Πολλά έχουν γραφτεί για το αμερικανικό στρατιωτικό / βιομηχανικό κατεστημένο και τον ρόλο του στην υποδαύλιση των τακτικότατων παρεμβάσεων και στρατιωτικών επιχειρήσεων που αναλαμβάνουν ή σπονσοράρουν οι αμερικανικές κυβερνήσεις με πρόσχημα την προστασία της ελευθερίας και της δημοκρατίας σε κάθε γωνιά της γης.

Η ισχύς του εν λόγω συμπλέγματος κολοσσιαίων οικονομικών/πολιτικών συμφερόντων και η δυνατότητά του να επιβάλλει την ατζέντα του στην αμερικανική εξωτερική πολιτική είχε επισημανθεί ήδη από το 1961, στην περίφημη αποχαιρετιστήρια ομιλία του αρχιστράτηγου κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια Προέδρου των ΗΠΑ Ντουάιτ Αϊζενχάουερ: «Αυτός ο συνδυασμός, ενός τεράστιου στρατιωτικού κατεστημένου και μιας μεγάλης βιομηχανίας όπλων είναι νέος στην αμερικανική εμπειρία. Η συνολική επιρροή – οικονομική, πολιτική, ακόμη και πνευματική – γίνεται αισθητή σε κάθε πόλη, κάθε πολιτεία, κάθε γραφείο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. (…) Στα κυβερνητικά συμβούλια, πρέπει να προφυλαχθούμε από την απόκτηση αδικαιολόγητης επιρροής, είτε επιδιωκόμενης είτε μη, από το στρατιωτικό – βιομηχανικό σύμπλεγμα».

Παρά τις προειδοποιήσεις του Αϊζενχάουερ το στρατιωτικό / βιομηχανικό σύμπλεγμα καθόρισε τελικά τις μείζονες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο επιλογές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Και απ’ ό,τι φαίνεται τις καθορίζει μέχρι τώρα.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters, το Πεντάγωνο συγκάλεσε σύσκεψη – υπό την αναπληρώτρια υπουργό Άμυνας – με την ηγεσία των οκτώ κορυφαίων πολεμικών βιομηχανιών των ΗΠΑ για να αναλυθούν οι δυνατότητες παραγωγής οπλικών συστημάτων που θα έχουν μεγάλη ζήτηση σε έναν μακροχρόνιο πόλεμο στην Ουκρανία.

Χρηματοδότες, δηλαδή πελάτες της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας είναι, κατά κύριο λόγο, το αμερικανικό κράτος (που ανοίγει ή συντηρεί τις δουλειές, δηλαδή τους πολέμους) καθώς και οι σύμμαχες χώρες στο ΝΑΤΟ, που καλούνται να αναλάβουν ένα μέρος του κόστους δεσμευόμενες με κολοσσιαία εξοπλιστικά προγράμματα…

Ήδη από την έναρξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία οι ΗΠΑ έχουν δεσμευτεί να προσφέρουν περισσότερα από 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια σε νέα στρατιωτική βοήθεια. Τα όπλα με τη μεγαλύτερη ζήτηση, σ’ αυτήν τη φάση του πολέμου, είναι οι αντιαρματικοί πύραυλοι Javelin και οι αντιαεροπορικοί πύραυλοι Stinger, που οι ΗΠΑ στέλνουν στην Ουκρανία σχεδόν σε καθημερινή βάση.

Τα αντιαρματικά Javelin είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ της Raytheon και της Lockheed Martin, ενώ οι αντιεμπορικοί πύραυλοι Stinger κατασκευάζονται αποκλειστικά από τη Raytheon, η οποία, θα πρέπει να σημειώσουμε, είναι το πρώην αφεντικό του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Lloyd Austin…

Όλοι αυτοί οι κολοσσοί (Raytheon, Lockheed Northrop Grumman, Boeing, L3Harris Technologies και General Dynamics) γυαλίζουν ήδη τα χρυσά κουτάλια τους αναμένοντας τις παραγγελίες των Ευρωπαίων συμμάχων…

Διαβάστε επίσης:

Τα κατά Πούτιν κατορθώματα

Κυβέρνηση της μετατόπισης των ευθυνών, της ατολμίας και της αδράνειας

Αντώνης Συκάρης – Ένας ήρωας χωρίς χάπι εντ…