Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
Πριν από δύο δεκαετίες που ανέλαβε τα ηνία της εξουσίας ο Ερντογάν, η Τουρκία ήταν υπό τον απόλυτο έλεγχο των ευρωατλαντικών θεσμών.
Στον τομέα της οικονομίας βρισκόταν υπό την ασφυκτική εποπτεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενώ ο γεωπολιτικός της ρόλος καθοριζόταν και χαρακτηριζόταν από την απόλυτη προσαρμογή της στις αμερικανοΝΑΤΟϊκές οδηγίες.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο – του απόλυτου ευρωατλαντικού ελέγχου – η Τουρκία, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, υπήρξε το «αγαπημένο παιδί» του «θείου Σαμ», ο οποίος αντιμετώπιζε με κατανόηση τις πάγιες διεκδικήσεις σε βάρος τής (επίσης δεμένης χειροπόδαρα στους ευρωατλαντικούς θεσμούς) Ελλάδας.
Η Ουάσιγκτον, παρά τις πιέσεις που ασκούσε, ουδέποτε «φρέναρε» τις τουρκικές φιλοδοξίες για ανατροπή του status στο Αιγαίο
Η μεροληπτική σε βάρος της χώρας μας αμερικανική αντιμετώπιση Ελλάδας και Τουρκίας (συμμάχων των ΗΠΑ) αποδεικνύεται από τα γεγονότα:
Με την εμφάνισή του στο πολιτικό προσκήνιο ο Ερντογάν ιεράρχησε τις προτεραιότητες στην εξωτερική πολιτική της χώρας του, αφήνοντας σε δεύτερο πλάνο τα ελληνοτουρκικά. Με τις πρώτες του κινήσεις ο Τούρκος ηγέτης έδωσε το στίγμα των προθέσεών του αλλά και της πορείας που είχε κατά νου για τη χώρα του:
Έκτοτε οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις μοιάζουν με διελκυστίνδα, που από τη μία πλευρά η ηγεσία Ερντογάν τραβά διεκδικώντας ελευθερία κινήσεων με γνώμονα το τουρκικό εθνικό συμφέρον και από την άλλη η αμερικανική διπλωματία συγκρατεί αυτήν τη μεγάλη χώρα εντός ευρωατλαντικής τροχιάς. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι και το καλοκαίρι του 2016 και την εκδήλωση του πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν η Ουάσιγκτον, παρά τις πιέσεις που ασκούσε, ουδέποτε «φρέναρε» τις τουρκικές φιλοδοξίες για ανατροπή του status στο Αιγαίο, επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο την παγίωση των τουρκικών διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδας.
Οι αμερικανικές πιέσεις στην Τουρκία κατά την πρώτη δεκαετία της πολιτικής κυριαρχίας του Ερντογάν επικεντρώθηκαν κυρίως στο οικονομικό πεδίο, χωρίς πάντως να καταφέρουν να εμποδίσουν την πορεία αποδέσμευσης από την ευρωατλαντική τροχιά που είχε χαράξει ο Τούρκος ηγέτης για τη χώρα του.
Από το 2016 και έπειτα οι αμερικανοτουρκικές (και κατ’ επέκταση οι ελληνοτουρκικές) σχέσεις μπαίνουν σε φάση συγκεκαλυμμένης σύγκρουσης. Ο Ερντογάν εκμεταλλεύτηκε ακαριαία την αποτυχία του πραξικοπήματος και:
Η εδραίωση της ηγεσίας του Ερντογάν, ειδικά μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του, υποχρέωσε την Ουάσιγκτον να δημιουργήσει εναλλακτικά (στρατιωτικά/πολιτικά) προγεφυρώματα στην περιοχή, αξιοποιώντας την Ελλάδα και το υπάκουο πολιτικό της προσωπικό.
Δεν είναι, προφανώς, τυχαίο ότι τη «νέα» ελληνοαμερικανική στρατιωτική συμφωνία (για τις βάσεις) τη διαπραγματεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση και ήταν η πρώτη διεθνής συμφωνία που υπέγραψε η Ν.Δ. όταν (2019) ανέλαβε την εξουσία. Τυχαίο επίσης δεν είναι ότι έκτοτε οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ακολούθησαν μια ραγδαία επιδείνωση, η οποία κλιμακώθηκε το 2020 (Έβρος, «Ορούτς Ρέις») σε όλο το εύρος της ελληνοτουρκικής μεθορίου.
Η εν λόγω ελληνοαμερικανική συμφωνία (που μετατρέπει ολόκληρη τη χώρα σε εν δυνάμει αμερικανική στρατιωτική βάση) εκλαμβάνεται από την Τουρκία ως σαφής επιθετική κίνηση των Αμερικανών σε βάρος της. Σε αυτό το πλαίσιο η Άγκυρα δεν έχει κρύψει πως θεωρεί την Ελλάδα αμερικανοΝΑΤΟϊκό εξάρτημα που στρέφεται εναντίον της.
Η ελληνοτουρκική κρίση του 2020 εκτονώθηκε με την παρέμβαση της Ουάσιγκτον, που χρησιμοποίησε την Ελλάδα ως «γλώσσα για να γυαλίσει τα παπούτσια του Ερντογάν», καθώς υποχρέωσε την ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει τις τουρκικές «ευαισθησίες» και να ζητήσει αμοιβαία μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος στην ελληνοτουρκική μεθόριο, υιοθετώντας έμμεσα το τουρκικό αίτημα για «αποστρατιωτικοποίηση» των ελληνικών νησιών στο ανατολικό Αιγαίο.
Τα ελληνοτουρκικά, λοιπόν, βρίσκονται σ’ αυτό ακριβώς το σημείο και η αλλαγή κλίματος δεν οφείλεται στη «διπλωματία των σεισμών», αλλά στην αλλαγή τακτικής που υποχρέωσαν τον Ερντογάν οι τρομακτικές καταστροφές που προκάλεσε ο Εγκέλαδος δύο μήνες πριν από τις τουρκικές εκλογές της 14ης Μαΐου.
Ο Ερντογάν τελικά θριάμβευσε για μία ακόμη φορά κερδίζοντας τρίτη προεδρική θητεία, παγιώνοντας την κυριαρχία του στην πολιτική σκηνή της γειτονικής χώρας. Αντιμέτωπος με τη δυτική δυσφορία και τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα, που η δυναμική τους πολλαπλασιάστηκε εκθετικά από το κόστος της τρομακτικής καταστροφής των σεισμών, ο Τούρκος Πρόεδρος ενδεχομένως να ιεραρχήσει εκ νέου τις προτεραιότητες της εξωτερικής του πολιτικής.
Η σοβαρή πιθανότητα να απομακρύνει από το πρώτο πλάνο τα ελληνοτουρκικά και τις τουρκικές φιλοδοξίες στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο δεν σημαίνει το τέλος των νεοοθωμανικών του οραμάτων. Οι πάγιοι στόχοι της τουρκικής διπλωματίας, άλλωστε, δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθούν δίχως την υπονόμευση των ελληνικών συμφερόντων σ’ αυτήν την περιοχή…
Διαβάστε επίσης:
ΚΚΕ: Ζητά νέα εκλογική ενίσχυση για μαχητική αντιπολίτευση
Η επόμενη μέρα στην Τουρκία: Και τώρα τι;
ΠΑΣΟΚ: Φόβος για νέο γύρο… fake news από τη ΝΔ
Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.