Η βασιλομήτωρ Ελισάβετ πριν από περίπου 60 χρόνια επεσήμανε στις κόρες τις ότι η εικόνα που πρέπει να προβάλουν στους υπηκόους τους οφείλει να είναι αψεγάδιαστη: «Άλλωστε αρκετή μιζέρια διαχειρίζονται οι πολίτες στη ζωή τους, για να βλέπουν μια ανάλογη εικόνα από εσάς».

Η βασιλική οικογένεια, όφειλε λοιπόν να είναι μια εικόνα μαγική, όπου θα εξέπεμπε στους κοινούς θνητούς την αίσθηση της ευημερίας και του «όλα βαίνουν καλώς».

Σήμερα, θα περίμενε κάποιος η ώριμη Δημοκρατία να έχει ξεπεράσει ανάλογες συμπεριφορές και οι πολιτικοί μας να ενδιαφέρονται για την ουσία.

Δυστυχώς η πραγματικότητα διαψεύδει την προσδοκία και η εποχή της εικόνας και του instagramικού γκλάμουρ έχουν υποκαταστήσει τις πολιτικές προτάσεις. Οι εικόνες των χαμογελαστών ρετουσαρισμένων αψεγάδιαστων πολιτικών είναι πια ο κανόνας και οι πολιτικές προτάσεις, η εξαίρεση. Ακόμη και η χειραψία ή η σύντομη πολιτική κουβέντα, έχουν δώσει τη θέση τους σε μία πόζα για selfie.

Ο Μάιος ήταν ένας πολύ πυκνός πολιτικά μήνας για τα εσωκομματικά των κομμάτων. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και Μέρα25, συνεδρίασαν ή συνδιασκέφτηκαν για το μέλλον μας.

Το μιντιακό αποτύπωμα των γεγονότων αυτών υπήρξε ιδιαιτέρως έντονο καθώς όλα σχεδόν τα μέσα ενημέρωσης κάλυψαν λεπτομερώς τις κομματικές διαδικασίες.

Η εικόνα που προβλήθηκε από την τηλεόραση ήταν άρτια σκηνοθετημένη και θύμιζε χολιγουντιανή παραγωγή, εξωραϊσμένη και χωρίς αναφορές στο επίπεδο και το βάθος των κομματικών διαδικασιών, στην ανυπαρξία πολιτικών προτάσεων και τελικά στην έλλειψη συναίσθησης της πολιτικής πραγματικότητας. Συμπληρώθηκε δε με δημοσιεύματα για τους εκλεγμένους, όπου έγιναν ανάλογες διαδικασίες, και αγιογραφίες για τους εκλεκτούς των προέδρων των κομμάτων, συνήθως στη βάση της εγγύτητας εκάστου εκλεγμένου με τον συντάκτη του ρεπορτάζ και ανεξάρτητα από τη σειρά εκλογής.

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο διαρκώς αποδυναμώνεται η Δημοκρατία στη χώρα και αναζητούμε την αιτία. Θα ήταν σκόπιμη η κομματική ενδοσκόπηση. Επιβάλλεται νομίζω τα κόμματα να αντιληφθούν ότι ξοδεύονται στα λόγια και όχι στη γεωμετρία της διαχείρισης, της επίλυσης των προβλημάτων των πολιτών και της εκπόνησης ενός ρεαλιστικού αφηγήματος για τη χώρα και το μέλλον.

Εξάλλου η εθνική υπερηφάνεια δεν χτίζεται με μνημόσυνα και γλαφυρές αναφορές στο παρελθόν, αλλά με πειστικές λύσεις για το μέλλον. Επειδή μέλλον και παρελθόν συναιρείται στο τώρα, μέτρον σύγκρισης του καθενός θα πρέπει είναι η αξιοπιστία του λόγου του.

Εκλογές έρχονται μέσα στους επόμενους 13 μήνες και το κρίσιμο είναι αν θα μπορούμε να μιλάμε για «ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι» ή για τα πόσα «καλοκαίρια μου χαν φύγει από τα χέρια» και να αναπολούμε τον αείμνηστο Δάκη.

*Η Μαρία Καρακλιούμη είναι Πολιτική Αναλύτρια της RASS AE

Διαβάστε επίσης:

Νόμος Χατζηδάκη: Ένα χρόνο μετά, η υποβάθμιση του ΣΕΠΕ συνεχίζεται

Περί βιβλιοθηκών και τούβλων

Η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των «δημοσίων» Πανεπιστημίων και η Πανεπιστημιακή Αστυνομία