστικό μηχανισμό και απευθύνεται σε μη ενήμερους οφειλέτες. Στην περίπτωση αυτή, η λύση που προκύπτει από τον αλγόριθμο του μηχανισμού δεσμεύει τους πιστωτές, αποτελώντας μια ειδική πρόβλεψη για τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο, καθώς στα αντίστοιχα δάνεια σε ευρώ οι τράπεζες διατηρούν, κατά κανόνα, δικαίωμα απόρριψης.

Η δεύτερη επιλογή αφορά ενήμερους δανειολήπτες ή όσους έχουν ήδη ρυθμίσει και εξυπηρετούν το δάνειό τους. Προβλέπεται η μετατροπή του δανείου σε ευρώ με βελτιωμένη ισοτιμία, γεγονός που οδηγεί σε άμεση μείωση του οφειλόμενου κεφαλαίου. Η ελάφρυνση είναι κλιμακωτή, από 15% έως και 50%, ανάλογα με εισοδηματικά, περιουσιακά και οικογενειακά κριτήρια, δίνοντας σαφή προτεραιότητα στους οικονομικά ασθενέστερους.

Η ρύθμιση συνοδεύεται από σταθερό επιτόκιο για όλη την εναπομείνασα διάρκεια του δανείου, που κυμαίνεται από 2,30% έως 2,90%, καθώς και από δυνατότητα επιμήκυνσης έως και πέντε έτη. Στόχος είναι η μείωση της μηνιαίας δόσης και η αποφυγή νέων αβεβαιοτήτων, με τον δανειολήπτη να γνωρίζει εκ των προτέρων το ακριβές κόστος και τον χρόνο αποπληρωμής.

Η βελτίωση της ισοτιμίας –το λεγόμενο «κούρεμα»– κατανέμεται σε τέσσερις κατηγορίες, με διαφορετικά ποσοστά ελάφρυνσης και επιτόκια, ενώ η τέταρτη κατηγορία προβλέπει μικρότερη ελάφρυνση χωρίς εισοδηματικά ή περιουσιακά κριτήρια.

Το κόστος της παρέμβασης καλύπτεται αποκλειστικά από τις τράπεζες, με την κυβέρνηση να διαβεβαιώνει ότι η ρύθμιση είναι δημοσιονομικά ουδέτερη και δεν επηρεάζει τις τιτλοποιήσεις του «Ηρακλή», καθώς περιορίζει τον συναλλαγματικό κίνδυνο και σταθεροποιεί τις ταμειακές ροές.

Παρά ταύτα, το βασικό ερώτημα παραμένει ανοιχτό. Μετά από τόσα χρόνια καθυστέρησης, μένει να αποδειχθεί αν η παρέμβαση αυτή μπορεί να αποτελέσει μια βιώσιμη και οριστική λύση ή αν θα αποδειχθεί μια ακόμη μερική διευθέτηση ενός προβλήματος που ταλανίζει τους δανειολήπτες εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες.

Διαβάστε επίσης:

Μπλόκο Βουρλιώτη σε Jetοil και τέσσερις ακόμη εταιρείες καυσίμων – Δεσμεύτηκαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία

Jetoil: Αναστολή λειτουργίας λόγω κυρώσεων στη Ρωσία

Ανατροπή: Kαι οι σύντροφοι εκτός γάμου έχουν κληρονομικά δικαιώματα