Στις 15 Δεκεμβρίου του 1969, στο Μιλάνο, παίχτηκε ένα άσχημο παιχνίδι απέναντι στη δημοκρατική ομαλότητα. Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 12 Δεκεμβρίου 1969, μια ισχυρότατη βόμβα (7 κιλά νιτρογλυκερίνη) είχε σκάσει στην Εθνική-Αγροτική Τράπεζα στην Πιάτσα Φοντάνα του Μιλάνο αφήνοντας πίσω της 17 νεκρούς και 88 τραυματίες. Λίγο αργότερα βρέθηκε επίσης μια βόμβα που δεν εξερράγη στην Εμπορική Τράπεζα, στην Πιάτσα ντε λα Σκάλα. Το ίδιο απόγευμα τρεις βόμβες εξερράγησαν στη Ρώμη, η μία στις 4:55 μμ. στο υπόγειο πέρασμα που συνέδεε την είσοδο της Βία Βένετο, και δύο ακόμη εξερράγησαν στην Πιάτσα Βενέτσια.

Την ίδια κιόλας μέρα οι Αρχές στο Μιλάνο εξαπέλυσαν ένα ανθρωποκυνηγητό κάνοντας αθρόες συλλήψεις (86) από τον λεγόμενο χώρο της άκρας αριστεράς και των αναρχικών.

Τζιουζέπε «Πίνο» Πινέλι

Ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν και ο Τζιουζέπε «Πίνο» Πινέλι, ένα 41χρονος αναρχικός, εργάτης μανουβραδόρος στους σιδηροδρόμους, δηλωμένος αντί-φασίστας με πλούσια αντιστασιακή δράση στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις 15 Δεκεμβρίου, ο Πινέλι ανακρινόταν ήδη επί τρεις μέρες από τον αστυνόμο Καλαμπρέζι και την ομάδα του, αρνούμενος κάθε σχέση με τις βομβιστικές επιθέσεις. Η κράτησή του είχε υπερβεί το 48ωρο, και εφόσον δεν υπήρχε ρητή εντολή του ανακριτή για παράταση της κράτησής του, έπρεπε να είχε ήδη απελευθερωθεί. Παρόλα αυτά, ο Πινέλι, ανακρινόμενος από τον αστυνόμο Λουίτζι Καλαμπρέζι και τέσσερεις συναδέλφους του, ξαφνικά «έπεσε» από το παράθυρο του 4ου ορόφου της Ασφάλειας και διακομίστηκε στο νοσοκομείο «Φατεμπένεφρατέλι» του Μιλάνο, όπου απλά διαπιστώθηκε ο θάνατός του.  

Ο Πινέλι ήταν ένας κοινωνικός αναρχικός, με δουλειά πεδίου, ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Κύκλος Σάκο και Βαντζέτι», και οι βόμβες αυτές δεν είχαν καμία λογική και πολιτική συνάφεια με την κοινωνική δουλειά που έκανε. Οι βόμβες αυτές είχαν τοποθετηθεί για να προκαλέσουν μια πραγματική σφαγή αθώων πολιτών. Οι βόμβες στο Μιλάνο και τη Ρώμη, δεν είχαν καμία σχέση με το νεολαιίστικο κίνημα του 1968 (Μάης του Παρισιού) ούτε με το «θερμό φθινόπωρο του 1969» στην Ιταλία με τις απεργίες και τις καταλήψεις εργοστασίων και πανεπιστημίων. Επρόκειτο για μια ανθρωποθυσία.

Η κηδεία του Πινέλι και η δικαίωση της μνήμης του

Η κηδεία του «Πίνο» Πινέλι ήταν πάνδημη. Το Μιλάνο γρήγορα αποκατέστησε το όνομα του Πινέλι, και η άνανδρη δολοφονία του ενέπνευσε τον θεατρικό συγγραφέα Ντάριο Φο να γράψει το σπουδαίο έργο του «Ο Τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού» (1970), ένα έργο που έχει παιχτεί επανειλημμένα και στη χώρα μας. Ο μεγάλος Πιερ Πάολο Παζολίνι είχε την ιδέα για το ντοκιμαντέρ «12 Dicembre», το οποίο υλοποίησε ο σκηνοθέτης Τζιοβάνι Μπονφάντι. Η ιστορία του Πινέλι ενσωματώθηκε στο λαϊκό μιλανέζικο φαντασιακό από το τραγούδι «La Ballatta del Pinelli» (1969) που γνώρισε διάφορες εκδοχές και διασκευές, αλλά και τα τραγούδια «Asilo Republic» (1980) του Βάσκο Ρόσι, και «Quarant’anni» (1993) από τους Modena City Ramblers.

Για την Ιστορία…

Για την Ιστορία, ο δικαστής Κάρλο Μπιότι, που διέταξε την εκταφή της σορού του Πινέλι για να γίνει σωστή νεκροψία, παύθηκε από τη θέση του και αποπέμφθηκε από το δικαστικό Σώμα. Μια δεύτερη αυτοψία λέγεται πως τελικά φανέρωσε θανατηφόρα χτυπήματα στο κορμί του Πινέλι, και πως η «πτώση» από το παράθυρο βοήθησε στην αλλοίωση των στοιχείων. Έτσι, μια αστυνομική δολοφονία θα βαφτιζόταν «αυτοκτονία».

Για την Ιστορία, ο αστυνόμος Λουίτζι Καλαμπρέζι δολοφονήθηκε το 1972, έξω από το σπίτι του. Τελικά αποδείχθηκε ότι το έγκλημα με τις βομβιστικές επιθέσεις είχε οργανώσει και εκτελέσει η νέο-φασιστική οργάνωση «Ordine Nuovo», και το 2001, τρία μέλη της καταδικάστηκαν (για να απαλλαγούν το 2004) ενώ ένα τέταρτο μέλος της φασιστικής οργάνωσης που θεωρείτο πληροφοριοδότης της CIA, τελικά αμνηστεύτηκε.

Το χρονικό διάστημα εκείνο και η ταραχή της ιταλικής κοινωνίας από το μπαράζ των βομβιστικών επιθέσεων των νέο-φασιστών, περιγράφεται γλαφυρά και στο τραγούδι «Bomba o non bomba» του Αντονέλο Βεντίτι.

Για την Ιστορία, οι 17 αθώοι νεκροί της βομβιστικής επίθεσης στο Μιλάνο και ο αθώος Πίνο Πινέλι, θυσιάστηκαν για να υπηρετηθούν τα σχέδια της επιχείρησης «Κόκκινη Προβιά» και της επιχείρησης «Gladio», που είχε στήσει η CIA και το NATO στα πλαίσια του «Ψυχρού Πολέμου» για την ανάσχεση του κομμουνισμού.

Για την Ιστορία, η πτώση από το παράθυρο ήταν γνωστή αστυνομική μέθοδος ώστε να βαπτίζεται ως «αυτοκτονία» μια αστυνομική δολοφονία. Στην Ελλάδα έγινε τον Μάιο του 1913, η «εκπαραθύρωση» του αναρχικού Αλέξανδρου Σχινά ο οποίος δύο μήνες πριν (στις 5 Μαρτίου) είχε δολοφονήσει τον βασιλιά Γεώργιο Α’ στη Θεσσαλονίκη. Ο Σχινάς που είχε βασανιστεί άγρια επί δύο μήνες ανακρινόμενος -ακόμη και ενώπιον της βασίλισσας Όλγας- υποτίθεται πως αυτοκτόνησε στις 6 Μαΐου του 1913, πέφτοντας από το παράθυρο του μεγάρου της Χωροφυλακής. Το ανακριτικό υλικό της υπόθεσης κάηκε και καταστράφηκε στο πλοίο που το μετέφερε στην Αθήνα.

Διαβάστε επίσης:

Έγκλημα σοκ στη Βιέννη: Βασάνισαν και έκαψαν ζωντανό τον γιο του αντιδημάρχου στο Χάρκοβο

Εκτέλεσαν γνωστό καθηγητή του MIT μέσα στο σπίτι του

Το προσωπικό του μουσείου του Λούβρου ψήφισε να παρατείνει την απεργία – Κλειστό μέχρι νεοτέρας