Το ζήτημα της πολιτικής σταθερότητας έχει ανακινηθεί εδώ και μερικές μέρες από το εσωτερικό της ΝΔ αλλά και παράγοντες της δημόσιας σφαίρας που έχουν απομείνει να στηρίζουν τον πρωθυπουργό, ως απάντηση στις προσπάθειες της αντιπολίτευσης η υπόθεση των παρακολουθήσεων να κρατηθεί ανοιχτή και στον αφρό της επικαιρότητας ώστε «να χυθεί άπλετο φως» και βασικά να αποδοθούν στον Κυριάκο Μητσοτάκη οι ευθύνες που του αναλογούν, οι οποίες είναι σοβαρές και τις οποίες προσπαθεί να αποφύγει.

Το ότι η υπόθεση δύναται να αποφέρει πολιτικά οφέλη στα κόμματα της αντιπολίτευσης και ειδικά στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι ένα στοιχείο που μεγεθύνουν κυβέρνηση και ΝΔ σα να είναι ο μοναδικός λόγος που η αντιπολίτευση «κυνηγάει» την υπόθεση, κοινώς συμπεριφέρονται με τη γνωστή μανιέρα περί μιας ακόμη σκευωρίας που στήνεται σε βάρος του Μητσοτάκη από τους «κατσαπλιάδες» της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έχουν παρασύρει και τον Νίκο Ανδρουλάκη. Συσκοτίζουν έτσι το μέγεθος του θεσμικού ατοπήματος και το υποβαθμίζουν σε ένα «λάθος» που δεν μπορεί να σβήσει τα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης, ένα απλό «φάουλ» για το οποίο δεν αξίζει τόσος ντόρος, ούτε δικαιολογεί τα «πείσματα» Ανδρουλάκη, ο οποίος δεν πάει επιτέλους να ενημερωθεί κατ’ ιδίαν – απ’ αυτούς που κατά τα λοιπά δεν ξέρουν τον λόγο παρακολούθησής του, γιατί μόνο η υπηρεσία ήξερε – να λάβει κι ένα φιλικό  χτύπημα στον ώμο και να κλείσει το θέμα εκεί να πάμε παρακάτω. Άντε, «το κούρασε» πια. Άλλα είναι τα χειρότερα λένε οι κυβερνητικοί, όσα έρχονται τον χειμώνα, και όχι το είδος και η ποιότητα της Δημοκρατίας.

Στο μεταξύ, κι ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα το Μαξίμου απέκλειε τα σενάρια περί αλλαγής του εκλογικού νόμου– σενάρια που ανοιγοκλείνουν με ζωηρό τρόπο από τον Ιανουάριο – υπό το επιχείρημα ότι ο πρωθυπουργός έχει θεσμική φυσιογνωμία και δεν κάνει «τέτοια», χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος άφησε τελικώς ένα «παράθυρο». Τουλάχιστον έτσι ερμηνεύεται η αναφορά του με έμφαση στην απόλυτη ανάγκη για πολιτική σταθερότητα: «Εμείς συνεχίζουμε για τις εκλογές του 2023 με το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει και θα διεκδικήσουμε από τον κόσμο καθαρή εντολή, να διαλέξει ο κόσμος ποια Ελλάδα θέλει και πώς θα πάμε. Όμως, υπάρχουν δύο πράγματα: Πρώτον, η ανάγκη της σταθερότητας προβάλλει τώρα πολύ πιο έντονη και πιο απαιτητική απ’ ό,τι προηγουμένως. Αυτό δεν μπορεί να το προσπεράσει κανείς(…)».

Την ώρα λοιπόν που η κυβέρνηση σε κοινή θέα προσπαθεί να κάνει το μαύρο άσπρο και επιχειρεί να αποφύγει ή να ελέγξει κάθε δυνατότητα για δημοκρατικό θεσμικό έλεγχο αλλά και να διαχύσει τις ευθύνες στους πολιτικούς της αντιπάλους, προβάλει την ανάγκη για πολιτική σταθερότητα για το καλό της κοινωνίας, διότι έρχεται χειμώνας τέτοιος που δεν έχει υπάρξει από το 1945 και μετά. Διογκώνουν την αβεβαιότητα και τρομοκρατούν την κοινωνία προσφέροντας στο πιάτο το «αντίδοτο» για τους κλυδωνισμούς της ενεργειακής και πληθωριστικής κρίσης, που είναι κατ’ αυτούς η πολιτική σταθερότητα.

Με άλλα λόγια την ώρα που επιδεικνύουν την μέγιστη αλαζονεία αρνούμενοι ουσιαστική λογοδοσία και προβάλλοντας ως μοναδικό πεδίο κρίσης των πεπραγμένων τους τις εκλογές, μας λένε ότι το κρίσιμο είναι η πολιτική σταθερότητα, δηλαδή το πώς θα εξασφαλίσουν δεύτερη «αυτοδύναμη» τετραετία αυτοί που δε δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Στις εκλογές, όμως, ο λαός καταθέτει την ετυμηγορία του ως προς τις πολιτικές που έχει εφαρμόσει μια κυβέρνηση και που ατομικά και συλλογικά τον αφορούν και όχι ως προς τα θεσμικά παραπτώματα και τις παραβιάσεις του Συντάγματος επί μιας υπόθεσης παρακολούθησης πολιτικού αρχηγού και δημοσιογράφων για την οποία μάλιστα αποκρύπτονται βασικές πληροφορίες από τους θεσμικούς παράγοντες και από την κοινή γνώμη στο όνομα της εθνικής ασφάλειας…

Διαβάστε επίσης:

Η Ευρώπη, το θηρίο και ο Κορλεόνε

Υποκλοπές: Αποκάλυψη και συγκαλύψεις

Δυσβάσταχτο φορτίο για γονείς και νέους