Καλημέρα σας

Μέσα στην πλήρη αβεβαιότητα και σε ένα τοπίο που είναι περισσότερο ρευστό απ’ όσο δείχνει, φεύγει το 2025. Στην Ελλάδα και τον κόσμο.

Μία χρονιά που έχει, έτσι ήρθαν τα πράγματα, τη «σφραγίδα» του Τραμπ στο διεθνές πεδίο.

Στα δικά μας, ο χρόνος αυτός αφήνει μία αίσθηση… εκκρεμοτήτων. Σαν να έχουν αλλάξει πολλά, αλλά όχι… ακόμα. Μία χρονιά που προετοίμασε πράγματα, τα οποία έρχονται.

Το 2025 είναι σαν τα περισσότερα πρώτα ραντεβού: Ενώ αποτελεί τομή, δεν ολοκληρώνει τη νέα κατάσταση, παρά μόνο δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις και αφήνει κάθε δυνατή υπόσχεση για τη συνέχεια. Αυτή να τη δούμε το 2026, που προμηνύεται χρονιά ίσως και τεκτονικών αλλαγών. Ίσως και χρονιά εκλογών – από μόνο του αυτό το δυνητικό ενδεχόμενο προσδίδει στους επόμενους δώδεκα μήνες ξεχωριστή δυναμική.

Η αγροτική ζημιά στην κυβέρνηση

Η ιστορία με τους αγρότες θα τραβήξει μέρες ακόμα όπως φαίνεται, ακόμα κι αν τελικά ένα κομμάτι από τα μπλόκα ανταποκριθεί στο κυβερνητικό κάλεσμα για διάλογο.

Μα πλέον, ό,τι και να γίνει, όποτε και να γίνει, η κυβέρνηση απ’ όλη αυτή την υπόθεση βγαίνει τραυματισμένη.

Η αναμέτρηση της ΝΔ με μία τόσο μεγάλη κοινωνική ομάδα, στη στήριξη της οποίας βάσισε σε κρίσιμο βαθμό την πολιτική της κυριαρχία τα τελευταία χρόνια, αφήνει βαθιά πληγή. Και σημαντική φθορά. Πολίτες που απογοητεύτηκαν ανεπανόρθωτα και ψηφοφόροι που χάθηκαν οριστικά (μάλλον) για το κυβερνών κόμμα.

Το δε νέο σήμα, που έστειλε η κοινωνία μέσω των αγροτών προς την κυβέρνηση πρέπει όχι απλά να προβληματίσει, αλλά να χτυπήσει συναγερμό στο Μαξίμου: 80% των πολιτών έλεγαν όλο αυτό το διάστημα ότι οι αγρότες έχουν δίκιο. Και πάνω από τους μισούς από αυτούς ήταν ακόμα και με τα μπλόκα.

Τροφή για σκέψη λοιπόν στους επιτελείς του πρωθυπουργού και τους υπουργούς.

Καθυστερήσεις από Αλέξη και το άγχος των συνεργατών του

Επανέρχομαι στο θέμα που έχει ενσκήψει τελευταία στο μέτωπο «Αλέξης Τσίπρας» και πότε (και το εάν όμως) θα κάνει κόμμα ο πρώην πρωθυπουργός. Άλλωστε αυτό είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα για το 2026.

Η πίεση που δημιουργεί η περίπου δεδομένη κίνηση της Μαρίας Καρυστιανού να κατέλθει στον πολιτικό στίβο, φέρνει μεγάλο δίλημμα λοιπόν.

Ο πρόεδρος Αλέξης δίνει την εντύπωση τις τελευταίες ημέρες ότι ψάχνεται. Ο ένας δρόμος είναι να επισπεύσει την κίνησή του – σας ενημέρωσα γι’ αυτό.

Όμως ο άλλος δρόμος, που συζητείται αρχίζει να φαίνεται πιο πιθανός: Να καθυστερήσει δηλαδή το εγχείρημα, περιμένοντας να κάνει πρώτα η Καρυστιανού κόμμα και ελπίζοντας ότι αυτό κάποια στιγμή θα… ξεφουσκώσει, οπότε τότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή να… αναλάβει εκείνος.

Μόνο που αυτό το δεύτερο σενάριο μπορεί να σημαίνει και… ποτέ!

Και αυτό ακριβώς το ποτέ αρχίζει να βασανίζει πολλούς. Ιδίως εκείνους από τον ΣΥΡΙΖΑ, που ήλπιζαν στην επιστροφή του Τσίπρα και είχαν σπεύσει να… προδιαλύσουν το κόμμα τους για να καταστούν διαθέσιμοι.

–      Τελικά ο Παύλος Πολάκης που είχε αντισταθεί σε εκείνη την απόφαση η οποία καθιστούσε τον ΣΥΡΙΖΑ κόμμα υπό διάλυση λόγω Τσίπρα, πάει να βγει δικαιωμένος.

–      Πάντως εάν ο Αλέξης Τσίπρας τελικά το μετανιώσει και δεν κάνει κόμμα, οι πρώτοι που πρέπει να προβληματιστούν είναι οι σημερινοί συμβουλάτορές του: Είναι οι τέλειοι υποψήφιοι να μπουν στο επόμενο βιβλίο του και να σχολιαστούν από τον πρώην πρωθυπουργό όπως σχολιάστηκαν οι προηγούμενοι συνεργάτες του.

Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ και η ισορροπία Άννας – Παύλου

Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη δεν έχει τέτοια προβλήματα. Μοιάζει αγέρωχο, περήφανο και αυτάρεσκο να βαδίζει σε ένα δρόμο στο… πουθενά.

Η διαδρομή του Κινήματος εδώ και καιρό θυμίζει εκείνους τους δρόμους στην… άγρια αμερικανική δύση – ατελείωτες ευθείες, με αβέβαιο τέλος.

Το πραγματικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι ότι ζει στο δικό του μικρόκοσμο – ελάχιστον ενδιαφέρον προκαλεί στην ευρύτερη κοινή γνώμη.

Καίτοι είναι πάνω από ένα χρόνο αξιωματική αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ έχει… καταφέρει να περιμένουν οι δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση πολίτες, όχι τις δικές του κινήσεις, αλλά για το αν θα κάνει κόμμα η Καρυστιανού και πότε θα επιστρέψει ο Τσίπρας- δεν το λες και επιτυχία ή ηγεμονική θέση στην αντιπολίτευση αυτό το στοιχείο.

–      Στο μεταξύ η σκέψη μας είναι στον Παύλο τον Χρηστίδη, που έχει καταλάβει ότι η υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου στο νότιο τομέα της β’ Αθήνας του βάζει δύσκολα (είμαι επιεικής μέρες που είναι).

–      Αντιθέτως δεν βλέπω αγχωμένη την Μιλένα Αποστολάκη από την έλευση στο βόρειο τομέα του Δημήτρη Μάντζου. Όχι γιατί ο Μάντζος δεν είναι ισχυρός αντίπαλος, αλλά επειδή η ίδια έχει πανίσχυρο δίκτυο και επιπλέον ελπίζει ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να πάρει δεύτερη έδρα στην περιοχή.

Ο Νικόλας και η Μαρία

Δεν έχει περάσει απαρατήρητη η κινητικότητα του Νικόλα του Φαραντούρη, ο οποίος τον τελευταίο καιρό έχει αναδειχθεί σε προνομιακό συνομιλητή της Μαρίας Καρυστιανού.

Ο δραστήριος ευρωβουλευτής βλέπει το… έλος της αντιπολίτευση και τα υπαρξιακά διλήμματα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αναζητά σώνει και καλά την τύχη του αλλού, όπως τον κατηγορούν στο παρασκήνιο άσπονδοι φίλοι και εχθροί.

Η αναζήτηση του Κωστή και το φιάσκο με τις πληρωμές του ΟΠΕΚΕΠΕ

Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα στα χωράφια της επιδότησης. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ, μετά το προ Χριστουγέννων φιάσκο –όπου πληρωμές ανακοινώθηκαν με στόμφο αλλά δεν εμφανίστηκαν ποτέ, ενώ αντ’ αυτών εμφανίστηκαν… αναλήψεις– επέστρεψε με μίνι φιάσκο, για να μην ξεχνιόμαστε. Όλοι, από τον Οργανισμό μέχρι την κυβέρνηση, έλεγαν με μια φωνή ότι εξισωτική και λοιπές πληρωμές «τη Δευτέρα». Ποια Δευτέρα; Άγνωστο. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι μόνο το πότε. Είναι το αν, το πώς, το σε ποιους και –κυρίως– ποιοι κόβονται και για ποιους λόγους. Ενημερωτικά, μετά το … «πληρωμές την Δευτέρα» ήρθε το … «πληρωμές την Τρίτη» και μετά… «πληρωμές την παραμονή» και έχει ο Θεός. Μόνο που ναι μεν, ο Θεός έχει, αλλά οι αγρότες δεν έχουν.

Η πιο κοντινή λέξη στο ελληνικό λεξιλόγιο είναι «μπάχαλο ολκής», αλλά κι αυτή μοιάζει επιεικής για να περιγράψει μια κατάσταση που θυμίζει καράβι ακυβέρνητο εν μέσω θύελλας, με το πλήρωμα να ψάχνει πυξίδα και τον καπετάνιο να δίνει συνεντεύξεις για τον… καιρό. Και μέσα σε όλα αυτά, οι κακές γλώσσες λένε πως έχει εκδοθεί και ένα άτυπο silver alert για τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, που αγνοείται από προσώπου γης μετά το επικοινωνιακό φιάσκο με τους αγρότες.

Κάποιοι ηρέμησαν αργά το βράδυ της Τρίτης, όταν ο αντιπρόεδρος Κωστής εξέδωσε ανακοίνωση με… ευχές. Όχι, δεν ήταν πληρωμές. Ήταν ευχές. Γιατί, όπως φαίνεται, σε αυτό το έργο τα λεφτά καθυστερούν, αλλά οι ανακοινώσεις ποτέ. Και το καράβι συνεχίζει, ακυβέρνητο, να γράφει μίλια επικοινωνίας χωρίς να πιάνει λιμάνι.

Διαβάστε επίσης:

Φάμελλος: Το 2026, μαζί με τον εθελοντισμό, να υπάρξει πραγματική πρόοδος στις κοινωνικές δομές της Ελλάδας

Κυβερνητικές πηγές για αναφορές Τραμπ για F-35 στην Τουρκία: Νόμος απαγορεύει την πώληση όσο η Άγκυρα έχει τους S-400

Οι ευχές της Κίμπερλι Γκιλφόιλ για το 2026 (Video)