Ο ελληνικός τουρισμός κάνει για άλλη μια φορά το «θαύμα» του και μάλιστα σε μια στιγμή που η πατρίδα μας το έχει απόλυτη ανάγκη, τόσο σε σχέση με τα οικονομικά δεδομένα της χώρας όσο και με την ψυχολογία στην κοινωνία.

Μετά την «παγωμάρα» του 20, η τουριστική επανεκκίνηση οδηγεί στο να έχουμε έναν Αύγουστο, ο οποίος τουριστικά έχει την ίδια εικόνα με τον Αύγουστο του 19, δηλαδή της καλύτερης τουριστικής χρονιάς μας προ της πανδημίας.

Το να ευλογήσουμε τα γένια μας, προφανώς δεν είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε. Αντίθετα, πρέπει να σκύψουμε όλοι με προσοχή πάνω από αυτή την επιτυχία και να αντλήσουμε τα σωστά μηνύματα που θα μας επιτρέψουν να πάμε μπροστά.

Πρώτο μήνυμα είναι η παγκόσμια τάση των ανθρώπων να ταξιδέψουν μετά την εμπειρία του εγκλεισμού. Ο τουρισμός και τα ταξίδια γίνονται κορυφαίες προτεραιότητες στα χρόνια που έρχονται. Χρειάζεται στρατηγικό σχέδιο και σωστή στόχευση για να επικοινωνήσουμε τη μοναδικότητα της χώρας μας, επενδύοντας στο brand «Ελλάδα». Χρειάζεται επίσης να αξιοποιήσουμε ακόμη πιο αποτελεσματικά τη γεωγραφική θέση της χώρας που συνδυάζει τον αεροπορικό και τον οδικό τουρισμό, αυξάνοντας εντυπωσιακά τις οδικές τουριστικές ροές προς την Ελλάδα.

Δεύτερο μήνυμα είναι η ελκυστικότητα του ελληνικού τουριστικού προϊόντος και η ανθεκτικότητά του ακόμη και μέσα σε ένα δύσκολο καλοκαίρι, με την πανδημία να είναι ακόμη εδώ και με τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης να γίνονται όλο και πιο ορατές. Παρ’ όλα αυτά, σχεδόν σε όλους τους τουριστικούς προορισμούς της χώρας, έρχονται στην επιφάνεια τα σοβαρά προβλήματα υποδομών. Διακοπές ρεύματος και νερού. Διαχείριση λυμάτων. Ακατάλληλο επαρχιακό οδικό δίκτυο. Ο κατάλογος είναι μακρύς και πρέπει να υπάρξει συντονισμένη δράση του κράτους, των τοπικών φορέων και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας για την υλοποίηση ενός εθνικού σχεδίου υποδομών. Το μεγάλο στοίχημα στα χρόνια που έρχονται και από το οποίο θα κριθεί τελικά και η επιτυχία του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης «Ελλάδα 2.0» είναι μόνιμοι κάτοικοι και επισκέπτες να έχουν τη δυνατότητα να ζουν ποιοτικά και με ασφάλεια, παρά τις όποιες αβεβαιότητες των προκλήσεων που θα εξακολουθούν να υπάρχουν.

Τρίτο μήνυμα είναι η εμπιστοσύνη που χτίζει η ελληνική φιλοξενία. Η μεγάλη πλειοψηφία των ξενοδοχείων της χώρας είναι μικρές και μεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις που πάνω απ’ όλα χτίζουν ανθρώπινες σχέσεις με τους πελάτες τους. Δημιουργούν διαχρονικές φιλίες.

Αυτή η εμπιστοσύνη είναι ένα υπερπολύτιμο κεφάλαιο για τον ελληνικό τουρισμό και οι ξενοδόχοι σε όλη την Ελλάδα το προστάτευσαν αποτελεσματικά με την αυστηρή τήρηση των πρωτοκόλλων και την προστασία της υγείας όλων. Για να συνεχίσουν όμως οι ξενοδόχοι να κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα, να δημιουργούν δηλαδή μια αυθεντική εμπειρία φιλοξενίας σε συνθήκες ασφάλειας, πρέπει να μπορούν να πάρουν κι αυτοί μια ανάσα. Ο κλάδος αγωνιά μπροστά σε σοβαρά ζητήματα ρευστότητας. Με ζημιές από το 2020 και χωρίς προκαταβολές για το 2022, είναι από δύσκολο έως αδύνατον να καλυφθούν όλες οι ανάγκες με μια σεζόν δύο μηνών, όσο καλή κι αν είναι. Ειδικά όταν μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έχουν στο λαιμό τους τη θηλιά δανειακών υποχρεώσεων. Χρειάζεται κατεπειγόντως η συνεργασία του τραπεζικού συστήματος σε δυο κατευθύνσεις: – Επιμήκυνση ή/και αναδιάρθρωση των μακροπρόθεσμων δανειακών υποχρεώσεων.

– Παράταση της περιόδου χάριτος αποπληρωμής των χρεολυσίων των δανείων που έχουν χορηγηθεί μέσω του ΕΤΕΑΝ (ΤΕΠΙΧ και Ταμείο Εγγυοδοσίας) για άλλο ένα έτος και επιμήκυνση από τα 5 στα 10 έτη, μαζί με επίσπευση των διαδικασιών ένταξης στο Πρόγραμμα ΓΕΦΥΡΑ ΙΙ.

Το σημείο είναι κρίσιμο. Χρειάζεται η συμβολή όλων ώστε ο τουρισμός να συνεχίσει να βάζει πλάτη για όλους, όπως συνέβη τώρα, όπως συνέβη και σε όλη την περίοδο της δεκαετούς οικονομικής κρίσης. Όμως για να συνεχίσει ο τουρισμός να κάνει «θαύματα» κάθε φορά που η Ελλάδα το έχει ανάγκη, πρέπει να μείνει ζωντανός ο ίδιος. Διαφορετικά, θα ισχύσει το ευαγγελικό ««άλλους έσωσε εαυτόν ου δύναται σώσαι».

*Ο Γρηγόρης Τάσιος είναι Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων

Διαβάστε επίσης

Η υπεροπλία των ψεκασμένων!

Μικρές πικρές αλήθειες για το μεταναστευτικό

Δάσος: «Επικοινωνία» ή Πραγματικότητα;