«Αδιαφορούν για την Γάζα διότι εκεί ρέει το αίμα των μουσουλμάνων».  Ως προς τις προθέσεις και τις επιδιώξεις του, ο Ερντογάν ήταν πάντα σαφής και ειλικρινής. Το πώς τον ερμηνεύει η Δύση, είναι άλλο ζήτημα. Στο τελευταίο του παραλήρημα, έκανε λόγο σαφώς για θρησκευτικό πόλεμο, για σύγκρουση πολιτισμών, για αίμα πιστών και απίστων…  

Τώρα το ότι  θα κλάψει ο Γκουτιέρες για τα μωρά των Παλαιστίνιων και  για το μουσουλμανικό αίμα που ρέει, είναι επίσης άλλο ζήτημα.

Στο μεταξύ, στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις Βρυξέλλες, σύμφωνα με την εθνική στατιστική υπηρεσία της χώρας, το 61% του πληθυσμού είναι μη ευρωπαϊκής καταγωγής. Στις Βρυξέλλες πάντως, καθώς φαίνεται, κάθε άλλο παρά «ευρωπαϊκό αίμα ρέει»…  

Η περιοχή του Μόλενμπεκ στις Βρυξέλλες συνδέεται με την ισλαμική τρομοκρατία και έχει τον μεγαλύτερο αριθμό ξένων μαχητών της τζιχάντ που πήγαν από την Ευρώπη στη Συρία. Να θυμίσουμε επίσης την  «ανθρωπιστική»  εμπλοκή  της …καταπιεσμένης αυτής μουσουλμανικής περιοχής των Βρυξελλών στο μακελειό στο Παρίσι (2015)  που σκοτώθηκαν 129 άνθρωποι, από τους οποίους περίπου 89 στο θέατρο Μπατακλάν και ένα χρόνο αργότερα  στις «αφιλόξενες» Βρυξέλλες (2016) όταν εξερράγησαν δύο βόμβες στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών, και μια τρίτη στο σταθμό του μετρό Maalbeek, στο κέντρο της πόλης. Από τις επιθέσεις έχασαν τη ζωή τους 32 άνθρωποι διαφόρων εθνικοτήτων και οι τρεις δράστες, ενώ άλλοι 300 άνθρωποι τραυματίστηκαν. 

Μια άλλη ακόμα βελγική ιδιαιτερότητα είναι ότι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί στο Βέλγιο έχουν εγκατασταθεί στις μεγάλες πόλεις αλλοιώνοντας καθοριστικά το αστικό τοπίο. Οι  Βρυξέλλες στην ουσία, τελούν υπό μουσουλμανική κυριαρχία όπου οργανισμοί μηνύονται αν δεν προσλαμβάνουν μουσουλμάνες που φορούν χιτζάμπ όπως επίσης ασκούνται πιέσεις να μπορούν σε υπηρεσίες και διάφορους δημόσιους χώρους να επιβάλλουν τα θρησκευτικά τους σύμβολα και τις συνήθειες. Επίσης έχουν καταφέρει να μην διδάσκεται πλέον το Ολοκαύτωμα στα σχολεία και η λέξη Εβραίος να θεωρείται υβριστική.

Στις Βρυξέλλες  όπου υποτίθεται ότι κτυπά η καρδιά της Ευρώπης, η μουσουλμανική κυριαρχία είναι πλήρης και η πόλη έχει μετατραπεί σε στρατηγείο των ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων. Χαρακτηριστική είναι και η έντονη πλέον παρουσία μουσουλμάνων βουλευτών και δημοτικών αρχόντων που προωθούν σκανδαλωδώς  πολιτικές εχθρικές προς την ΕΕ και τη Δύση. Στις Βρυξέλλες ακούγονται αραβικά και τούρκικα όπως στην Άγκυρα και στη Ντόχα.

Στο μεταξύ, στη Δύση δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια. Το αντίθετο, όλη αυτή την θαυμάσια κατάσταση την υποστηρίζουν και θεωρητικά:

«Ο ξεπερασμένος  μύθος της ενιαίας πολιτικής κοινότητας οφείλει να παραχωρήσει τη θέση του στην ποικιλομορφία των ταυτοτήτων».

«Το έθνος πρέπει να αλλάξει στο όνομα της διαφορετικότητας ή να πεθάνει».

«Μέσα από τη διάλυση των γερασμένων θεσμών και των παραδοσιακών κανονιστικών συστημάτων, οι παραδοσιακά περιθωριοποιημένες ομάδες, πρέπει να κατακτήσουν την κοινωνική και πολιτική αναγνώριση. Αυτό είναι το καινούργιο πρόσωπο της δημοκρατίας που όλοι θα οφείλουν να αναγνωρίζουν».

Έτσι στο Βέλγιο, τη Γαλλία, την Ολλανδία και άλλες προοδευτικές χώρες, έχει εγκαταλειφθεί κάθε προσπάθεια αφομοίωσης – στην πραγματικότητα έχει αποτύχει οικτρά. Η πολιτική της «ενσωμάτωσης» έχει αντικατασταθεί από εκείνη της «συμπερίληψης»!  Τζάμπα κραυγάζει ο Ερντογάν μέρα νύχτα, αφού οι διψασμένοι για μουσουλμανικό αίμα, δυτικοί κάνουν την βρωμοδουλειά του, τόσο κομψά.

Ενώ ο ίδιος έχει ένα σορό επείγουσες και σοβαρές ασχολίες  όπως  να εξοπλιστεί από τους απολίτιστους της Δύσης,  να καταλάβει την υπόλοιπη Αρμενία, να πραγματοποιήσει το όνειρο της Γαλάζιας Πατρίδας, να στρώσει το χαλί για την μετάβαση της Τουρκικής Δημοκρατίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Μήπως στις Βρυξέλλες, η Mahinur Özdemir δεν έγινε η πρώτη γυναίκα με μαντήλα που μπήκε σε κοινοβούλιο στην Ευρώπη και μετά έγινε υπουργίνα στην κυβέρνηση Ερντογάν μιας και στην Τουρκία, όπως και στο Μαρόκο, οι πολίτες δεν χάνουν την αρχική τους εθνικότητα;

Διαβάστε επίσης:

Η αυτοδιοίκηση καταλύτης για την Ελλάδα του 2030

Ημέρες Οκτωβρίου 1940: Θα μπορούσαμε να εμψυχώσουμε τις παρελάσεις, παρά την εκφρασμένη αντίθεση λίγων

Σαρωτικές αλλαγές στα επιδόματα – Ένα πρώτο σχόλιο