Στην κεντρική σκηνή του «Επί Κολωνώ», τον Νοέμβριο αν όλα πάνε καλά, Δευτέρα και Τρίτη, θα ζωντανέψουν οι «Απαρατήρητοι», με την καθοδήγηση της σκηνοθέτριας Ελένης Σκότη.

Είναι μια παράσταση, βασισμένη στο βιβλίο της δημοσιογράφου-συγγραφέα Αγγελικής Σπανού (εκδ. Πόλις) με ιστορίες ανθρώπων που τους κοιτάζουμε και δεν τους βλέπουμε, που δεν ρωτάμε το όνομα τους όταν τους συναντάμε, που συνήθως τους ξεχνάμε μόλις χαθούν από το οπτικό μας πεδίο.

Μια ταμίας στο σουπερμάρκετ, ένας ντελιβεράς, μια οδοκαθαρίστρια, ένας θυρωρός, μια υπάλληλος στα διόδια, ένας τραυματιοφορέας, μια τηλεφωνήτρια, ένας παρκαδόρος σε πλοίο και μια ταξιθέτρια γίνονται ορατοί και, μιλώντας για την καθημερινότητά τους, μιλούν, τελικά, για το δικό μας σκοτεινό κομμάτι.

Πώς βρέθηκαν οι “Απαρατήρητοι” στο θέατρο Επί Κολωνώ;

Με έναν μαγικό χορό συμπτώσεων. Ήξερα και θαύμαζα τη δουλειά της ομάδας ΝΑΜΑ στο θέατρο Επί Κολωνώ πολύ πριν γνωρίσω την Ελένη Σκότη. Όταν έπεσε στα χέρια της το βιβλίο μου, αισθάνθηκε αμέσως πως θέλει να κάνει κάτι μ’ αυτό, όπως μου είπε. Και νομίζω ότι δεν ήταν τόσο ένα αμιγώς καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, ήταν μάλλον ένα υπαρξιακό ζήτημα και για την ίδια, ένα ηθικό διακύβευμα, όσο βαρύγδουπο κι αν ακούγεται αυτό.

Έχει γίνει θεατρική διασκευή στα κείμενα;

Δεν ξέρω πώς λέγεται αυτό που έγινε. Ήταν, όμως, μια συγκλονιστική διαδικασία για όλους μας. Τα κείμενα, μέχρι να κατασταλάξουν σε τελική μορφή, άλλαζαν συνεχώς μέσα στην πρόβα και μετά την πρόβα, ανάλογα με τη δυναμική που δημιουργούταν στην ομάδα, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του προσώπου που υποδύεται τον κάθε ρόλο, ανάλογα με όσα διακινούνταν μεταξύ μας.

Τι θα δούμε στην παράσταση; Εννιά μονολόγους;

Θα ξαφνιαστείτε από μια σκηνοθετική σύλληψη που υπερβαίνει κατά πολύ το βιβλίο. Αισθάνομαι πως η Ελ. Σκότη κατάλαβε κάτι που εγώ δεν είχα αντιληφθεί γράφοντας το. Σαν να πλησίασε το ασυνείδητο αυτών των ανθρώπων, σαν να έσκαψε μέσα τους όσο βαθύτερα γίνεται.

Η συγκυρία της πανδημίας επηρέασε την προετοιμασία της παράστασης;

Καταλυτικά. Όχι μόνο γιατί τα κείμενα προσαρμόστηκαν στη συγκυρία αλλά και γιατί σε όλους μας συνέβησαν πράγματα που δεν θα συνέβαιναν διαφορετικά. Χωρισμοί, απολύσεις, νόσηση, απώλειες και νέα ξεκινήματα – τα προσωπικά μας βιώματα διαπέρασαν την καλλιτεχνική δημιουργία που, τελικά, λειτούργησε λυτρωτικά για όλη την ομάδα. Οι πρόβες κράτησαν δυο χρόνια, γιατί οι μισοί ηθοποιοί στην πορεία έφυγαν και αντικαταστάθηκαν. Ηταν αναμενόμενο αφού άλλοι δεν ήθελαν τις διαδικτυακές πρόβες και άλλοι δεν άντεχαν να δουλεύουν χωρίς σαφές χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης της προσπάθειας. Όσοι φτάσαμε μέχρι το τέλος, το πιστεύαμε πάρα πολύ.

Μιλάμε για το Θεατρικό Εργαστήριο Studio Nama. Αρα, οι ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες;

Άλλοι βιοπορίζονται από την υποκριτική, άλλοι έχουν παίξει σε λίγες παραστάσεις, όλοι υπήρξαν μαθητές της Ελένης Σκότη και έχουν διδαχτεί από την ίδια, όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον, όχι μόνο θέατρο αλλά και μια στάση ζωής. Νομίζω αυτό είναι καθοριστικό για τη συγκεκριμένη παράσταση. Γιατί όλοι και ήθελαν και μπορούσαν να ταυτιστούν με αυτούς τους ανθρώπους που ζουν μακριά από την προσοχή μας, στην άκρη της πιο σκληρής μονοτονίας και μιας οδυνηρής επανάληψης με χαμηλές αποδοχές, χαμηλές προσδοκίες και μια μοναχική καθημερινότητα σε ένα αμείλικτο παρόν που προεξοφλεί το μέλλον. Κλάψαμε πολύ στις πρόβες. Καθένας για διαφορετικό λόγο και όλοι για τον ίδιο.

Οι ηθοποιοί

Κάτια Βλάχου (υπάλληλος στα διόδια)

Σωτήρης Καραβάς (θυρωρός σε μεγάλο κτίριο με γραφεία)

Κατερίνα Κασσάνδρα (οδοκαθαρίστρια στο Μεταξουργείο)

Μαρία Κάτσενου (ταμίας σε μεγάλο σουπερμάρκετ)

Αλέξανδρος Μανωλίδης (παρκαδόρος σε πλοίο της γραμμής Κυκλάδων)

Γιάννης Μαριάς (τραυματιοφορέας σε δημόσιο νοσοκομείο)

Nώντας Μπαλμπούζης

Δήμητρα Τσόκανου (τηλεφωνήτρια που “πουλά” προγράμματα ενέργειας)

Μαρία Χαριτοπούλου (ταξιθέτρια)

Διαβάστε επίσης:

Βιβλίο: Ένας ντεντέκτιβ με φτερά Αγγέλου

Η μέθεξη του ολυμπίτικου γλεντιού

Η γεωγραφία του χρόνου