Ο κόσμος του Θάνου Σταθόπουλου είναι αισθητικός και αφαιρετικός. Ταυτόχρονα όμως παραμένει βυθισμένος στην πραγματικότητα που την μετουσιώνει σε σώματα, γεύσεις, εικόνες, αναγνώσεις, ποτά, τσιγάρα και αϋπνίες.

Στον κόσμο του δεν υπάρχει το περιττό, γι’ αυτό και λίγη σημασία έχει ο τρόπος που έρχονται τα πράγματα. Τα πρόσωπα και ο περίγυρος είναι υπαινικτικά, όλα υπάρχουν εν τη απουσία τους. Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ένας κόσμος πολυτελείας ή ολιγάρκειας που αναζητεί την αίσθηση της απόλαυσης.

Τα γραπτά του Σταθόπουλου είναι σύντομα αλλά διαρκούν πολύ -όσο τουλάχιστον διαρκεί σε «θερμοκρασία ζωής» η αίσθηση του ωραίου, του ευγενικού, αυτού που υπάρχει ανεπαισθήτως. Στο βιβλίο, το λίγο καθώς μεγεθύνεται, δεν μετριέται με τον όγκο αλλά με το γούστο και την λεπτότητα.

Τα κείμενα θαρρείς αποτελούν θραύσματα –μνήμες μιας αυτοβιογραφίας εν εξελίξει όπου το παρελθόν ισχύει στο παρόν ως εντύπωση μιας αισθητικής μνήμης. Όλα σκηνοθετούνται –τοποθετούνται σαν μια ιστορία που υπονοείται περισσότερο παρά απαγγέλλεται. Αφουγκράζεται τους εσωτερικούς του ψιθυρισμούς, ανασύρει από την μπόλικη χυδαία καθημερινότητα εκείνες τις ευλαβικές καλλιεπείς στιγμές της ζωής που στρογγυλεύουν ή αμβλύνουν τις καταστάσεις από εποχή σε εποχή, άφθαρτες στο χρόνο, καθώς δεν είναι επινόηση των καιρών αλλά σωτήριες διαφυγές από την τύρβη.

Ο συγγραφέας παρακολουθεί όλη την κίνηση της ζωής αφαιρετικά, καθαρίζει το φως, αποστάζει το ποτό, αποσπά μια μελωδία από το πρωινό, εξωραΐζει την γυναίκα, αποσύρει την ασχήμια ώστε να λάμψει η αλήθεια ολόγυμνη, όμορφη, θανατερά μελαγχολική…

Θάνος Σταθόπουλος

Εισαγωγή στη μέρα

Εκδόσεις: Ίκαρος

Σελ.: 90

Διαβάστε επίσης:

Βιβλίο: Το πολίτευμα της συνύπαρξης

Βιβλίο: Το όπιο του λαού

Βιβλίο: Μισό Παιδί